STARA - 16.04.2015, Side 9

S
T
A
R
A

n
o
.3
1.T
B
L
2
0
15
9
Eygló vinnur með sjónfræðileg fyrirbæri en
slíkar rannsóknir eru aldrei endastöð í hennar
verkum heldur miklu fremur ein af mörgum
samsíða víddum í marglaga ferli. Fyrirbæri eins
og myndleifar (e. afterimage) vekja til dæmis
upp spurningar um hvaða hughrif eða atburðir í
umhverfinu kalla fram hugmyndir og hvort yfir
höfuð sé hægt að henda reiður á þetta samband
eða virkni milli innri og ytri veruleika. Verkin á
sýningunni sem vísa í byggingalist minna á rústir
eða eyðibýli þar sem hið innra og ytra hefur
einmitt runnið saman eða náttúran gengið aftur
inn í hið manngerða. Myndleifarnar og hughrifin
eru þarna líkt og efnisleg fyrirbæri og raunveru-
legir atburðir þó þau séu mögulega á „fíngerðari“
tíðni og ekki jafn afmörkuð í tíma og rúmi.
Hver mynd kallar á aðra mynd og litur kallar á
andstæðan lit eins og einhvers konar öfugsnúið
bergmál eða öllu heldur andsvar.
Eygló notar efnivið sem er viðkvæmur og eftir-
gefanlegur en úrvinnslan er örugg og stöðug
og í ferlinu styrkist efnið. Til dæmis minnir
eitt verkanna, eins konar vindmælir, frekar á
lárétt mylluhjól en hefðbundinn vindmæli sem
snýst mótstöðulaust. Verkin hafa gengið í gegn-
um margar umbyltingar í ferlinu og fela í sér
þessar ummyndanir. Ferlið er gegnsætt og hrár
eiginleiki verkanna heldur öllum möguleikum
opnum. Áhorfandinn þarf að vera næmur fyrir
agnarsmáum atriðum eins og til dæmis pappírs-
brún sem kvarnast úr og virkar sem inngönguleið
í verk því hún beinlínis opnar efnið sem unnið
er með svo úr verður bræðingur milli verks
og áhorfanda. Verkin á sýningunni (málaðir
skúlptúrar/þrívíð málverk) hafa þannig bein
líkamleg áhrif og þau þarf að upplifa. Þau eru
opin, bæði efnislega og til túlkunar;
þau eru gljúp.
Ljósmy ndir Eyg ló Harðardót t ir