Feykir - 18.12.1991, Blaðsíða 12

12 FEYKIR 45/1991
„Ég hef alltaf verið
sveitamaður að upplagi"
Séra Bolli Gústafsson í jólaspjalli
,,Það er fjarri lagi að við hjónin höfum orðið fyrir vonbrigðum með þá
ákvörðun okkar að flytja hingað í Hóla. Við vorum bæði kvíðin að fara frá
Laufási, ekki síst konan mín, því eftir 25 ár á sama stað er spurningin áleitin
hvort maður sé að gera rétt. Laufás greip okkur strax sterkum tökum, enda
ákaflega fagurt þar; sjálfsagt óvíða eins fallegt útsýni og af bæjarhlaðinu í
Laufási út víðáttumikinn Eyjafjörð. Eg var svolítið hræddur um að mér
fyndist þröngt um mig hérna í dalnum, eftir að hafa vanist svo víðum
sjóndeildarhring, en sú hefur ekki orðið reyndin og Hjaltadalurinn hefur sína
fegurð líka, meira að segja Hólar mjög svipaðir Laufási að því leyti að hér er
veðursæld mikil. Við erum svo lánsöm að hér er uppörvandi samfélag og
aðstaða öll góð. Okkur líður vel hérna á Hólum”,segirséra Bolli Gústafsson.
Þau vígslubiskupshjón, Bolli og Matthildur, hafa nú dvalið í þrjá mánuði í
Hólastað, en biskupsvígslan fór fram sl. sumar.
Matthildur og Bolli að lokinni víglunni sl. sumar.
— Já, það var ekki annað
að heyra á sr. Bolla en hann
yndi vel hag sínum á Hólum,
þegar blaðamaður Feykis heim-
sótti hann sl. fimmtudag í þeim
erindagjörðum að fá viðtal í
jólablaðið. „Ja, það er nú
bara að ég hafi eitthvað að
segja þér”, sagði Bolli i
upphafi spjalls, rétt áður en
talið berst að ætt og uppruna.
Okkur þótti skemmtileg
tilviljun að Bolli sem fæddur
er á Akureyri höfuðstað
Norðurlands 17. nóvember
1935 sé nú búsettur á fornum
höfuðstað Norðurlands.
Gleyptu ekki viö
hverju sem var
,,Já Hólar voru raunveru-
legur höfuðstaður allt fram
yfir aldamótin 1800 að
biskupsstóllinn var lagður
niður. Það var ekki fyrr en
seinna sem Akureyri tók við
hlutverki höfuðstaðarins. Kaup-
staðarréttindin fengust 1862
og um svipað leyti verður
Akureyri kirkjustaður, kirkja
hafði ekki verið þar áður.
Faðir Bolla var Gústaf
Jónasson rafvirkjameistari á
Akureyri, ættaður að vestan.
Móðirin, Hlín Jónsdóttir,
var hinsvegar af hreinum
þingeyskum ættum, aðallega
úr Reykjadal og Aðaldal.
„Já, ég get sjálfsagt alveg
samþykkt það að Þingeyingar
hugsi svolítið dýpra en aðrir.
Fólk á þessu svæði lét sig
menningarleg og félagsleg
mál mikið varða, en gleyptu
ekki við hverju sem var. Við
ritun kirkjusögu sér t.d. Jón
Helgason biskup sérstaka
ástæðu að tilgreina Þingeyinga
sem efasemdarmenn þegar
nýir straumar í trúmálum
fóru að berast til landsins
upp úr aldamótum. Nánustu
frændur mínir þóttu ekki
miklir kirkjumenn, fermdu
ekki börnin sín sumir”.
Gaman aö vera
meö mörgum í
flekk
Að vísu segist Bolli varla
hlutlaus varðandi menningar-
þátt Þingeyinga. Hann fór
nefnilega barnungur til sumar-
dvalar í Þingeyjarsýslu og
var þar í sveit á hverju sumri í
níu ár. Fyrst á Hlíðarenda í
Bárðardal og síðan á Stóru-
Laugum í Reykjadal.
,,Eg fór í sveitina og
upplifði sérstaka reynslu sem
ég er ákaflega þakklátur
fyrir. Það var ekki ein einasta
vél komin í Bárðardalinn
þegar ég var þar í sveit. Allt
unnið með gömlu handverk-
færunum, mikið heyjað á
útengi og allur heyfengur
fluttur heim á klökkum.
Lífið í sveitinni var ákaflega
sérstætt í þá daga. Allt annar
rytmi, rólegt yfir mannlífinu.
Fólk gaf sér tíma til að lifa
lífinu og líka til að fá gesti.
Maður var í svo náinni
snertingu við náttúruna og
fólkið. Það var t.d. ákaflega
skemmtilegt að vera með
mörgu fólki í flekk við að
rifja. Margt að spjalla um og
fuglarnir og náttúruhljóðin
allt í kring.
