Morgunblaðið - 22.07.2015, Qupperneq 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 22. JÚLÍ 2015
✝ Guðrún B.Kolbeins fædd-
ist í Víðigerði í
Reykholtsdal þann
22. júlí 1946. Hún
lést á heimili sínu
í Kallinge í Sví-
þjóð 12. júlí 2015
eftir langa baráttu
við illvígan sjúk-
dóm.
Foreldrar Guð-
rúnar voru Bene-
dikt Guðlaugsson, garð-
yrkjubóndi, fæddur 1.
desember 1905 og Petra Krist-
ine Guðlaugsson, fædd Olsen
28. september 1912.
Systkini Guðrúnar eru
Gunnar fæddur 1938, Kristján
fæddur 1942 og Kristín fædd
1952. Þann 16. mars 1968 gift-
ist Guðrún eftirlifandi eigin-
manni sínum, Hannesi B. Kol-
beins, fæddum 29. september
1931. Börn þeirra eru: Kristine
hóf störf í Hreðavatnsskála.
Síðar flutti hún til Reykjavíkur
og starfaði þar við ýmis þjón-
ustu- og verslunarstörf, lengst
af í apóteki. Hannes og Guð-
rún hófu búskap í Reykjavík
1968. Í byrjun árs 1969 fluttu
þau til Svíþjóðar en fluttu til
baka til Íslands í lok árs 1970.
Bjuggu þau í Reykjavík, lengst
af í Breiðholti, allt til ársins
2006 er þau fluttu aftur til Sví-
þjóðar og búsettu sig í Kall-
inge. Guðrún var mjög virk í
félagsstörfum, bæði á Íslandi
og í Svíþjóð. Hún starfaði mik-
ið fyrir SÍBS og Astma- og of-
næmisfélagið. Í Svíþjóð sat
hún í stjórn Astma-och allergi-
föreningen í Ronneby og í
stjórn Föreningen Victoria i
Blekinge län (félag kvenna
með brjóstakrabbamein og að-
standenda þeirra). Þegar Guð-
rún hafði búið í eitt ár í Sví-
þjóð veiktist hún af brjósta-
krabbameini sem hún barðist
hetjulega við í átta ár.
Guðrún verður jarðsungin
frá Heliga Kors kyrka í Ron-
neby 22. júlí 2015 kl. 10.30.
Minningarathöfn fer fram á Ís-
landi síðar á árinu.
Benedikta, fædd
28. júlí 1969, dótt-
ir hennar er Sig-
urdís Hildur, fædd
1997. Jóhanna
Rósa, fædd 3. febr-
úar 1971, börn
hennar eru Hann-
es Ragnar, fæddur
1992, Petra Íris,
fædd 1996, Sævar
Örn, fæddur 2000
og Dagbjört
Hanna, fædd 2008. Guðrún
Hildur, fædd 19. nóvember
1978, börn hennar eru Eva
María, fædd 2004, Helga Guð-
rún, fædd 2006 og Jóhann
Bjarni, fæddur 2014. Sambýlis-
maður hennar er Atli Már
Guðjónsson. Hannes átti börn
fyrir, tók Guðrún þeim ávallt
sem sínum eigin og eru barna-
börnin samtals orðin 22.
Guðrún flutti ung að heim-
an, aðeins 16 ára gömul, og
Okkar yndislega móðir og
amma, Guðrún B. Kolbeins, er
látin eftir áralangt stríð við
krabbamein. Óvætturinn hafði
betur að lokum, þrátt fyrir hetju-
lega baráttu og vonin um að hægt
væri að halda honum í skefjum dó
aldrei fyrr en hún lokaði augun-
um í hinsta sinn. Hún var sann-
kölluð hetja, hún var duglegri og
sterkari en hægt er að ímynda
sér og tók veikindum sínum með
sannkölluðu æðruleysi. Þrátt fyr-
ir ítrekuð áföll stóð hún alltaf upp
jafnvel sterkari en áður og hélt
sínu striki. Hún lifði lífinu til fulls
og slakaði í engu á kröfum til
sjálfrar sín þrátt fyrir veikindin.
Alltaf svo glæsileg, bjartsýn,
glaðlynd og góð og heimilið alltaf
óaðfinnanlegt.
