Vestfirska fréttablaðið - 13.09.1978, Blaðsíða 4

Húsnæðisvandræði og uppsögn skólameistara:
Vegna linkindar fyrrv. menntamálaráðherra
og sleifarlags í ráðuneyti
Eins og lýðum er ljóst,
hafa undanfarnar vikur
verið birtar í dagblöðum
greinar og fréttir um hús-
næðismál skólameistara
Menntaskólans á ísafirði.
Er ætlunin hér að rekja
helstu tildrög og nokkur
atriði þessa máls.
Á þeim átta árum sem
Jón Baldvin Hannibalsson
hefur verið skólameistari,
hefur hann og fjölskylda
hans mátt flytjast búferl-
um þrisvar sinnum, ævin-
lega til að leysa húsnæðis-
vandræði kennara, sem
ella hefðu ekki fengist til
starfa. Reyndar hafa fjórir
búferlaflutningar átt
sér stað, þegar flutt var úr
húsnæðinu að Pólgötu 10,
og þeir 5. verða væntan-
lega þegar fjölskylda skóla-
meistara flytur úr bráða-
birgðahúsnæði á Heima-
vist Menntaskólans. Á-
stæða flutninganna er því
fyrst og fremst sú, að fjöl-
skyldustærð og fjöldi nýrra
kennara hefur verið mis-
munandi frá ári til árs, og
nauðsynlegt hefur reynst
að raða þeim á sem hag-
kvæmastan hátt niður á
tiltækt húsnæði.
( þessu húsl vlð Sundstrætl b|ó Jón Baldvin um tíma.
[ þessum raðhúsum við Urðarveg eru þrír embættismannabústaðir í eigu ríkisins.
Sumarið 1977 fór
Menntamálaráðuneytið
þess á leit við Sigurð Krist-
jánsson þáv. sóknarprest,
að fá húseign hans að Pól-
götu 10 á Isafirði leigða í
allt að 12 mánuði fyrir
skólameistara og fjölskyldu
hans. Áður hafði ráðuneyt-
ið látið athuga um kaup á
téðri húseign og hafði
skoðun farið fram af því
tilefni. Ekki varð af kaup-
unum það ár, því til vant-
aði heimild í fjárlögum,
auk fjárveitingar. í bréfi
menntamálaráðherra dag-
sett 23. 08. 1977 kemur
fram, að jafnframt því að
tilmæli um leigu séu borin
fram „skal tekið fram að
þetta ráðuneyti og ráðherra
sérstaklega (leturbr.
blaðam.) mun vinna að
því að heimild fáist til þess
að kaupa téða húseign.“
Tilraunir Vilhjálms
Hjálmarssonar mennta-
málaráðherra til að fá
keypta húseignina að Pól-
■i
Halldór Þorgeirsson:
7. júní s.l. svaraði Sigfús
B. Valdimarsson, grein
minni frá 8. febrúar í vor
um Baháí trúna og það
erindi sem hún á við sam-
tímann.
Ég vil gera athugasemd-
ir við tvær af þeim fullyrð-
ingum sem hann setti fram
í grein sinni.
Lítum fyrst á þá fyrri:
„í áðurnefndri grein er
Ný trú, eða gömul
Jesús gerður að venjuleg-
um manni og honum jafn-
að við ýmsa aðra trúar-
bragðahöfunda. Þetta er
eitt af aðaleinkennum hinna
mörgu vantrúarstefna sem
uppi eru nú á tímum og
kallað er „trú fyrir okkar
tíma.“
Miklu skiptir að við ger-
um okkur skýra grein fyrir
stöðu opinberendanna, eða
spámanna, og hlutverki
þeirra sem birtenda vilja
Guðs. Til glöggvunar'
skulum við athuga með-
fylgjandi töflu, sem gefur
yfirlit yfir sögu opinber-
endanna.
Allir komu þessir opin-
berendur frá einum Guði,
flytjandi manninum sífellt
endurnýjaðan boðskap.
Þeir eru allir jafnir, hafa
sama hlutverk og vinna að
því í fullri sameiningu.
Allir opinberendurnir hafa
boðað komu þess næsta á
eftir og viðurkennt fyrir-
rennara sína.
Geri maður sér ljósa
grein fyrir þessu, er aug-
ljóst að Kristur fellur full-
komlega í farveg opinber-
endanna, hans tímabil
hófst þegar hann gerði sér
ljósa köllun sína, en lauk
þegar Múhameð opinber-
aði spámannsgáfu sína.
Því fer hinsvegar víðs
fjarri að með því að líta á
Krist sem einn af níu opin-
berendum Guðs, sé,,...Jes-
ús gerður að venjulegum
manni...“ eins og Sigfús
vill halda fram.
Allir opinberendur eru
langt hafnir yfir takmark-
Opinberendur Guðs
Spámaður: Kom fram: Land: Trúarbrögð: Helgirit:
Óþekktur Krishna 5000 f.Kr. 2000 f.Kr. Kaldea Indland Sabeatrú Hinduatrú Bhagavdgita
Móses 1300 f.Kr. Egyptaland Gyðingdómur Gamla testamentið
Saraþústra 1000 f.Kr. Iran Parsatrú Avesta
Buddha 560 f.Kr. Indland Buddhatrú Pitakas
Jesú Kristur 1 Palestína Kristni Nýja testamentið
Múhameð 622 Arabfa Islam Kóraninn
Báb 1844 íran Bábí trú Bayán
Baháulláh 1863 Iran Baháí trú Kitab-í-Aqdas
anir mannsins, enda tengi-
liðir í millum Guðs og
manna.
Ég vona að þessi mín
fátæklegu orð hafi að
nokkru skýrt hina full-
komnu einingu opinber-
endanna.
Seinni fullyrðingin sem
ég vil gera að umræðuefni
er á þessa leið:
„Ég hef ekki bent á
neina nýja trú fyrir okkar
tíma, því þess gerist ekki
þörf.“
Hér komum við að
kjarna málsins, spurning-
unni: Er nauðsynlegt fyrir
okkur mennina, og Guð,
aðhannsendi mannkyninu
aftur og aftur opinberend-
ur með stöðuga viðbót og
endurnýjun? Er ekki nógað
senda einn í eitt skipti fyrir
öll?
Við komu allra opin-
berendanna hafa orðið
stórstígar framfarir