Vestfirska fréttablaðið - 01.06.1984, Blaðsíða 9

vesttlraka
r
rRETIABLADlD
VORIBÆ
„Það væri nær að mynda mann léttklæddan í góðu veðri....“
— Hvað finnst þér um Sjó-
mannadaginn Hjörtur?
— Um Sjómannadaginn?
Hann er ágætur. Annars hefur
hann breyst mikið frá því sem
áður var. Nú er fólk orðið svo
kröfuhart, gerir sig ekki ánægt
með annað en dýra skemmti-
krafta að sunnan. Já, hann hef-
ur breyst. Hér áður fyrr var
maður alltaf á sjó á Sjómanna-
daginn.
— En nú ertu alltaf í landi?
— Já, nú er ég alltaf í landi.
Nú er Hjörtur búinn að mála
lunninguna hvíta allan hringinn
og hann prílar niður úr bátnum.
Best að fá sér í nefið hjá honum
Begga, segir hann, en Beggi á
næsta bát fyrir framan, hann
Ver
Engin
tima-
vinna
Ef maður getur
ekki verið á
rækju, þá getur
maður ekki neitt
— Hjörtur Stapi tekinn tali niðrí slipp
Blaðamaður kom á hjólhesti,
sem sumir kalla trjóuhest, niðri
slipp seinnipart síðustu viku.
Tveir litlir bátar trónuðu í
slippnum, hálf vandræðalegir,
líkast því sem þeir blygðuðust
sín fyrir nektina. Yfir skut ann-
ars bátsins, Húna, lá Hjörtur
Stapi Bjarnason og var að mála
lunninguna.
— Nú er upplagt að smella af
þér mynd, sagði blm. og mund-
aði apparatið.
— Já, nú er um að gera, taka
mynd af manni við að mála.
Það væri nær að mynda mann
léttklæddan í góðu veðri í stað-
inn fyrir að mynda mann hérna
með sultardropa og munn-
herkju, sagði skipstjórinn.
— Er nokkurn tíma hægt að
vera léttklæddur á íslandi nú-
orðið?
— Nei, það er ekki nema fara
austur á land, fara í slipp þar.
Maður á að haga seglum eftir
vindi.
— Ertu að mála til að bátur-
inn taki sig betur út í höfninni í
sumar?
— Jájá. Svo hann seljist bet-
ur.
— Ætlarðu að fara að selja?
— Neei, ætli maður sé nokk-
uð að því. Maður er of vitlaus.
— Færðu nokkuð að veiða?
— 15 tonn, segir hann og
réttir úr bakinu. 15 tonn. Bætir
síðan við: Annars get ég verið á
hvorum kvótanum sem er. Bát-
urinn er það lítill. Hann er ekki
nema níu og hálft tonn,þó hann
sé skráður 10 tonn hjá Fiskifé-
laginu.
— Ætlarðu að vera einn á
bát?
— Ég veit það ekki.
— Ertu nokkuð að fara á
hausinn með útgerðina?
— Eru ekki allir á hausnum
og búnir að vera lengi? Manni
skilst það. Nei, maður er ekkert
að fara á hausinn. Þeir kvarta
ekki sem eiga litlu bátana.
— Varstu ekki á rækju í vet-
ur?
— Jújú.
— Hvemig gekk það?
— Maður hafði skammtinn,
segir hann. Dýfir síðan penslin-
um oní hvíta málninguna og
prjónar við: Jújú, það gekk
svosem ágætlega. Þetta er nú
ósköp létt að vera á rækju, ekki
mikil vinna. Ef maður getur
ekki verið á rækju, þá getur
maður ekki neitt.
— En það er svolítið kulsamt,
er það ekki? segir landkrabb-
inn.
— Maður er vanur því. Þá
klæðir maður sig bara betur.
Vél frá Herði lendir í þessum
svifum og það eru einhver tor-
kennileg hljóð í henni þar sem
hún rennir sér eftir brautinni.
— Voðalegir smellir eru þetta
Salómon um borð í Álftinni
Nei, það sama og í fyrra,
hefur ekkert hækkað. Ég held
það séu um 40 kr. með uppbót
og öllu.
— Hver tekur við hrognun-
um af ykkur?
Það er hann Guðmundur
Sveinsson í Netagerðinni.
— Em þetta svolítið sjarmer-
andi veiðar?
Ja, maður er að minnsta kosti
ekki í helvítis tímavinnunni.
Lengur var ekki verjandi að
halda samtalinu áfram, því þeir
þurftu að fara að landa.
Álftin var að koma úr grá-
sleppuróðri.
Nei, það var lélegt fiskirí,
kallaði Salómon Sigurðsson
uppá bryggjuna.
— Er það lélegra núna en í
fyrra?
Já, lélegra en í fyrra. Annars
er ekki alveg að marka þetta,
við vorum að draga núna eftir
brælu og netin voru full af þara.
Svo misstum við nú af besta
tímanum, það er best fyrst á
vorin. Við vorum að beita og
gátum því ekki byrjað strax. Já,
ég held það megi byrja 18. apríl.
Svo er það oft gott í júlí líka.
— Fáiði gott verð fyrir
hrognin?
í henni núna, segir Hjörtur og
hvessir augun á relluna. Svo
hætta þessi óhljóð og Hjörtur
heldur áfram að pensla. Blaða-
maðurinn tekur mynd. Spyr svo
hvað þetta sé gamall bátur hjá
honum.
— Hann er orðinn 22 ára
greyið.
— Ekki hefur þú átt hann
allan þann tíma?
— Nei, ég er búinn að eiga
hann í 12 ár.
— Gott skip?
— Jájá, hann er ágætur,
nokkuð lítill, en góður í sjó.
Eiginlega er hann of lítill til að
vera að veiða rækju á honum.
Maður verður að fara voðalega
varlega.
— Talið berst að vorverkun-
um, hvað þetta sé mikil vinna.
— Þetta er það versta, segir
Hjörtur. Að mála og þrífa þetta.
Þá er betra að vera útá sjó bara.