Morgunblaðið - 05.08.2015, Síða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 5. ÁGÚST 2015
✝ Emil Guð-mundur Guð-
mundsson fæddist á
Lóni í Ólafsfirði 6.
desember 1925.
Hann lést á dval-
arheimilinu Selja-
hlíð 22. júlí 2015.
Foreldrar Emils
voru Guðmundur
Aðalsteinn Sigurðs-
son, f. 24.8. 1889, d.
28.6. 1963, og
Kristín Jónsdóttir, f. 21.10.
1892, d. 18.2. 1971.
Systkini Emils eru: 1) Sigmar
Magnús, f. 10.8. 1911, d. 29.6.
1917. 2) Hólmfríður Steinunn, f.
25. 7. 1913, d. 7. 1. 1944. 3) Þor-
steinn Gísli, f. 23.5. 1915, d.
25.11. 1920. 4) Guðmundur
Kristinn, f. 23.7. 1916, d. 27.7.
1916. 5) Baldvina, f. 13.11. 1917,
d. 5.3. 1918. 6) Baldvina, f, 16.3.
1919, d. 14.2. 1995. 7) Jón Þor-
steinn, f. 27.2. 1921, d. 20.4.
2009. 8) Sigríður Bjarnveig, f.
6.1. 1923, d. 30.06. 1999. 9)
Ragnar Ólafur, f. 17.9. 1927, d.
29.9. 1999. 10) Margrét, f. 25.7.
1929, d. 9.2. 2011. 11) Stefanía
Guðný, f. 25.9.
1931, d. 28.3. 1962.
12) Sigurður Krist-
inn, f. 23.2. 1935.
13) Guðdís Sæunn,
f. 1.11. 1937.
Börn Emils eru:
1) Pálína Guðný, f.
30.6 1956, maki
Guðlaugur Fr. Sig-
mundsson og eiga
þau fimm börn og
11 barnabörn. 2)
Kristín Aðalheiður, f. 27.10.
1957, maki Ólafur Vilhjálmsson
og eiga þau tvö börn og 3 barna-
börn. 3) Margrét, f. 30.7.1959,
maki Helgi Pétur Guðjónsson og
eiga þau sjö börn og 11 barna-
börn. 4) Guðmundur Jóhann, f.
17.9. 1964, börn hans eru fjögur
og tvö barnabörn. 5) Sigurður
Freyr, f. 24.6. 1968, maki Hanna
Rut Jónasdóttir og eiga þau átta
börn.
Þann 22. janúar 1971 útskrif-
aðist Emil sem skipstjóri frá
Stýrimannaskólanum.
Útför Emils verður gerð frá
Seljakirkju í dag, 5. ágúst 2015,
kl. 13.
Elsku pabbi, við kveðjum þig
með þessum fallegu ljóðlínum.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Dætur þínar,
Pálína Guðný, Kristín
Aðalheiður og Margrét.
Emil Guðmundur
Guðmundsson
✝ Agnar B. Ósk-arsson fæddist á
Akureyri 15. sept-
ember 1930. Hann
lést 28. júlí 2015.
Foreldrar Agnars
voru Óskar Sigvaldi
Gíslason múrara-
meistari, f. 15.októ-
ber 1900, d. 8. apríl
1957, og Agnea
Tryggvadóttir hús-
freyja, f. 13. júní
1900, d. 24. september 1995.
Agnar var næstyngstur átta
systkina en þau eru: Gunnar
Tryggvi f. 13.3. 1925, d. 3.9.
2007, Hreinn f. 7.5. 1926, d. 24.5.
2011, Jóhanna Kristín, f. 2.9.
1927, d. 1.3. 1932, Gíslína Mar-
grét, f. 18.10. 1928, d. 3.10. 2012,
Guðmundur Karl, f. 15.9. 1930,
d. 8.10. 2007, Hrafn, f. 18.11.
1940, og Örn, f. 18.11. 1940.
Eftirlifandi eig-
inkona Agnars er
Þóra Guðjóns-
dóttir, f. 16.12.
1935, en þau giftu
sig 29. mars 1956.
Foreldrar Þóru
voru Hjördís Ís-
aksdóttir hús-
freyja, f. 29.10.
