Feykir - 18.12.1991, Blaðsíða 6

6 FEYKIR 45/1991
„Naut töluverðra forréttinda hjá gestum"
Erling Örn Pétursson í Tindastóli segir frá hóteljólum
Yfirleitt eru jólin
sjálfsagt með svipuðu
yfirbragði hjá börnum
og unglingum á sama
aldursskeiði. Ekki er
þó ólíklegt að einhver
blæbrigðamunur sé,
þá trúlega vegna að-
stæðna á heimilum.
An efa hafa jólin hjá
Erling Erni Péturssyni
verslunarstjóra í Tinda-
stóli verið svolítið
öðruvísi en hjá öðrum
strákum á Króknum.
Hann ólst nefnilega
upp á hóteli, fyrst
Hótel Tindastóli og
síðan Villa Nova,
enda oft kallaður
Erling á hótelinu.
„Ég er fæddur á Hótel
Tindastóli, herbergi númer
fjögur og átti heima þartil 10
ára aldurs. Við fluttum vorið
‘56 á Villa Nova. Það var
geysileg breyting, enda „villan”
mikið stærra og flottara hús
og það voru mikil umskipti
fyrir mig í sjálfu sér. Við
höfðum verið í einu herbergi
á Tindastóli alla tíð, en nú
fékk ég sérherbergi í suður-
partinum þar sem áður var
póstafgreiðsla og flugafgreiðsla
seinna”.
Varstu ekki hálfpartinn
öfundaður af strákum hérna
í bænum að eiga heima á
hóteli?
„Það held ég ekki, en ég
var náttúrlega kenndur við
hótelið; ólíkt því að krakkar
voru yfirleitt kenndir við
mömmu sína og pabba á
þessum árum; en ég held að
menn hafi ekkert verið að
spekúlera í því í sjálfu sér
hvort það væri eitthvað
skemmtilegra að búa á
hóteli.
Jólagæs í
Tindastóli
Ég hef líklega verið fimm eða
sex ára á Hótel Tindastóli.
Það að ég skuli muna eftir
þessum jólum kemur til af
því að óvenju margir kost-
gangarar voru í mat á
hótelinu þessi jól, þar á
meðal Lárus læknir. Nema
hvað að það var ákveðið að
hafa gæs á aðfangadag.
Mamma hafði aldrei verið
með gæs áður. Þetta var stór
og mikil gæs. Þá var til siðs ef
allt árið um kring. Ég fékk
alltaf mikið af jólagjöfum.
Sérstaklega er mér minni-
stæðust ein jólin á Tindastóli
þegar ég var sjö til átta ára
gamall. Þá eignaðist ég
upptrekktan fólksbíl með
útvarpi í; sem var spiladós.
Strákar úr öllum bænum
hópuðust að til að sjá þetta
fyrirbrigði. Svona lagað
hafði aldrei áður sést hérna á
Krók, þetta þótti stórmerki-
legt. Ég passaði bílinn
talsvert vel og átti hann
örugglega í einhver ár. Þegar
við vorum að flytja úr
Villunni, ég þá kominn
langt yfir tvítugt, rakst ég á
„boddíið” af honum.
Jólin voru talsvert mikið
öðruvísi á þessum tíma.
Engin leikföng til í búðum,
en Eiríkur á Gili smíðaði
vörubíla. Þeir voru mjög
eftirsóttir. Ég átti einn slíkan
og var með hann í vegavinnu
lengi. Við Bjarni Jóns Nikk
vorum mikið saman. Lékum
okkur mikið með vörubíla og
lögðum vegi. Þetta voru
geysilegar vegaframkvæmdir.
Menn unnu yfirleitt 7-8 tíma
á dag upp um allar brekkur.
