Feykir - 18.12.1991, Blaðsíða 13

45/1991 FEYKIR 13
Úti fyrir Hóladómkirkju eftir að Jóna Hrönn hafði þegið prestvígslu hjá föður sínum.
Yngsta barn biskupshjónanna Hildur Eyr er lengst til vinstri.
Bolli við málverk eftir Gústav Geir son sinn. Hugmyndin er
sprottin frá fjárgötum við Laufás. Efst á toppnum trónir
tignarlegur smalamaður á glæsifáki. Þessi mynd eins og fleiri á
veggjum hjá Bolla og Matthildi, undirstrika hversu nátengd þau
eru sveitinni og náttúru landsins.
við Tónlistarskólann í Reykja-
vik, Bolli Pétur stundar nám
við MA og yngst er Hildur
Eyr sem dvelur hjá systur
sinni í vetur við nám í
Hrafnagilsskóla.
„Eg vígðist 24. nóvember
1963 til Hríseyjar, sem er
talsvert stórt prestakall, 600
manns; um 300 í eynni og
svipaður fjöldi á Arskóg-
strönd sem einnig tilheyrir
prestakallinu.
Við undum hag okkar
nokkuð vel þessi þrjú ár í
Hrísey, sérstaklega Matthildur.
Þarna kynntumst við bæði
hörðum og mildum vetrum.
Einn veturinn snjóaði t.d.
svo mikið að Jóhannes Helgi,
bróðir Matthildar, sem bjó á
neðri hæðinni hjá okkur,
þurfti oft að moka sig út úr
húsinu. Og einn morguninn
var fjörðurinn orðinn fullur
af ís. Það var ógleymanlegt
þegar ísinn kom. Það fylgdi
honum svo mikill kulda-
gustur. Tilfinningin var lík-
ast því að her væri að nálgast.
Eg vandist seint þessari
einangrun í eynni. Fastar
bátsferðir voru tvo daga
vikunnar að mig minnir. Við
áttum ekki bíl og ég var
bíllaus fyrstu fimm ár
prestskaparins. Þá þótti
ekkert sjálfsagt að fólk ætti
bíl. Maður ferðaðist með
mjólkurbílnum fyrstu tvö
árin í Laufási, enda var
ómegðin strax nokkur hjá
okkur; stutt milli elstu
barnanna.
Merkir
Laufásklerkar
Ég held ég hafi alltaf verið
sveitamaður að upplagi. Þess
vegna var auðveldara að fara
hingað í Hóla frá Laufási”,
segir Bolli. Honum ertíðrætt
um Laufásárin en fara verður
hratt yfir sögu. Og það var
ekki aðeins náttúran og
fólkið í sveitinni sem snart
Bolla í Laufási, heldur líka
saga staðarins.
„Það hafa margir merkir
klerkar setið Laufás um
tíðina. Ég sökkti mér niður í
söguna og fann fljótlega út
að einn tók öðrum nokkuð
fram. Það var séra Björn
Halldórsson sem var prestur
í Laufási frá 1852-1882.
Hann lét byggja bæinn og
seinna kirkjuna. Björn var
mikið sálmaskáld og mjög
virkur í sálmabókanefndinni
sem undirbjó útkomu sálma-
bókarinnar 1886.
Ég lagði mig fram um að
kynna mér Björn. Fékk
meðal annars í Landsbóka-
safni aðgang að bréfaskiftum
hans og Páls Olafssonar
skálds. Ég nýtti mér þau til
að skrifa æviágrip Björns,
sem átti upphaflega að vera
formáli að ljóðasafni Björns,
en varð kannski nær því að
vera ævisaga þegar upp var
staðið. Bókin átti að vera
komin út fyrir löngu, en
kemur væntanlega núna eftir
áramótin, verður rúmlega
300 síður að stærð.
Vígslubiskups-
starfiö í mótun
Og hér á Hólum talar sagan
ekki síður sterkt til mín”,
segir Bolli sem greinilega er
enn við sama heygarðshomið;
sökkvir sér ofan í söguna og
grúskið.