Alltaf var gott að koma í
Hamrabergið og vel tekið á móti
okkur og ekki síður í okkar fjöl-
mörgu heimsóknum á Branta-
forsvägen eftir að þau fluttu til
Svíþjóðar. Alltaf bar hún hag
okkar allra fyrir brjósti og
barnabörnunum þótti alveg sér-
lega vænt um hana. Hún gerði
mjög ákveðnar kröfur til þeirra
varðandi góða hegðun og um-
gengni og hafði alveg sérstakt lag
á að fá börnin til að hlýða með
glöðu geði. Orðin „amma myndi
nú aldrei leyfa þér að gera þetta“
heyrast oft þegar barnabörnin
eru að ala hvert annað upp og yf-
irleitt fylgir blítt bros hjá þeim
sem segir þetta. Hún var sérlega
ósérhlífin og dugleg bæði til
vinnu og á heimilinu sem bar fal-
legt vitni um natni hennar í öllu
sem hún tók sér fyrir hendur.
Þau hjónin voru mjög samhent
og félagslynd og áttu stóran hóp
vina og kunningja, enda unnu þau
mikið og óeigingjarnt starf bæði
saman og sitt í hvoru lagi, í þágu
ýmissa félaga og samtaka. Henn-
ar verður sárt saknað af mörgum
og auðvitað mest af eiginmanni
sínum sem hefur ekki einungis
misst maka sinn, heldur líka sálu-
félaga sinn og besta vin.
Sporin okkar til Svíþjóðar eru
þung í þetta sinn, þegar við fylgj-
um henni síðasta spölinn. Kveðju-
orðin hennar í heimsókn okkar
um páskana voru á þá lund að
vonandi myndum við hittast í
sumar. Því miður rættist sú ósk
ekki, en við munum alltaf minn-
ast hennar með þakklæti og kær-
leika. Minning þín lifir.
Arnhildur Ásdís Kolbeins,
Ásgeir Bjarni Ingvarsson,
Kristófer Guðni Kolbeins,
Ólafur Breiðfjörð Þór-
arinsson.
Mig langar að minnast elsku
mömmu minnar í nokkrum línum.
Mamma kvaddi þennan heim eft-
ir erfiða baráttu við illvígan sjúk-
dóm. Hún barðist hetjulega með
pabba sem klett sér við hlið. Þeg-
ar ég minnist mömmu er mér efst
í huga þakklæti. Þakklæti fyrir að
hafa átt yndislega mömmu. Þakk-
læti fyrir lífsviðhorfin sem
mamma kenndi mér. Hún sá allt-
af eitthvað jákvætt í stöðunni og
vandamálin voru bara verkefni
sem skyldu leysast. Þakklæti fyr-
ir að mamma var yndisleg amma
sem börnin mín elska svo mikið.
Þakklæti fyrir að mamma var
alltaf til staðar fyrir mig. Þakk-
læti fyrir allar góðu stundirnar.
Fyrir níu árum varð ég þeirrar
gæfu aðnjótandi að mamma og
pabbi fluttu til Svíþjóðar og bú-
settu sig nálægt mér. Það hafa
verið mikil forréttindi fyrir mig
og börnin mín. Samgangur hefur
ætíð verið mikill. Alltaf voru
krakkarnir velkomnir að kíkja í
heimsókn, hvort heldur sem var
bara að gamni eða ef það vantaði
pössun. Þau komu oft við bara til
að komast í smá ömmu og afa
dekur. Ég minnist allra góðu
stundanna okkar saman. Allir bíl-
túrarnir. Já eða bara þegar þið
kíktuð í heimsókn sem var mjög
oft. Stundum enduðu heimsókn-
irnar með að við borðuðum sam-
an sem mér fannst alltaf svo nota-
legt. Oft hringdi mamma bara af
því að hún var að baka og vissi að
ég var á leiðinni heim úr
vinnunni. Síðustu mánuði var
mamma svo dugleg að gera hluti
sem hana langaði til. Ég held hún
hafi verið meðvituð um að tíminn
væri orðinn knappur. Við fórum í
óteljandi bíltúra, bæði stutta og
langa. Allt eftir því hvað mömmu
langaði til og treystir sér til
hverju sinni. Í vor þegar mamma
var í geislameðferð notuðum við
oft bíltúrinn til að gera eitthvað
skemmtilegt í leiðinni. Oftar en
ekki fórum við á kaffihús á eftir.