1912, d. 8.12. 1941,
og Guðjón Jónsson
sjómaður, f. 3.8.
1909, d. 18.8. 1983.
Börn Agnars og Þóru eru:
Hjördís, f. 4.1. 1953, Rannveig, f.
31.12. 1955, í sambúð með Ólafi
Finnbogasyni, Tryggvi, f. 21.7.
1958, kvæntur Ingu Jónu Æv-
arsdóttur, og Brynja, f. 14.4.
1963, í sambúð með Guðfinni
Þór Newman. Barnabarn og
fósturdóttir Agnars og Þóru er
Lena Haraldsdóttir, f. 18.8.
1972, gift Sveini Arnari Reyn-
issyni. Barnabörn Agnars og
Þóru eru 11 og barnabarna-
börnin eru átta.
Agnar lærði rafvélavirkjun
og tók sveinspróf 1959 og öðl-
aðist síðan meistararéttindi
1960. Við rafvélavirkjunina
vann hann á eigin verkstæði í 30
ár, Rafsegli við Kaupvangs-
stræti í Gilinu sem hann átti
ásamt Ingimari Þorkelssyni.
Sjóinn stundaði hann í afleys-
ingum þar til hann seldi Raf-
segul og fór alfarið á sjóinn á
Harðbak EA 303 1981-1996 og
vann sem vélstjóri þar til hann
hætti alveg störfum. Í allt urðu
árin á sjónum 20. Árið 1998
venda þau sínu kvæði í kross og
flytja frá Akureyri úr Byggða-
veginum til Reykjavíkur í
Breiðuvíkina. Þau hjónin störf-
uðu með Korpúlfum, félagi aldr-
aðra í Grafarvogi, fóru margar
góðar ferðir með þeim hópi og
byggðubústað á Flúðum og
hlúðu að í gegnum árin.
Útför Agnars fer fram frá
Bústaðakirkju í dag, 5. ágúst
2015, og hefst athöfnin kl. 13.
Áttu aur, ertu viss um að það sé
nóg? Ég má þetta, ég á þig! Þú
kjaftar ekki frá því ef þú veist það
ekki.
Setningar sem ég heyrði oft í
uppvextinum. Pabbi vildi alltaf
vera viss um að maður hefði nóg,
ekki minna en vinkonurnar, og
hafði gaman að því að stríða svona
aðeins. Mér finnst ég endalaust
heppin að hafa átt hann sem
pabba. Alltaf til staðar, hvort held-
ur við að kaupa handa mér amer-
íska úlpu frekar en Hekluúlpu, en
sú ameríska var sko helmingi dýr-
ari þegar ég var unglingur, lána
mér bílinn á rúntinn, spyrja út úr
fyrir próf, mála herbergið eftir
kúnstarinnar reglum sem stelpan
vildi, hjálpa til við flutninga, laga
og gera við eða bara hvað sem var.
Og gafst aldrei upp, fór allt á seigl-
unni, hætti ekki fyrr en honum
tókst það sem hann ætlaði sér.
Pabbi bara reddaði hlutunum.
Sem barn fór hann með mig og
Tryggva bróður á ísrúnt, niður á
bryggju að skoða skipin og bátana
og ófá skiptin fórum við í rúnt þar
sem ég stóð fyrir aftan hann og
fékk að stýra. Skemmtilegast var
að fá að stýra upp gilið. Allar
beygjurnar maður minn! Alltaf
var eitthvert klink í úlpuvasanum
á snaganum í þvottahúsinu ef
mann langaði í smá nammi og tala
nú ekki um þegar leiðin lá niður í
bæ eftir skóla, en Rafsegull, verk-
stæðið hans pabba, var svo heppi-
lega vel í leiðinni. Maður kom nú
ekki að tómum kofanum þar. Ný
flík, skór eða ný klipping og pabbi
tók eftir því, ekki langt síðan hann
hafði á orði orðinn sárlasinn hvort
ég væri í nýju loðvesti, sem var
auðvitað rétt hjá honum.
