Feykir - 16.04.1986, Blaðsíða 9

8/1986 FEYKIR 9
Mhming: Qugrýn Sigurðardóttir
Halldórsstöðum
f. 27. júlí 1914 - d. 25. mars 1986. Jarðsett í Glaumbæ 5. apríl 1986
Guðbjörg Indriðadóttir
Brúnastöðum - Kveðja
Frænka mín, þú ert horfin á
vit feðranna. Með nokkrum
fátæklegum orðum viljum við
minnast þín. Fráfall þitt kom
óvænt, þó lasleika hefði gætt,
um nokkurt skeið. Við bjuggumst
satt að segja við að hafa þig, enn
um sinn, á meðal okkar. Þú
varst hvorki ung né gömul,
þegar kallið kom, þjáðist ekki
mikið og hélst þínu andlega
atgerfi allt til loka.
Frænka mín, þú varst dala-
barn af góðu fólki komin og ólst
upp hjá foreldrum þínum í
Hvammi i Svartárdal. Snemma
árs 1937 lá leið þín vestan yfir
fjallið í viðan faðm Skagafjarðar,
sem þú tókst svo miklu ástfóstri
við. Þú settist að í miðju héraði
að Halldórsstöðum á Langholti.
Þar beið þín mannsefni þitt og
fyrr en varði varst þú orðin
húsfreyja á bænum. Það hélst
með mikilli reisn í næstum
fimmtíu ár. Sambúð ykkar
Halldórs Gíslasonar var sérstak-
lega hamingjurík. Eins og
gengur skiptust á skin og skúrir
á ykkar sameiginlegu lífsgöngu.
Aldrei bar þó skugga á ástríkið
og tillitssemina, sem þið hjónin
sýnduð hvort öðru.
Vorið 1941 fluttust móðir mín
og amma í Halldórsstaði eftir
fráfall Sigurðar Guðmunds-
sonar í Hvammi, afa míns.
Elín Pétursdóttir amma mín,
var síðan allt til dauðadags 1954
á Halldórsstöðum. Hún var
heimilinu ákaflega mikils virði
og mikil blessun fylgdi öllum
hennar störfum. Mjög kært var
ætíð með henni og tengda-
syninum. Halldór á Halldórs-
stöðum var því mikill gæfumaður
með konu sinni og tengdamóður.
Barnaláni áttu þau að fagna,
frænka mín og Halldór. Þau
urðu átta, en elsta barnið
Sigurður dó í bernsku. Þau eru
nefnd í aldursröð:
Ingibjörg gift Þorvaldi Árna-
syni, Sigrún gift Sverri Svavars-
syni, Björn kvæntur Hrefnu
Gunnsteinsdóttur búandi að
Ketu, Sigurður bóndi Halldórs-
stöðum, Efemía gift Birni
Jóhannssyni, Erla gift Jóni
Alexandersyni og Skúli kvæntur
Ernu Hauksdóttur.
Systkinin búa öll á Sauðárkróki
að Bimi og Sigurði undanskildum.
Foreldrar mínir áttu sitt heimili
að Halldórsstöðum, er ég fyrst
leit þennan heim, í gömlu
framstofunni í gamla bænum.
Bærinn var rismikill og tígu-
legur og vel byggður og var búið
í honum allt fram til 1957, er
flutt var í nýtt steinhús. Fram
um fermingu, var ég meira og
minna einn af heimilisfólkinu í
gamal bænum þó ég flyttist á
„mölina” með foreldrum mínum
tæplega 2 ára gamall. Samband
mitt og frænku var sérstaklega
ástúðlegt. Hjá henni var ég eins
og eitt barna hennar. Samband
okkar hélst óbreytt alla tíð.
Faðmlög frænku voru alltaf jafn
hlý hvenær sem mann bar að
garði. Það voru notalegar
stundir í eldhúsinu hjá frænku,
þegar rifjaðir voru upp löngu
liðnir dagar bernskunnar.
Við bræðurnir nutum alls hins
sama hjá frænku. Henni var það
eðlislægt að hafa hjartarými
fyrir allt sitt samferðafólk.
Bamabömum og bamabama-
börnum sýndi hún slíkt hið
sama, engum var ofaukið og
engum var mismunað.
Heimilið á Halldórsstöðum
var ætíð mannmargt og mikil
gestakoma og frænka hafði
alltaf nógan tíma til að sinna
sínum gestum, af þeirri rausn,
sem ætíð fylgdi heimilinu. Hvort
það voru bændur af næstu
bæjum sem þáðu gistingu á leið í
göngur eða kirkjukórinn með
Jón á Hafsteinsstöðum í broddi
fylkingar. Það skipti litlu.
Húsrýmið var ætíð nóg og
viðurgjömingur góður. Stundum
komu menn úr öðrum sveitum
með fjöldann allan af hestum og
járnað var daglangt. Það var víst
járnað fyrir flesta nærliggjandi
bæi í sveitinni og því fylgdi ekki
lítil mannaferð. Þetta þóttu
okkur krökkunum skemmtilegar
heimsóknir. Miklar hafa annir
frænku verið við allar þessar
heimsóknir til viðbótar öllum
þeim þörfum, sem fylgja stóru
heimili, og mikið hefur þurft til
heimilisins að leggja. Aldrei
heyrði ég það nefnt, að þetta
kostaði svo sem nokkurn
skapaðan hlut.