Mamma var mjög félagslynd
kona og alltaf til í að koma með og
hitta fólk, hvert svo sem tilefnið
var. Hún vildi alltaf allt fyrir alla
gera. Það lýsir mömmu vel að
þegar dóttir mín varð stúdent í
júní síðastliðnum hafði mamma á
orði að hún yrði nú að hjálpa eitt-
hvað til þrátt fyrir að vera orðin
mjög veik. Mamma naut sín í
veislunni. Eftir veisluna ræddum
við hvað það hefði verið gaman.
Við ræddum einnig brúðkaup
sem við vorum við í maí. Svo velt-
um við því fyrir okkur hvaða
veisla yrði í júlí. Afmælisveisla
fyrir mömmu var svarið. Núna
verður það þannig en því miður í
formi erfidrykkju.
Söknuðurinn er mikill. Af
hverju þurfti mamma mín að fara
svona snemma? Af hverju máttu
börnin mín ekki hafa elsku ömmu
sína aðeins lengur? Af hverju?
Ég er svo þakklát fyrir allar góðu
minningarnar. Ég ætla að nota
mömmu aðferð í sorginni og
hugsa eins jákvætt og hægt er
undir þessum kringumstæðum.
Það hefði getað verið verra, sagði
mamma svo oft. Í staðinn fyrir að
einblína á spurninguna „af
hverju?“ ætla ég að hugsa um
tímann sem við áttum saman. Svo
er elsku pabbi enn til staðar og
hann er mér mikils virði. Ég og
börnin mín komum ávallt til með
að sakna mömmu mikið og tóma-
rúmið eftir hana verður aldrei
fyllt en minningin lifir. Takk fyrir
allt og hvíl í friði, elsku mamma
mín.
Jóhanna Rósa.
22. júlí hefur alltaf verið
skemmtilegur dagur því að þá
átti amma afmæli. Amma bakaði
alltaf eitthvað gott til að hafa með
kaffinu. Eins og hún sagði:
„Betra að eiga eitthvað til ef eitt-
hver kemur“. En í dag, á 69 ára
afmælisdaginn hennar, leggjum
við ömmu til hinstu hvílu.
Amma lést á heimili sínu í Kall-
inge í Svíþjóð eftir löng og erfið
veikindi. Það var hennar ósk að
vera heima með afa hjá sér.
Ömmu varð að ósk sinni og héld-
ust þau afi í hendur þegar amma
lokaði augunum í síðasta sinn.
Alltaf þegar eitthvað bjátaði á
var hægt að leita til ömmu. Hún
gat ráðlagt manni eða huggað ef á
þurfti að halda. Amma talaði oft
um, og hló að, einu skipti sem ég
hringdi í hana. Þá var ég ca. fjög-
urra ára og bjó á Fjóni í Dan-
mörku og amma bjó á Íslandi. Ég
byrjaði símtalið á því að segja,
með grátstafinn í kverkunum, að
afi væri dauður. Það tók ömmu
smá stund að fatta hvað ég var að
tala um, en ég átti litlar finkur
sem hétu amma og afi.
Amma elskaði blóm og var
garðurinn hennar, bæði á Íslandi
og síðar í Svíþjóð, með þeim fal-
legri í hverfinu. Eitt sinn er
amma og afi komu í heimsókn til
Guðrún B.
Kolbeins
✝ Hulda Ingv-arsdóttir fædd-
ist á Stafholts-
veggjum í Staf-
holtstungum 31.
janúar 1923. Hún
lést á dvalarheim-
ilinu Grund 14. júlí
síðastliðinn.
Foreldrar Huldu
voru Sigríður
Veronika Þor-
bjarnardóttir, f. 4.
febr. 1900, d. 14. okt. 1949, frá
Efranesi, Stafholtstungum og
Ingvar Eggertsson, f. 2. júní
1896, d. 14. okt. 1931, frá Háv-
arsstöðum í Leirársveit. Hinn
26. maí 1951 giftist Hulda
Arnóri Þorkelssyni frá Arnórs-
stöðum á Jökuldal, f. 26. maí
1921, d. 9. feb. 2005. Foreldrar
hans voru hjónin Bergþóra
Benedikta Bergsdóttir, f. 8.
júní 1885, d. 7. apríl 1978, frá
Hjarðarhaga á Jökuldal og
dóttur, f. 1. des. 2013. Eigin-
maður Sigríðar er Svavar
Þórhallsson, f. 11. jan. 1951.
Börn þeirra eru Hulda Lóa, f.
