Dagblaðið Vísir - DV - 14.11.2014, Blaðsíða 37

Helgarblað 14.–17. nóvember 2014 Fólk Viðtal 37
að það eigi við flesta Íslendinga sem
búa í útlöndum.“ Þó að London hafi
heillað hana unga þá leið henni vel
í Reykjavík sem barn. „Ég átti góða
æsku þarna í Kringlunni og vissi
mjög fljótt að mig langaði til að
breyta heiminum. Morgunblaðshús-
ið var þarna rétt hjá og ég var stað-
ráðin í að verða blaðamaður eða rit-
höfundur. Það kom reyndar líka til
greina að verða lögfræðingur eða
stjórnmálamaður.“
Skömmuð fyrir að fylgja
ekki flokkslínum
Sif komst þó að því á háskólaárun-
um að hún yrði líklega aldrei góð-
ur stjórnmálamaður. Til þess er hún
ekki nógu mikil hópsál og á erfitt
með að taka þátt í að fylkja liði,
hvort sem það er í stjórnmálum eða
íþróttum. Hún starfaði þó bæði með
Röskvu, samtökum félagshyggju-
fólks við Háskóla Íslands, og Ungum
jafnaðarmönnum, ungliðahreyfingu
Samfylkingarinnar, á sínum tíma.
„Ég átti erfitt með að fylgja flokkslín-
um og fékk einu sinni símtal frá
frammámanni innan flokksins sem
húðskammaði mig fyrir að haga mér
ekki rétt. Það var reyndar mikið hleg-
ið að því á næsta bjórfundi unglið-
anna. Partílega séð fann ég mig mjög
vel þarna og það var gaman að starfa
með ungliðahreyfingunni,“ segir Sif
og hlær þegar hún rifjar þetta upp.
Svo kynntist hún manninum sín-
um í ungliðastarfinu þannig að það
má segja að pólitíkin hafi leikið stórt
hlutverk í hennar lífi.
Þrátt fyrir að það henti henni ekki
endilega að vera í ákveðnum flokki
þá er hún mjög pólitísk og segir í
raun varla annað hægt, ætli maður
að taka þátt í samfélagslegri um-
ræðu. „Ég trúi því að allt sé pólitík.
Þessir litlu hlutir í lífinu sem okkur
finnst ekki vera pólitík, eru í raun
pólitík. Bara hvað mjólkin kostar úti
í búð, það er pólitík. Það fer alveg
rosalega í taugarnar á mér þegar fólk
segist ekki hafa áhuga á pólitík. Þá
hefur þú ekki áhuga á lífinu og sam-
félaginu.“
9 ára ritstjóri menningartímarits
Sif las mikið sem barn og uppá-
haldsstaðurinn hennar var Borgar-
bókasafnið í Bústaðakirkju. Þá gerði
hún líka ýmsar tilraunir með skrift-
ir, en návígið við Morgunblaðshúsið
virðist hafa veitt henni mikinn inn-
blástur. „Ég fékk einu sinni þá hug-
mynd þegar ég var níu ára að ég
vildi gefa út menningartímarit. Þetta
átti að vera menningarrit með smá-
sögum, ljóðum og fíneríi. Mig vant-
aði ritstjórn á blaðið og ég tók tvo
yngri bræður mína í gíslingu og þeir
áttu að vera blaðamennirnir mínir á
meðan ég var ritstjórinn. Þeir höfðu
samt engan áhuga á þessum áform-
um mínum um að breyta heimilinu
í útgáfufélag. Þeir vildu bara fá að
vera í friði að spila Super Mario Bros.
Þeir gerðu heiðarlega tilraun til að
sleppa úr prísundinni en ég var mjög
harður yfirmaður og þeir fengu ekki
fara í tölvuna fyrr en ég var búin að
kreista út úr þeim nokkur ljóð, sög-
ur og myndir. Því miður kom bara út
eitt tölublað af þessu riti því blaða-
mennirnir mínir fóru í ævilangt
verkfall.“ Hún er augljóslega stolt af
metnaðinum í henni sem barn og
skemmtir sér við að rifja þetta upp.
