Frjáls Palestína - 01.11.2007, Blaðsíða 22

22 FRJÁLS PALESTÍNA
Eftir þriggja daga þjálfunarprógram í höfuðstöðvum ISM í Ramallah
lá leiðin til Hebron. Ég settist að í íbúð
alþjóðaliða í Tel Rumeida-hverfinu, sem
er undir stjórn Ísraels. Þar búa 35 þúsund
Palestínumenn, og innan um þá 500
ísraelskir landtökumenn sem hafa sest
þar að í trássi við alþjóðalög. Hlutverk
sjálfboðaliðanna á staðnum er að fylgj-
ast með vegatálmum sem umkringja
byggðir Palestínumannanna, og vernda
þá gegn yfirgangi landtökumanna og
hermanna. Einnig studdum við mótmæli
Palestínumanna gegn hernáminu.
Hebron er sú borg í Palestínu þar sem
ísraelskir landtökumenn hafa lagt hvað
mest svæði undir sig. Því fylgir mikil
spenna og ofbeldi. Það sló mig mjög í
Hebron, hvað árásir landtökumanna á
hina innfæddu voru orðnar daglegt brauð.
Í Tel Rumeida, þar sem ástandið er einna
verst, er eins og Palestínumennirnir
svipbrigði en Íslendingur gerir þegar
hann borgar fargjald í strætó. Svona er
bara lífið hjá henni; dag eftir dag.
Ísraelski herinn hefur lokað 1800 versl-
unum í Hebron með þeim fyrirslætti að
þær séu „of nálægt“ landtökubyggðunum.
Eitt af verkefnum okkar var að standa
vörð um verslanir í elsta hluta Hebron.
Þegar hermennirnir komu, tilbúnir að
loka verslununum, kröfðum við þá
um skrifleg fyrirmæli. Slíka pappíra
höfðu þeir sjaldnast og gripu því ekki
til aðgerða, sérstaklega vegna þess að
myndavélalinsurnar okkar fylgdust með
öllu fór fram. Nokkrum vikum seinna
komu þeir svo aftur og voru þá með
fyrirmælin með sér. Við gátum þá lítið
gert, og þeir komu vilja sínum fram. Þá
gat kaupmaðurinn ekkert gert annað en
að leita réttar síns fyrir dómstólum.
Aðra daga fylgdumst við sjálfboða-
liðarnir með gangi mála á vegatálmunum,
og hjálpuðum líka til í félagsmiðstöð.
Stundum komu landtökumenn og grýttu
sjálfboðaliða og Palestínumenn. Oft
lauk þeirri viðureign með því að við
komum með myndavélar í höndunum og
spurningar á vörunum og hermennirnir
létu sig þá hverfa. Það var ólýsanleg
tilfinning að finna með svona beinum
hætti að maður gæti haft einhver áhrif til
góðs í þessum heimi.
Ég get hiklaust mælt með því að fólk
fari til Palestínu og vinni með ISM. Þegar
ég lagði af stað var ég efins um að ég
mundi gera raunverulegt gagn, og hélt
að ISM-fólkið væri kannski einum of
róttækt fyrir minn smekk – en annað kom
svo sannarlega á daginn.
Ef einhver vill vita meira er velkomið
að skrifa mér:
magnus.stephensen@gmail.com.
Eftir
Magnús
Stephen-
sen
Saga sjálfboðaliða
Magnús Stephensen, 24 ára
Reykvíkingur, fór á vegum félagsins
til Palestínu í júní síðastliðnum og
dvaldi þar í fjórar vikur. Þar starfaði
hann með ISM-hjálparsamtökunum
og varði mestum sínum tíma í
Hebron á Vesturbakkanum.
séu orðnir vanir því að vera svívirtir.
Við aðalgötuna í Tel Rumeida blakta
ísraelskir fánar, án þess að neinn þori
að fjarlægja þá, af ótta við hefndir. Meira
að segja börn verða vör við kúgunina
og þurfa að forðast að vera úti, eins og
fullorðnir. Þeir Palestínumenn sem eru
svo heppnir að hafa vinnu eru vanir því
að þurfa framvísa persónuskilríkjum og
gangast undir líkamsleit að minnsta kosti
tvisvar á leið til vinnu. Það er furðuleg
sjón að horfa upp á palestínska konu
sýna hermanni allt sem hún er með
í töskunni sinni, og sýna ekki frekar
Haturshverfið
í Hebron