Alvöru bílaleikur
Ég var líka mikið með
kaupfélagsstrákunum, sérstak-
lega Gumba. Það var einmitt
árið sem við fluttum, búið að
kaupa „Villuna” ogvarverið
að standsetja hana. Kaup-
félagið var þá nýbúið að fá
nýjan „steisjón”bíl og hann
stóð fyrir sunnan vefnaðar-
vörudeild Gránu. Þá var Jón
Siff deildarstjóri þarna. Við
Gumbi laumuðumst inn í
bílinn í bílaleik. Jón sat við
Myndarlegir ungir menn: Erling Örn Pétursson og Gumbi
(Guðmundur Sveinsson).
sjóða hangikjöt til að hafa í
matinn á jóladag svo að það
var svo sem nóg að narta í.
Gæsin var látin malla í
ofnum í einn og hálfan tíma,
en var eins og vörubílsdekk
ennþá þegar hún vartekin út.
Það var aðeins hægt að skera
smávegis utan af svo henni
var fleygt inn í ofninn aftur.
Það var ekki fyrren um 11 leytið
um kvöldið sem gæsin var
étin. Ég man ennþá eftir
húrrahrópunum hjá Lárusi
lækni þegar gæsin var
tilbúin. Ég held að pabbi hafi
fengið gæsina hjá einhverjum
bryta á skipi sem kom
hingað.
Bíll meö „græjum"
Ég var einbirni að því leyti að
Háken uppeldisbróðir fór að
heiman þegar ég var sjö ára
gamall. Ég naut því tölu-
verðra forréttinda hjá gest-
unum og kostgöngurum á
hótelinu, og eins hjá sölu-
mönnum sem voru að koma
skrifborðið hjá glugganum
beint á móti.
Einhvern veginn hefur
bíllinn hrokkið úr gír hjá
okkur og byrjaði að renna í
áttina að glugganum. Jón
Siff lítur upp og sér bílinn
koma æðandi beint að
glugganum, og sjálfsagt
hefur hann virst vera mann-
laus því við vorum svo litlir
að við náðum ekki einu sinni
upp fyrir mælaborðið. Bíllinn
fór fram af stéttinni og á
húshliðina fyrir neðan glugg-
ann. Þá sá ég í Jón sem var
staðinn upp og hoppaði upp í
loftið skelfingu lostinn.
Ógreiddir
reikningar
Við urðum alveg óskaplega
hræddir, það var alveg
voðalegt hvað við vorum
hræddir. Hlupum út í Villu
eins og fætur toguðu og
földum okkur í kjallaranum.
Þar lágum við lengi dags og
það var farið að leita að
okkur. Fólk var farið að
óttast um okkur þegar við
loksins þorðum að gefa
okkur fram.
Ég man eftir að Tommi
Hallgríms, sem var mikill
vinur okkar Gumba, píndi
okkur á þessu í mörg ár.
Þegar við vorum orðnir
fulltíða menn og staddir í
veislu, þá galaði Tommi upp:
„Þið eruð ekki búnir að
borga viðgerðina á sendi-
ferðabílnum ennþá, bölvaðir
gemlingarnir ykkar”. En það
sá furðulítið á húsinu. Bíllinn
skemmdist ekki mikið heldur,
en ég gleymi því aldrei hvað
Jón Siff og við urðum
hræddir”.
menn voru með svona stórar
gæsir í jólamatinn að farið
væri með þær suður í bakarí
og þær steiktarí bakarofnum
hjá Guðjóni. Hún var fyllt
samkvæmt öllum kúnstar-
innar reglum, með ávöxtum
og öllu tilheyrandi.
Svo man ég eftir því að
þegar átti að fara borða
gæsina, þá kom babb í bátinn
því það vann ekkert áhald á
henni. Það kom sem sagt í
ljós að hún var vel við aldur
gæsin. Þeirvoru báðirorðnir
blóðrauðir í framan, Lárus
læknir og pabbi við að reyna
að skera gæsina, búnir að
bretta upp að olnbogum og
það var náttúrlega mikið
hlegið. Ofninn á hótelinu var
nú kyntur og gæsinni
stungið inn í. Búið var að
Villa Nova nýbyggð.