12. mars 1973 og Kristín
Svava, f. 5. jan. 1977. Hulda
Lóa og Ari Vésteinsson, f. 5.
feb. 1972, eiga tvær dætur, Álf-
rúnu, f. 18. mars 2004 og Unni,
f. 25. júlí 2006. Kristín Svava
og Steffen Overaa, f. 21. júlí
1980, sonur þeirra er Bjartur
Emil Leon, f. 21. júlí 2004.
Hulda lærði kjólasaum hjá
saumastofunni Gullfossi í
Reykjavík og vann þar við
saumaskap í mörg ár. Árið
1965 settu Hulda og Birna,
bróðurdóttir Arnórs, upp
saumastofu í litlu herbergi í
Skipasundinu í Reykjavík en í
því húsi bjó Hulda í 60 ár.
Hulda var iðin við allar hann-
yrðir og prjónaði mikið fyrir
fólk og vann hjá Uppsetn-
ingabúðinni við að setja upp
púða í 20 ár. Síðasta ár ævi
sinnar dvaldi Hulda á Dvalar-
heimilinu Grund.
Útför Huldu fer fram frá
Grafarvogskirkju í dag, mið-
vikudaginn 22. júlí 2015, og
hefst athöfnin kl. 13.
Þorkell Jónsson, f.
1. júní 1877, d. 6.
des. 1922, frá
Fjallseli í Fellum.
Börn Huldu og
Arnórs eru Ingþór,
f. 31. okt. 1950 og
Sigríður, f. 4. febr.
1953. Eiginkona
Ingþórs er Guðný
Sigurbjörnsdóttir,
f. 1. júní 1948.
Börn þeirra eru
Sigurbjörn, f. 1. sept. 1968,
Jens, f. 2. júlí 1970, Hjördís
Lóa, f. 31. des. 1974, Arnór, f.
15. apríl 1977 og Íris, f. 10.
apríl 1982. Sigurbjörn á tvo
syni, Gunnar Alexander, f. 19.
sept. 1992 og Aron Ívar, f. 30.
júlí 1996. Hjördís Lóa og Eirík-
ur Þór Vattnes Jónasson, f. 20.
maí 1971, eiga tvö börn, Óliver
Frey, f. 31. okt. 2004, og
Emmu Lóu, f. 21. nóv. 2007. Ír-
is á dótturina Ronju Líf Ævars-
Nú er gott að setjast niður
með kertaljós og mynd fyrir
framan sig af elskulegri móður
sinni og minnast þess hve góðar
stundir við áttum saman.
Mamma var rólynd kona, hand-
lagin, vandvirk og hörkudugleg.
Það lék allt í höndunum á henni
enda lærð saumakona. Hún
saumaði og prjónaði mikið á okk-
ur systkinin þegar við vorum lítil
og saumaði og prjónaði á marga í
fjölskyldunni. Það kunnu allir vel
að meta það. Hún hafði mjög
gaman af allri handavinnu og sat
aldrei auðum höndum. Hún sótti
ótalmörg námskeið eins og að
læra á prjónavél, bútasaum og
margt fleira. Ég var tíu ára þeg-
ar mamma fékk prjónavél í bingó
og voru ófáar flíkurnar sem
komu úr þeirri vél. Ég var alltaf í
prjónuðum peysum og húfu í stíl
og svo voru saumaðar stretsbux-
ur í öllum litum, mér fannst ég
alltaf svo fín. Fyrsta keypta flík-
in sem ég eignaðist var ferming-
arkápan, mamma saumaði svo
fermingarkjólinn upp úr gömlum
kjól af sér. Mamma var mjög
dugleg að nýta gömul föt og
sauma upp úr þeim og ef sá eitt-
hvað á fötunum þá notaði hún
þau bara á röngunni og allt varð
eins og nýtt. Ég fylgdist mjög vel
með öllu því sem mamma tók sér
fyrir hendur og lærði mikið af
henni. Hún vann heima við
saumaskap og var hún því ætíð
til staðar fyrir okkur systkinin og
nutum við góðs af því. Þegar Ing-
þór bróðir keypti sér Saab-bif-
reið ákvað hann að láta yfir-
dekkja toppinn af bílnum með
vínrauðu leðurlíki. Það var smá
eftir af efninu svo Ingþóri datt í
hug að biðja mömmu að prjóna á
sig peysu og nýta restina í boð-
unga á peysuna. Þetta var mjög
töff, enda ekki allir sem áttu
peysu í stíl við bílinn sinn. Þegar
Ingþór og Guðný giftu sig saum-
aði mamma brúðarkjólinn með
slóða og öllu tilheyrandi, mér
fannst hann svo flottur að ég gifti
mig í honum líka. Mamma og
pabbi bjuggu lengst af í Skipa-
sundi 87 eða í 60 ár. Þau fóru að
læra samkvæmisdansa hjá
Heiðari og höfðu mjög gaman af
því. Þegar þau komu heim af æf-
ingu þá sýndu þau okkur systk-
inunum sporin. Við höfðum gam-
an af og hlógum dátt. Í
veikindum pabba í gegnum árin
var svo aðdáunarvert að fylgjast
með hversu vel hún hugsaði um
pabba. Guðný mágkona mín átti
einnig við veikindi að stríða og
var mamma henni afar hjálpleg.