Festir sig ekki í nostalgíu
Sif er fædd árið 1978 og hún hlær
þegar blaðamaður hefur orð á því
að hún sé kornung kona. Henni
finnst hún sjálf vera mjög ung, líkt
og blaðamanni sem er fjórum árum
yngri. Hlátur hennar gefur þó til
kynna að við séum vaðandi í villu
og lifum hugsanlega báðar í ung-
æðislegri blekkingu hvað aldurinn
varðar. „Þetta er allt afstætt, en mér
er sagt að ég sé ekki jafn ung og ég
tel mig vera. Ég er samt ung í anda og
það er það sem skiptir mestu máli.“
Á milli þess sem Sif stundaði
Kringluna sem barn og unglingur
sótti hún nám í Hvassaleitisskóla.
Þaðan lá leiðin í Menntaskólann í
Reykjavík og síðar sagnfræði við Há-
skóla Íslands. Hún segir það hafa
legið í genunum að fara í MR þrátt
fyrir að Verslunarskólinn hafi verið
þarna rétt við Kringluna, en faðir
hennar gekk í MR. Menntaskólaárin
voru skemmtilegur tími í lífi Sifjar en
hún segist þó aldrei festast í nostal-
gíu einhverra tímabila. „Það eru svo
margir sem hanga í menntaskóla-
árunum eins og þau hafi verið há-
punktur lífsins, en ég er meira fyrir
það að færa mig yfir á næsta stig og
njóta þess. Ég vil líka meina að við
séum alltaf á leiðinni upp á við. Ef
maður hangir í fortíðinni þá er ekk-
ert skemmtilegt framundan. Þegar
ég fór í háskóla þá fannst mér það
skemmtilegra en menntaskólinn og
þegar ég fór svo út á vinnumarkað-
inn þá var það ennþá skemmtilegra.
Ef maður er ekki með það hugarfar
þá held ég að lífið geti orðið svolítið
neikvætt og leiðigjarnt.“
Aðspurð hvort líf hennar hafi þá
alltaf verið dans á rósum, uppfullt af
gleði og hamingju, segir hún að það
líti í raun út fyrir það. „Ég get allavega
ekki kvartað, ég viðurkenni það,“ seg-
ir hún hálfafsakandi við blaðamann-
inn sem að sjálfsögðu ætlar sér að
komast inn í hennar innstu hugar-
fylgsni og svipta hulunni af myrkustu
leyndarmálunum.
Draumarnir molnuðu
Blaðamennskudraumar Sifjar rættu-
st mjög snemma. Það liðu ekki mörg
ár frá því að hún var lítil stúlka sem
gjóaði augunum í átt að Morgun-
blaðshúsinu, þangað til hún var
komin þangað inn og sest við skrif-
borð. „Ég byrjaði mjög ung að daðra
við fjölmiðla. Fékk vinnu á Morgun-
blaðinu rétt rúmlega tvítug og var
rosalega montin með það. Svo mætti
ég fyrsta daginn minn, geðveikt góð
með mig, komin með draumastarf-
ið rétt tvítug. En ég fann hvernig
draumar mínir molnuðu þegar mér
var úthlutað fyrsta verkefninu. Ég
ætlaði auðvitað að breyta heimin-
um, en fyrsta fréttin sem ég átti að
skrifa var um ágang sílamáva á fugla-
líf á Tjörninni. Mér fannst ég ekki
vera að breyta heiminum neitt rosa-
lega mikið með því.“
Þrátt fyrir að Sif geri grín að
þessu fyrsta verkefni sínu þá segist
hún bera mjög mikla virðingu fyrir
blaðamönnum og öllu þeirra starfi.
Hvort sem það snýr að umfjöllun
um sílamáva á Tjörninni eða ein-
hverju öðru og meira. Hvort sem
þeir eru að breyta heiminum, eða
ekki. Að hennar mati fá blaðamenn
ekki nógu mikla viðurkenningu fyrir
störf sín. Henni finnst stundum eins
og fólk sé búið að gleyma mikilvægi
fjórða valdsins og hve mikið aðhald
það veitir í samfélaginu.
Reynt að þagga niður í henni
„Stjórnmálamenn virða síst af öllum
þetta fjórða vald og ég óttast mjög
ritskoðunartilburði stjórnmála-
manna. Þeir reyna allt til að þagga
niður í fjölmiðlum sem þeim líkar
ekki. Þeir mæta ekki í viðtöl ef þeim
finnst miðillinn ekki nógu hliðhollur
flokknum þeirra. Ég hef persónulega
reynslu af því að stjórnmálamenn
hafi reynt að ritskoða það sem ég
skrifa. Það var rosalega óhugnanleg
upplifun. Í kjölfarið þá þurfti ég að
berjast gegn einhvers konar innri rit-
skoðun. Ég þarf svolítið að passa mig
núna að fara ekki of mjúkum hönd-
um um ákveðna aðila bara af því þeir
hafa reynt að láta taka mig af dag-
skrá og gætu reynt það aftur. Þetta
er mjög alvarlegt mál,“ segir Sif, en
tekur fram að þetta hafi ekki gerst á
þeim fjölmiðli sem hún skrifar pistla
fyrir í dag. „Tjáningarfrelsið er einn
hornsteinn lýðræðissamfélaga og
við verðum að verja það með kjafti
og klóm,“ bætir hún ákveðin við.
