Skírnir - 01.04.1992, Blaðsíða 95

SKÍRNIR
ANDLEG ÁST
89
Þeir [Kormákr] hafa harða útivist ok koma um síðir útan at Miðfirði.
Þeir kasta akkerum nær landi; þeir sjá á land upp, hvar kona ríðr. Kor-
mákr kennir Steingerði ok lét skjóta báti ok rœr til lands, gengr skjótt frá
skipi ok fær sér hest, ríðr til móts við Steingerði, ok þegar er þau finnask,
hleypr Kormákr af baki ok tekr hana ofan ok setr niðr hjá sér; hrossin
ganga frá þeim, ok líðr á daginn, ok kemr at myrkri. Steingerðr mælti:
„Mál er at leita at hestum várum.“ Kormákr kvað lítils mundu við þurfa,
ok litask hann um ok sér hvergi hrossin, en þau hpfðu vafizk í einu
lœkjarfari skammt frá því, er þau sátu. Nú ferr nótt at hendi, taka þau á
sik gpngu ok kómu til lítils boejar [. . .] Um nóttina hvíldi sínum megin
bríkar hvárt þeira. [9] Þá kvað Kormákr vísu:
59. Hvílum, handar bála
Hlín, valda skpp sínu,
þat séum reið at ráði,
rík, tveim megin bríkar,
nærgi’s oss í eina
angrlaust sæing gpngum,
dýr skpfnungi drafnar
dyneyjar við Freyja.
Steingerðr kvað betr, at eigi bæri saman fundi þeira. Kormákr kvað vísu:
60. Svpfum ,hréss‘ í húsi
hornþeyjar vit Freyja
fjarðarlegs en frægja
fimm nætr saman grimmar,
ok hyrketils hverja
hrafns ævi gnoð stafna
lags, á lítt of hugsi,
lák andvana banda.
Skáldið virðist reyna að yrkja sig frá freistingunni en leitast þó
jafnframt við að blása í glæðurnar milli sín og Steingerðar.
Önnur dæmi, sem sýna einna best ófullnægða ástarþrá, eru
um ást í draumi eða úr fjarlægð (amor de lonh 10):
9 Fyrir utan Sigurð/Brynhildi og Tristram/ísönd má minna á Pýramus og Þispu,
sem veggur skildi að líkamlega en ekki andlega.
10 Um þetta hugtak sjá t.d. Denomy 1944:176, 1945:157 o.s.frv.; Dronke 1965:41,
166; von See 1981:502; Mölk 1982:85-86.