Ungur sögumaöur
Bárðardalurinn er afskekkt
sveit og vélarnar komu
líklega eitthvaðseinnaþangað.
A Stóru-Laugum í Reykjadal
bjuggu öldruð systkini sem
ekki voru að öllu leyti tilbúin
að taka á móti nýja tímanum.
Eg náði þvi í framhald af
handverkatímabilinu þar. Að
auki var samneytið við eldra
fólkið þroskandi fyrir ungan
dreng. Bróðirinn í hópnum
var ekki mikið fyrir að fara á
skemmtanir eða i ferðalög.
En hann vildi mjög gjarnan
að ég færi, og í staðinn varð
ég segja honum ferðasöguna
þegar heim var komið. Ég
reyndi að gefa eins greinar-
góðar og skemmtilegar lýs-
ingar og mögulegt var og
naut þess að eldra fólkið
hlustaði á mig. Reyndar var
það þannig í sveitinni að það
var gert heilmikið með fólk
sem kunni að segja frá. Það
fékk að njóta sín. Gestrisni
var mikil og ekki skemmdi ef
komumaður var sögumaður
góður.
Yngri systirin lánaði mér
svo bækur til að lesa og valdi
þær handa mér, oft bækur
sem hún hafði lesið. í
flekknum spjölluðum við svo
gjarnan um efni bókanna”,
segir Bolli og telur alls ekki
ólíklegt að dvölin á Stóru-
Laugum hafi verið hvati að
bókmenntaáhuga sínum og
grúski seinna meir.
MA-árin
Eðlilega lá leiðin úr gagn-
fræðaskólanum í Mennta-
skólann á Akureyri. Þar
segist Bolli hafa kynnst
mörgu ágætu fólki. Þar á
meðal Skagfirðingum og
Húnvetningum. „Það var að
visu aðeins einn Skagfirðingur
í bekk með mér: Jón
Guðmundsson, sonur séra
Guðmundar á Barði í
Fljótum. í efri bekkjum man
ég eftir Haraldi Bessasyni.
Ari á eftir mér kom síðan
Húnvetningurinn Páll Péturs-
son, sem áreiðanlega hefur
verið samviskusamur nem-
andi. Hann var félagslega
áhugasamur og hefur sjálf-
sagt verið orðinn þónokkuð
pólitískur. Annars fannst
mér Már bróðir hans líklegri
til stjómmálamennsku. Hann
var mælskumaðurogfundar-
maður mikill, hafði gaman
að orðskylmingum. Síðan
voru tveir ágætir Skagfirð-
ingar í kennaraliðinu: Bryn-
leifur Tobíasson sem kenndi
sögu og latínu og Brynjólfur
Sveinsson stærðfræði- og
íslenskukennari”.
Jói Konn og fleiri
á æskulýðs-
samkomunum
Sjálfur var Bolli á kafi í
félagslegu vafstri í mennta-
skóla. „Ég hafði mikinn
áhuga á blaðamennsku og
ritstýrði skólablaðinu Muninn.
Hafði líka mjög gaman af
teikningu og teiknaði í þrjú
ár myndirnar í Carmínu þar
sem skopmyndir birtast af
nemendum. Ég lét líka
leiklistina innan skólans til
mín taka og söng í kór
skólans sem Björgvin Guð-
mundsson tónskáld stjómaði.
Að auki var ég á kafi í
æskulýðsstarfi kirkjunnar á
Akureyri. Sr. Pétur Sigurgeirs-
son hafði þá nýlega tekið við
starfi sóknarprests. Hann
hóf strax blómlegt æskulýðs-
starf, með öðru sniði en
þekkst hafði áður. Það voru
haldnar samkomur í kirkjunni
og skemmtanir með kristi-
legu ívafi á öðrum stöðum í
bænum. Mér er það minnis-
stætt að menn eins og Jóhann
Konráðsson og Sverrir Páls-
son skólastjóri ásamt fleira
tónlistarfólki á Akureyri
lögðu sitt að mörkum. Þetta
voru miklar samkomur og
margoft troðfullt hús. Ég
hugsa að þátttakan í æslulýðs-
starfinu hjá séra Pétri hafi átt
ríkan þátt í því að ég valdi
guðfræðina eins og reyndar
fleiri piltar gerðu.
Prestvígsla og
Hríseyjardvöl
Það var síðan á seinni árum
guðfræðinámsins sem Bolli
kynnist Matthildi Jónsdóttur.
Þau festa ráð sitt og börnin
eru sex. Það elsta fætt 1963
og yngsta 1978. Elst er Hlín
kennari við Hrafnagilsskóla í
Eyjafirði, þá Jóna Hrönn
sérþjónustuprestur i Vest-
mannaeyjum, Gústaf Geirer
í myndlistarnámi í París,
Gerður fóstra og í söngnámi