Veit ég að Guðný er ævinlega
þakklát fyrir það. Mamma hafði
gaman af því að spila félagsvist
og stundaði það reglulega. Hún
hafði einnig mjög gaman af ætt-
fræði og las mikið.
Hún var alla tíð mjög hraust
en á síðustu árum ævi hennar fór
sjónin mjög að daprast. Það var
erfitt fyrir hana að geta hvorki
lesið né unnið neina handavinnu.
Mamma fór svo 91 árs gömul á
dvalarheimilið Grund og dvaldi
þar síðasta ár ævi sinnar. Ég á
mömmu mikið að þakka fyrir allt
sem hún kenndi mér og hún var
alltaf tilbúin að passa börnin fyr-
ir okkur Svavar. Hún var mjög
barngóð og barnabörnin sóttu
mikið í hana. Við mamma vorum
mjög samrýmdar og á ég eftir að
sakna hennar mikið. Ég veit að
hennar verður sárt saknað innan
fjölskyldunnar. Nú er hún
mamma á leiðinni að hitta pabba
og allt sitt fólk.
Með kærri þökk fyrir allt,
elsku mamma mín.
Hvíl þú í friði.
Þín dóttir,
Sigríður Arnórsdóttir
(Sigga).
Hún elsku Hulda amma mín,
flottari fyrirmynd og nægju-
samari manneskju er erfitt að
finna í dag. Mikið er ég þakklát
Hulda
Ingvarsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Mér tregt er um orð til að þakka
þér,
hvað þú hefur alla tíð verið mér.
Í munann fram myndir streyma.
Hver einasta minning er björt og
blíð,
og bros þitt mun fylgja mér alla
tíð,
unz hittumst við aftur heima.
(Hugrún)
Ingþór Arnórsson og
Guðný Sigurbjörnsdóttir.
Okkar ástkæri,
SIGURÐUR JÓHANN HELGASON,
Birkihæð 6, Garðabæ,
lést mánudaginn 20. júlí.
.
Birna Benjamínsdóttir,
María Sigurðardóttir,
Helga Sigurðardóttir, Maríus Ólafsson,
Jóhann Þór Sigurðsson, Júlíana Gunnarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir og systir,
ÁSTRÍÐUR GUÐMUNDSDÓTTIR,
Ása,
lést á heimili okkar í Mexíkóborg
sunnudaginn 28. júní.
Minningarathöfn verður haldin í Seltjarnarneskirkju
fimmtudaginn 23. júlí kl. 14.30.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á Félag aðstandenda
Alzheimerssjúklinga, Hátúni 10b.
Fyrir hönd ömmu- og langömmubarna okkar,
.
Ingvar Emilsson,
Kristján Ingvarsson, Guðrún Ólafsdóttir,
Tryggvi Ingvarsson, Mary Malloy,
Elín Ingvarsdóttir Emilsson, Luis Gómez Sanches,
Gylfi Guðmundsson, Ása H. Hjartardóttir,
Gerður G. Bjarklind, Sveinn Bjarklind.
www.uth.is -uth@uth.is Stapahrauni 5, Hfj. - Sími 565 9775
Frímann
s: 897 2468
Hálfdán
s: 898 5765
Ragnar
s: 772 0800
Ólöf
s: 898 3075
ÚTFARARÞJÓNUSTA
HAFNAFJARÐAR
FRÍMANN & HÁLFDÁN
ÚTFARARÞJÓNUSTA