Són - 01.01.2013, Blaðsíða 21

ArinbjArnArkviðA – vArðveiSlA 19
ÍB 169 4to hefur ‹þ› í orðinu aðra eins og sést á mynd 5b og líkist skinn-
bókinni meira en hinar upp skriftirnar. Þótt sér hljóðið í ‹man̄› sjáist ekki
greini lega er það frekar ‹a› en ‹e›. Til er dæmi um orðið fjands menn og
mörg um orðið fjands ligr.9 Orð myndin fjands mann er lík lega í nefni falli,
sbr. að orðið þjónustu mann er skrifað þannig í nefni falli í Möðru valla-
bók. Þetta var leið rétt í eldri útgáfum sam kvæmt for mála Bjarna (2001,
lxv) þar sem vitnað er til rann sókna Björns K. Þórólfs sonar og sagt að
nefni falls myndin mann komi þegar fyrir á 14. öld en hún varð al geng
síðar.10
Með aðstoð myndar 5a og 5b og með ÍB 169 4to er hægt að fara
nærri um hvern ig textinn hljóti að hafa verið en þó er ekki hægt að slá
því endan lega föstu að text inn ‹hoꝺıāꝺz man̄ ahlıꝺ a aþᷓ› sé rétt ur. Með
mál fræði legum og brag fræði legum rann sóknum má auka líkur á að vel
tak ist til þegar getið er í eyður eins og hér. Víða er svip að ástatt um texta
annars stað ar í kvæð inu en þetta dæmi verður látið duga um þær rann-
sókn ir sem ÍB 169 4to og nýjar myndir kalla á.
Mikil bót er fyrir bygg ingu kvæðis ins að hafa hér orðið hodd fjands-
maður í merk ing unni ör látur maður í nefni falli. Setning unni: Þar stóð...
sem hefst í byrjun 10. erindis, lýkur ekki fyrr en í lok 11. erindis með ...
í herskás hilmis garði, eftir að Egill hefur gefið Arin birni fimm sæmdar-
heiti í upp hafi hvers vísu fjórð ungs. Hann er: hodd fjands maður, tryggur
vinur, heið þróaður hverju ráði, knía fremstur og vinur þjóðans. Nafn
Arin bjarnar lendir í upphafi erindis. Bygging þessara tveggja erinda
virðist þannig vera vönduð og út hugsuð hjá Agli.
Finnur (1884, 109) hefði gjarna viljað sjá hér manns heiti í nefni falli,
sbr. að í doktors ritgerð sinni sagði hann: „... men er ‘betri’ rigtigt, hvad
der er stor sand syn lig hed for, er det natur ligst i følgende vers at søge en
nomin. af et subst. i be tydningen mand. f. ex. ‘hodd sinnir, hodd sendir’
eller lignende“.
4. Týnda blaðið
Í útgáfu kvið unnar 1809 er fyrir sögnin: „Arin bjarnar Drápa, edr Brot af
henni“. Þar segir Guð mundur Magnús son (1809, 648) að vafa laust sé að
kviðan hafi haldið áfram á öðru blaði „... sine dubio olim in aliud folium
excurrebat“.
9  Þetta er samkvæmt leit í Ordbog over det norrøne prosasprog, onp.ku.dk.
10  Arinbjarnar kviða á síðunni 99v er skrifuð lítið eitt síðar en aðrir hlutar Möðru valla-
bókar. Ritunar tíminn gæti verið um 1400 þegar auðveldara er að finna dæmi um nefni-
falls myndina mann.