Són - 01.01.2013, Qupperneq 28

26 Þorgeir SigurðSSon
7. Erindi sem hafa varðveist annars staðar
Í Snorra-Eddu og í málskrúðs fræði Ólafs hvíta skálds er á nokkrum
stöðum vitnað í kveð skap eftir Egil Skalla gríms son, ortan undir kviðu-
hætti. Þar á meðal er eitt og hálft erindi úr Sona torreki en fimm aðrar
til vitnanir hafa verið taldar vera úr Arin bjarnar kviðu.
Eftirfarandi er örugg lega úr Arin bjarnar kviðu, texti eins og í útgáfu
Sigurðar Nordal (1933, 260–264):
Erindi 8, vísuorð 1-4 Við því tók ... (Snorra-Edda)
Erindi 15, vísuorð 1-8 Erum auðskœf ... (Málskrúðsfræði)
Erindi 17, vísuorð 5-8 en grjót-bjǫrn ... (Snorra-Edda)
Eftir standa tvær vísur sem báðar eru varð veittar í mál skrúðs fræðinni.
Árni Magnús son gat sér til að önnur vísan væri úr Arin bjarnar kviðu
sam kvæmt athuga semd í safni hans af forn kvæðum í hand ritinu AM 761
b 4to. Hann giskaði hins vegar á að hin vísan væri úr Sona torreki Egils
(sjá for mála Bjarna Einars sonar (2001, xl-xli)). Aðrir hafa hins vegar
talið báðar vísurnar eiga heima í Arin bjarnarkviðu.
Sú vísa sem Árni tengdi við Sona torrek er þannig:
Þat’s órétt, 
es orpit hefr 
á máskeið 
mǫrgu gagni, 
ramriðin 
Rǫkkva stóði, 
vellvǫnuðr, 
þvís veitti mér.
Sigurður Nordal (1933, 267)
Þessi vísa er góð viðbót við Arin bjarnar kviðu þar sem Egill segir í
henni að Arin björn hafi gert margt fyrir sig sem er í sam ræmi við Egils
sögu. Áður í kvæðinu var Arin björn aðeins lofaður fyrir það sem gerðist
í Jórvík. Í útgáfu Árnanefndar á Egils sögu 1809 var þessari vísu komið
fyrir á milli erinda 12 og 13 í Arin bjarnar kviðu. Á þeim stað birtist hún
sem ein ástæða til við bótar fyrir Egil að mæra Arin björn. Guð brandur
sagði um þessa vísu:
The present Editor took great pains to read the washed-out ghostly
marking on the bleak greasy page, in 1860, and was able after long