Sif hefur reynt að láta þetta atvik
frekar tvíefla sig við skrifin frekar en
hitt, en viðurkennir að svona lagað
setji strik í reikninginn. Áðurnefnd
innri ritskoðun geti nefnilega verið
varasöm. „Það er alltaf lítil rödd í
hausnum á mér sem spyr mig hvort
ég nenni að hjóla í þennan. Maður
verður að reyna að berjast gegn því,
ekki hlusta á þessa litlu rödd. Ég er
bara í hlutastarfi sem pistlahöfund-
ur þannig að það er ekki allt undir
hjá mér, en hjá fólki sem hefur það
að aðalstarfi að vera pistlahöfundur
eða blaðamaður þá getur verið erf-
iðara að gefa skít í hlutina og segja
hvað sem er.“
Stolt af Handtöskuseríunni
Sif hefur verið viðloðandi fjölmiðla
alveg frá því hún kom tvítug inn á
Moggann, fyrst sem blaðamaður og
síðar pistlahöfundur. Nú skrifar hún
fasta pistla í Fréttablaðið, en hún hóf
pistlaskrif þegar hún var við nám
í Bretlandi, þá fyrir Viðskiptablað
Moggans. Henni finnst skemmtilegt
að pistlarnir hafi verið staðsettir þar
því hún hafi aldrei verið mikil við-
skiptakona. „Það var reyndar tengt
því að ég stofnaði litla bókútgáfu
sem gaf út þýddar skáldsögur eftir
konur. Það var ákveðinn kynjahalli
í þýðingum á Íslandi. Það var miklu
meira þýtt eftir karlmenn en konur
og þessi bókaútgáfa átti að reyna
að tækla þennan vanda. Hún heitir
Handtöskuserían og gekk mjög vel.
Forlagið keypti hana fyrir nokkrum
árum og hún er ennþá til. Ég er mjög
stolt af þessu framtaki og stolt af því
að hafa komið út nokkrum þýddum
bókum eftir konur og þannig aukið
hlut kvenna í þýddum bókmennt-
um.“
Fæddi bók og barn á svipuðum tíma
Sif ílengdist í Bretlandi eftir að hafa
klárað nám sitt í barnabókmennt-
um við University of Reading, og
hefur enn ekki komið heim. Æsku-
draumurinn um búsetu í London
rættist fyrir nokkrum árum þegar
hún og maður hennar fluttu frá
Ipswich í höfuðborgina. Maðurinn
hennar rekur hugbúnaðarfyrirtæki
sem er með starfsemi í Bretlandi og á
Íslandi, þannig að þau eru bæði með
annan fótinn heima á Íslandi. Sif
kann ágætlega við það fyrirkomulag,
þrátt fyrir að það kosti tölverð ferða-
lög á milli landa.
Þau hjónin eignuðustu sitt fyrsta
barn á síðasta ári, aðeins tveimur
mánuðum áður en fyrri hluti Freyju
sögu kom út. Hún viðurkennir að
það hafi verið töluverð vinna að fæða
barn og bók á svipuðum tíma. „Ég var
einmitt að kynna bókina með barnið
á brjósti og þetta var alveg púl, en
það tókst.“ Hún segir það hafa komið
sér vel að maðurinn hennar gat stýrt
vinnutíma sínum sjálfur og sá hann
um dótturina á meðan hún þvældist
um landið með kynningar.
Sjálfselska stundum nauðsynleg
Fjölskyldunni líður vel í London og
þau eru ekkert á leiðinni heim þó að
barn sé komið í spilið. Sif kann vel
að meta lætin og mannmergðina
í stórborginni. „Maður verður að
vera svolítið sjálfselskur og búa þar
sem maður sjálfur vill búa, frekar
en að hugsa hvort barnið vilji búa
í Reykjavík eða ekki. Ég hef annars
ekki hugmynd um hvort hún vill
það. Maður verður að gera það sem
gerir mann sjálfan hamingjusaman.