„Upp á síðkastið hef ég
sérstaklega verið að kynna
mér sögu Hálfdánar Einars-
sonar, sem var samtíma- og
samstarfsmaður Herra Gísla
Magnússonar biskups þess er
stóð fyrir byggingu dóm-
kirkjunnar sem nú stendur á
Hólum.
Það er ljóst að vígslu-
biskupsstarfið á eftir að
mótast á næstu árum. I
erindisbréfinu segir að vígslu-
biskup eigi að heimsækja
söfnuði og vera prestum og
sóknarnefndum til leiðbein-
ingar. Ég held að Jretta væri
mjög æskilegt og gagnlegt, ef
vel tekst til ætti það að draga
úr líkum á að prestar
einangrist, en að ýmsu leyti
er alltaf hætta á því. Ég vona
að þessi samskipti við
söfnuði og presta verði ríkur
þáttur í starfinu hér. Þetta
mundi koma sem veruleg
viðbót við vísitasíur biskups,
enda gallinn við þær að
biskup Islands hefurekki tök
á að heimsækja söfnuði nema
á 25-30 ára fresti og þarf þá
að flengjast á milli margra
sókna sama daginn.
Hólaprentiö á safn
Annars ætla ég ekki að fara
af stað með neinu offorsi og
reyni að forðast að lofa upp í
ermina mína. Samt er ljóst að
ef embættið á að þróast
verður að koma til betri
skrifstofuaðstaða embættisins,
og ákveðið þrátt fyrir
aðhaldsviðleitni stjórnvalda
að hér rísi lítið skrifstofuhús-
næði. Þá er einnig bygging
menningarmiðstöðvar á döf-
inni. Henni erætlaðurstaður
neðan íbúðabyggðarinnar,
þar sem gömlu fjárhúsin
standa.
Það er líka ákaflega
ánægjulegt til þess að vita,
hversu gott samstarf er milli
kirkjunnar og bændaskólans.
Miðstöðin mundi nýtast
báðum þessum aðilum fyrir
Bolli í ræðustól við biskupsvísluna.
náms- og ráðstefnur. Ég sé
fyrir mér að þarna yrði gott
bókasafn, og vel við hæfi að
sálmabækur skipi þar ákveðinn
sess. Sálmabækur voru nú
fyrst gefnar út hér á Hólum á
dögum Guðbrandar og alveg
fram á átjándu öld. í tíð
Guðbrandar voru gefin út
u.þ.b. 100 rit en ekki hef ég
tölu á þeim ritum sem út
komu eftir það. Stórkostlegt
væri að hafa sem mestan
hluta af Hólaprenti hér á
staðnum, en með Hólaprenti
á ég við þau rit sem hér voru
útgefin meðan prentverk var
á Hólum.
Listflutningur
í kirkjunni
Það er enginn vafi á að
menningarmiðstöðin mundi
nýtast fyrir margháttaða
starfsemi. Ég bind miklar
vonir við þessa framkvæmd
og treysti því að Jón
Bjarnason skólastjóri láti
ekki deigan síga, en hann er
búinn að vinna markvisst að
þessu eins og annarri
uppbyggingu héráHólastað.
Þarna gæti verið aðstaða
fyrir þá sem vilja koma
hingað og stunda fræði-
mennsku. Ferðamannastraumur
er hér mikill á sumrin, svo að
þeir sem koma hingað eru
taldir í tugum þúsunda.
Þarna má gera ráð fyrir
banka og verslun. Ég lít Ííka
á það sem skyldu mína að
skipuleggja likt og í Skálholti,
listflutning í kirkjunni, og
hef strax orðið var við áhuga
tónlistarmanna og ljóðskálda
að koma. Að þessu hyggst ég
vinna ásamt Hólanefnd og
fleiri aðilum, og er sann-
færður um að það mundi ekki
draga úr áhuga fólks að
sækja Hóla heim”.