Pabbi vissi líka alveg að ég
gengi með tvo stráka, ekki stelpur
eins og ég var 100% viss um. Þá
var hann kominn á Harðbak sem
vélstjóri og þegar hann kvaddi áð-
ur en hann fór um borð bað hann
alltaf að heilsa strákunum. Hlust-
aði ekkert á mig með þetta stelpu-
tal, vissi sko betur. Og hann var
ekki síðri afi en pabbi. Strákarnir
mínir elskuðu afa og ömmu og
vissu ekkert betra en að fara norð-
ur og fá þau suður og best var auð-
vitað þegar þau fluttu alveg í
borgina til okkar.
Fyrsta útilega bræðranna var
auðvitað með afa og ömmu í
Vaglaskóg, þá eins árs og sváfu
auðvitað eins og ljós í tjaldvagn-
inum. Áttum við eftir að fara
nokkrar slíkar með þeim og hafa
það notalegt. Síðar byggðu þau
sér fallega sumarbústaðinn á
Flúðum og hafa hlúð og hugsað
vel um eins og allt sem þau hafa
gert í gegnum tíðina. Nú er það
okkar systkinanna að halda við
með mömmu í fararbroddi.
Ég gæti rifjað upp endalaust
góðar minningar en læt hér staðar
numið.
Elsku hjartans pabbi minn,
þakka þér allt og allt, sem yngsta
barnið í hópnum er ég þakklát fyr-
ir að hafa fengið að hafa þig öll
þessi ár. Veit að heill hópur höfð-
ingja, eins og Andri minn orðaði
það, hefur tekið á móti þér. Hvíl í
friði þú allra besti.
Þín,
Brynja, Guðfinnur,
Aron og Andri.
Agnar B.
Óskarsson
✝ Hannes Pálssonfæddist 5. októ-
ber 1920 að Hólum í
Hjaltadal. Hann lést
í Reykjavík 23. júlí
2015.
Hann var sonur
Páls Zóphóníasson-
ar, skólastjóra þar
og síðar alþingis-
manns, og konu
hans, Guðrúnar
Hannesdóttur.
Hannes var kvæntur Sigrúnu
Helgadóttur, f. 27. september
1920, d. 28. maí 2015. Þau voru
gift í 72 ár. Börn Hannesar og
Sigrúnar eru Guðrún Helga,
Kristín Hulda, Halla Þuríður,
Páll Helgi og Pétur Hörður.
Systkini Hannesar voru þau
Ragnar hálfbróðir, Unnur, Zóp-
hónías, Páll Agnar, Hjalti og Vig-
dís, sem ein lifir systkini sín.
Hannes varð stúdent frá
Menntaskólanum í Reykjavík
vorið 1940 og á árunum 1942 til
1943 var hann við nám hjá Manu-
facture Trust Co, einum stærsta
banka New York. Hann hóf störf
Hannes var einnig lengi í samn-
inganefnd SÍB, sat í stjórn Nor-
rænna bankamanna, NBU, í átta
ár og fjölmörgum nefndum á veg-
um SÍB og NBU. Hannes gegndi
einnig forystuhlutverki víðar,
hann var í stjórn Framfarafélags
Vogahverfis þegar það hverfi var
að byggjast upp, var í forystu
Byggingarsamvinnufélags banka-
manna, sem flutti inn og setti upp
sænsk timburhús í Vogunum á ár-
unum fyrir og eftir 1950. Hann
var í stjórn SVFR, enda flinkur og
fengsæll laxveiðimaður.
Hannes sinnti mörgum trún-
aðarstörfum fyrir Framsókn-
arflokkinn. Hann var formaður
fulltrúaráðs framsóknarfélag-
anna í Reykjavík í átta ár frá
1966, sat í miðstjórn flokksins um
árabil, var á lista til alþingiskosn-
inga nokkur ár, sat í uppstilling-
arnefnd flokksins, var formaður
Húsbyggingasjóðs framsóknar-
félaganna í Reykjavík auk ann-
arra trúnaðarstarfa. Þá var hann
fulltrúi flokksins í sendinefnd Ís-
lands á Allsherjarþingi Samein-
uðu þjóðanna fjórum sinnum,
fyrst 1971.