Annars á barnið óhamingjusama
móður og það er ekkert frábær upp-
skrift.“
Sif segir þau hjónin hafa lagt
hart að sér til að komast á þann stað
sem þau eru á í dag og það var ekk-
ert sjálfgefið að allt gengi upp. „Við
höfum alveg haft fyrir því að gera
hlutina eins og við viljum hafa þá.
Með þrautseigju og þrjósku þá tókst
okkur að læsa klónum í það sem
okkur langaði til að gera. Það var
púl fyrst þegar við ákváðum bæði
að við ætluðum að ráða okkur sjálf.
Að maðurinn minn ætlaði að stofna
fyrirtæki og ég ætlaði að verða rit-
höfundur. Það er ekki skynsamleg-
asta leiðin. Foreldrar manns myndu
eflaust ekki ráðleggja manni að fara
þessa leið. Ég myndi til dæmis aldrei
ráðleggja dóttur minni að gerast rit-
höfundur eða atvinnurekandi,“ seg-
ir hún hreinskilin.
Þarf að sækja draumana
Það kann að hljóma eins og Sif svífi
um á bleiku skýi og upplifi alla sína
drauma, en hún viðurkennir að það
komi öðru hverju fyrir að hún hugsi
hvort þetta sé of mikið hark. „Maður
þarf bara að komast yfir það og svo
lengi sem maður gefst ekki upp þá
hefst þetta allt saman á endanum.
Maður þarf að kreista eigin drauma
út úr lífinu. Maður getur ekki bara
beðið eftir að þeir gerist. Draumarn-
ir rætast ekki, maður þarf að fara og
sækja þá.“
Sif segir mjög auðvelt að festast
í skynsamlegum lifnaðarháttum, ef
svo má að orði komast, og gleyma
að elta drauma sína. Gleyma sjálf-
um sér og fara frekar að lifa eftir því
hvernig öðrum finnst maður eigi að
lifa. „Maður lifir bara einu sinni og
ég er þeirrar skoðunar að maður
verði að gera það sem maður getur
til að fá sem mest út úr þessu lífi.“
Hún reynir að lifa lífi sínu lausu við
eftirsjá og gera alltaf það sem hana
langar til að gera. „Það hefur geng-
ið fram að þessu en það mun eflaust
einhvern tímann koma að því að ég
lít til baka og hugsa með mér að ég
vildi að ég hefði gert eitthvað öðru-
vísi.“
Fær panikkköst í hverri viku
Þrátt fyrir að Sif hafi nýlokið við að
skrifa bók og sé að fara í fullt á kynn-
ingar á henni þá er hún strax byrj-
uð að vinna í annarri. „Maður verð-
ur alltaf að hafa eitthvað í vinnslu,
annars staðnar maður,“ útskýrir
hún, en um er að ræða aðra ung-
lingabók. Aðspurð viðurkennir hún
þó að það sé farið að kitla hana að
skrifa líka fyrir fullorðna. „Undan-
farið hefur gerjast draumur í mag-
anum á mér um að skrifa skáldsögu
fyrir fullorðna. Ég sagði alltaf að ég
ætlaði að halda mig við unglinga-
bækurnar en núna verð ég að éta
orð mín og vona að einhvern tíma
gefist tími og rúm í það.“
Sif segist allavega ekki skorta
hugmyndir eins og er. „Það er
reyndar minn stærsti ótti að verða
uppiskroppa með hugmyndir en
þær koma allavega ennþá. Ég er
með vikulega pistla í Fréttablaðinu
og í hvert einasta skipti sem ég sest
niður og skrifa á pistil þá hugsa ég
„ónei, ég fæ ekki hugmynd í þessari
viku, hvað á ég að skrifa um?“ En
ég er búin að skrifa mörghundruð
pistla þannig það ætti að liggja fyrir
að þetta reddast. Mér tekst samt
alltaf að fá svona lítið panikkkast í
hverri viku,“ segir Sif, þessi afkasta-
mikli pistla- og rithöfundur að lok-
um. n
„Maður
þarf að
kreista eigin
drauma út úr
lífinu
Upplifir drauminn í London
Sif segir nauðsynlegt að sækja
drauma sína. Þeir komi ekki
upp í hendurnar á manni.
Við heimili
Georges Orwell
Sif er mikill aðdáandi
Orwells og neyðir alla
sem heimsækja hana
til London í pílagríms-
ferð að húsinu sem
hann bjó í.