Söngurinn er mikill gleðigjafi
og á Halldórsstöðum var mikið
sungið. Þeir bræður Björn og
Halldór Gíslasynir þekktir söng-
menn með karlakórnum Heimi
og í kirkjukórnum við Glaum-
bæjarkirkju. Frænka söng í
áratugi í kirkjukórnum og lengi
annaðist hún þrif og annað í
kirkjunni, fórst henni þetta vel
úr hendi. Kirkjan í Glaumbæ
var henni mjög kær.
Frænka gerði ekki víðreist í
ferðalögum t.a.m. kom hún
aldrei til Reykjavíkur, sem telst
til tíðinda nú á dögum.
Frænka var ætíð á vísum stað
á sínu heimili og þangað sóttum
við skyldulið hennar, ættingjar
og vinir. Þar vorum við ætíð
velkomin og þangað var mikið
að sækja. Sælla er að gefa en
þiggja, stendur skrifað. Þau
Halldórsstaðahjónin voru ætíð
veitendur. Þá reikninga reyndist
mér og mörgum öðrum vonlaust
að jafna.
Frænka fór til Akureyrar
skömmu fyrir páska til læknis-
meðferðar. Það hefðu orðið
fyrstu páskarnir, sem hún var
ekki heima að taka á móti öllu
sínu fólki. Á fyrsta degi
einmánaðar með vorið í nánd
lést frænka og vafalaust hefur
það verið hennar fyrsta verk að
huga að öllu heima, páskar að
fara í hönd.
Alla tíð kallaði ég Guðrúnu
móðursystur mína frænku. Að
leiðarlokum og á kveðjustundu
kaus ég að halda mig við þann
kæra vana.
Við bræðurnir, fjölskyldur
okkar og foreldrar mínir
sendum okkar hinstu kveðjur.
Mikið eigum við þér að þakka
frænka mín og heimili þínu og
öllu þínu fólki.
Mikil húsmóðir, og mann-
gæsku kona er gengin. Það er
orðið fámennt á Halldórsstöðum,
nýir tímar gengnir í garð eins og
svo víða í sveitum.
Halldór minn, þér og börnum
þínum, venslafólki og öllu
frændfólkinu, sendum viðokkar
dýpstu samúðarkveðjur.
Guð blessi minningu Guðrúnar
á Halldórsstöðum.
Hörður Ingimarsson.
fædd 10. júlí 1941
Mig setti hljóða er hringt var
og mér sagt að Bubba á
Brúnastöðum væri dáinn. Kona
á besta aldri kölluð burt frá
manni og börnum.
Upp í hugann komu margar
minningar tengdar þeim árum
sem ég og fjölskylda mín
bjuggum í Fljótum. Ein var þó
skýrust á þeirri stundu: það er
bjartur og sólríkur júlídagur
árið 1978, þann dag er við
fluttum í Fljótin. Það má með
sanni segja að landið hafi
skartað sínu fegursta, logn,
heiðskírt og sólskinið þvílíkt að
umhverfið fannst mér glitra í
kringum mig. Austur-Fljótin
eru í huga mér eftir svona sýn
ein fegursta sveit hér á landi.
Daginn eftir þennan fyrsta dag
minn á nýjum og ókunnum
slóðum kom svo Bubba og með
henni yngsti sonur hennar og
tengdamóðir. Hún bauð mig
velkomna í hin nýju heimkynni
- dáinn 24. mars 1986
og óskaði þess að mér og mínum
liði vel í Fljótum. Þessir tveir
dagar eru ógleymanlegir í
minningunni fyrir mig, sem
þarna var ung og rétt að byrja
lífið ef svo má segja, að fá svona
móttökur og hlýju í nýju
umhverfi.
Við bjuggum í Fljótum í rúm
3 ár og eigum margar undislegar
minningar þaðan sem bæði
tengjast Brúnastaðafólkinu svo
og öðrum Fljótamönnum.
Að Ieiðarlokum vil ég þakka
Bubbu fyrir góð kynni og velvild
sem hún sýndi mér og mínum
frá fyrstu kynnum. Eg og
fjölskylda mín sendum Ríkharði
eiginmanni Bubbu, börnum,
tengdasyni, barnabarni, svo og
öllum öðrum ástvinum hennar
okkar innilegustu samúðar-
kveðjur. Guð vaki yfir þeim
öllum.
Megi Bubba hvíla í friði
Björg Jónsdóttir
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
sem okkur var sýnd við fráfall og útför
sonar okkar
Olafs Gunnars Ragnarssonar
Hátúni
María Valgarðsdóttir
Ragnar Gunnlaugsson
Feykir
Efni og auglýsingar þurfa að hafa borist
skrifstofu Feykis fyrir kl. 17 á föstudag
fyrir útgáfudag
ÚTIBÚIÐ BLÖNDUÓSI
VÍDTÆK OG
ÖFLUG
ÞJÓNUSTA
OPIÐ MÁNUD.-FÖSTUD. 9.15-3.30
SÍÐDEGISAFGREIÐSLA FIMMTUD. 5-6
BÚNAÐARBANKINN
TRAUSTUR BANKI