Útför Hannesar fer fram frá
Langholtskirkju í dag, 5. ágúst
2015, kl. 13.
hjá Búnaðarbanka
Íslands haustið 1939
og starfaði við bank-
ann í 53 ár. Hann
varð útibússtjóri
Austurbæjarútibús
Búnaðarbankans
þegar það var stofn-
að í desember 1948
og gegndi þeirri
stöðu þar til hann
var ráðinn aðstoðar-
bankastjóri Bún-
aðarbankans 1976.
Hannes vann lengi og ötullega
að hagsmunamálum almennra
bankamanna. Hann sat í stjórn
Starfsmannafélags Búnaðarbank-
ans og síðar í stjórn SÍB, Sam-
bands íslenskra bankamanna. Sat
hann sem almennur stjórnar-
maður í samtals 23 ár, á árabilinu
1946 til 1967, en sem formaður
SÍB í 10 ár, fyrst frá 1959 til 1961
og svo árin 1967 til 1975. Hannes
vann einnig af krafti við uppbygg-
ingu Bankamannaskólans, sem
hóf starfsemi sína 1959. Hannes
sat lengi í stjórn skólans og
gegndi þar oft kennslu.
Það er fagurt á Íslandi
snemmsumars þegar sólin skín
nánast allan sólarhringinn. Ár og
lækir fyllast af lífi og laxinn sæk-
ir í heimkynni sín, sprettharður
og spegilfagur. Þá fyllast nátt-
úruunnendur þrá eftir að tengj-
ast sumri og sól og nálægð við líf-
ríkið.
Vinur minn Hannes Pálsson
sem nú hefur kvatt þennan heim
var ímynd alls þess sem fylgir
fögru sumri og hann umgekkst
landið sitt af stakri nærfærni.
Við Hannes vorum samstarfs-
menn í mörg ár hjá Búnaðar-
banka Íslands. Var sá vettvangur
á margan hátt sérstakur. Þar
ríkti góður samstarfsandi og
samheldni meðal manna um að
veita viðskiptavinum sínum sem
besta þjónustu.
Þar voru útibúin vissulega í
lykilhlutverki, en lengstan hluta
starfsaldurs síns veitti Hannes
Pálsson stærsta útibúinu, Aust-
urbæjarútibúi, forystu en lauk
farsælum starfsferli sem aðstoð-
arbankastjóri.
Hannes var mikill félagsmála-
maður og sat í stjórnum starfs-
mannafélags og eftirlaunasjóðs
og var fulltrúi bankans í stjórn
Félags íslenskra bankamanna
svo og stjórn Norræna banka-
sambandsins. Þá er ótalið frum-
kvöðlastarf hans við banka-
mannaskólann.
Hannesar verður ekki minnst
án þess að geta eiginkonu hans,
Sigrúnar, sem lést fyrir fáum vik-
um. Satt best að segja voru þau
hjón svo einstaklega samtvinnuð
að allir sem þau þekktu hlutu að
hafa aðdáun á. Fóru þau reyndar
ætíð saman í ferðir sínar um
landið og reyndar í ferðalög víðs
vegar um heiminn þó nágranna-
löndin hafi e.t.v. heillað þau mest.
Við hjónin sendum afkomend-
um þeirra og fjölskyldum einlæg-
ar samúðarkveðjur um leið og
hugljúfar minningar fylgja.
Jón Adolf Guðjónsson.
Ég kynntist honum Hannesi
Pálssyni fyrir margt löngu heima
hjá Gunnari og Ullu í Snekkju-
voginum. Ég get ekki sagt að ég
hafi veitt honum sérstaka athygli
þá, enda aldursmunur talsverð-
ur.
Það dregur einhvern veginn
saman aldurinn hjá mönnum með
tímanum. Þegar ég fór að of-
sækja sundlaugarnar í Laugar-
dal var Hannes þar. Smám sam-
an þéttist kunningsskapurinn
þótt ég væri ekki alltaf ginn-
keyptur fyrir ágætum Fram-
sóknarflokksins.
En ég var móttækilegur fyrir
skemmtilegheitum og húmor
þessa manns og fleiri í þeim
flokki. Svo fór að myndast þarna
félagsskapur um kaffiselskap á
laugardögum og fleira menning-
artengt. Þarna þótti mér gott að
koma og vera með mér eldri og
reyndari mönnum. Það rennur
eiginlega fyrst upp fyrir mér
núna að það er nánast enginn eft-
ir.
Hannes var yfirleitt ekki
minna en 102 % framsóknarmað-
ur í pólitíkinni, sem gekk næst
laxveiðiáhuganum hjá honum. En
það var oft glettni í augunum og
honum duttu ótrúlegustu vinklar
í hug á mönnum og málefnum
með djörfum og fyrirvaralausum
athugasemdum. „Þú þarna Krist-
ín – þú ert alltaf að tala þarna
niðri á Alþingi. Um hvað ertu allt-
af að tala?“ Það var regla að hann
gat aldrei munað föðurnöfn á
þingmönnum sjálfstæðismanna,
þegar hann talaði við mig. „Hann
þarna strákurinn Þorsteinn,
hvers son er hann nú aftur…? Já
hann þarna Ólafur í Olíumöl,
hvers son er hann nú aftur.“ Það
var alltaf glettni og háð sem ríkti í
stjórnmálaumræðunum í laugun-
um og þar mátti aldrei tala í al-
vöru og því fylgt eftir.
Eitt sinn datt Hannes í hálk-
unni á leið út á skýli og hálfrot-
aðist. Við reistum hann við og
hann lauk ferðinni með okkur
þótt krambúleraður væri. Fé-
lagarnir spurðu hvort Hannes
hefði meitt sig. Ég sagðist hafa
spurt hann þegar var búið að
reisa hann við hvort hann væri
ekki framsóknarmaður. Hann
svaraði hátt og snjallt „Jú“. Það
er ekkert að Hannesi sagði ég.
Hann var þó eitthvað reifaður og
krambúleraður á eftir.
Eitt sinn barst tal okkar
tveggja að bankamálum. Ég sat
þá áhyggjufullur í stjórn einnar
slíkrar stofnunar. Þá sagði Hann-
es mér að í lánamálum í bank-
anum hans hefði hann alltaf haft
eitt prinsipp þegar kom að
stórum spurningum um lánshæfi.
„Þeir komu með alls kyns skjöl og
excela um hvernig þeir ætluðu að
borga. Ég horfði nú minnst á það
allt. Ég horfði á manninn á bak
við og spurði mig hvort hann væri
í lagi? Ef maðurinn var í lagi þá
var allt annað í lagi. Ég þurfti
ekkert meira. Ég tapaði aldrei á
neinum sem ég lánaði.“
Yfirfært á mitt daglega líf sá
ég fljótt viskuna í þessu. Sé mað-
urinn í lagi þá er annað í lagi. Og
ekki síður á hinn veginn. Maður-
inn og gæfan virðast haldast í
hendur því sá fyrri smíðar yfir-
leitt hið síðara. Meiri speki í við-
skiptum þarf maður eiginlega
ekki.
Mér þótti með árunum æ
vænna um hann Hannes sem vin
og félaga. Það var alltaf yndislegt
að hitta hann og eiga við hann
Hannes Pálsson
www.uth.is -uth@uth.is Stapahrauni 5, Hfj. - Sími 565-9775
Frímann
s: 897 2468
Hálfdán
s: 898-5765
Ólöf
s: 898 3075
ÚTFARARÞJÓNUSTA
HAFNAFJARÐAR
FRÍMANN & HÁLFDÁN
ÚTFARARÞJÓNUSTA
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við
fráfall og útför elskulegs föður okkar,
INGVARS SIGURJÓNSSONAR,
Vestmannaeyjum.
.
Hólmfríður, Sigþór,
Sigurlín Guðný, Sigurjón
og fjölskyldur.
Konan mín, móðir okkar, tengdamóðir og
amma,
DAGFRÍÐUR H. HALLDÓRSDÓTTIR,
Hrólfsskálamel 6,
Seltjarnarnesi,
lést á hjartadeild Landspítalans 31. júlí.
Útförin fer fram frá Seltjarnarneskirkju
11. ágúst kl. 13. Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Nýrað,
félag nýrnasjúklinga, 334-26-001558, kt. 670387-1279.
.
Pétur Sigurðsson,
Fanney Pétursdóttir, Egill Már Markússon,
Ragna Pétursdóttir, Hannes Páll Guðmundsson,
Jason, Sunna, Tómas, Pétur og Guðmundur.