Morgunblaðið - 27.08.2015, Blaðsíða 84

Morgunblaðið - 27.08.2015, Blaðsíða 84
84 MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 27. ÁGÚST 2015 ✝ Jóhanna Erlafæddist að Helgusöndum í V-Eyjafjallahreppi 5. apríl 1944. Hún lést 13. ágúst 2015. Foreldrar Erlu voru Sigurþór Ívarsson, f. 12.7. 1899, d. 27.11. 1949, og Ágústa Marta Guðmundsdóttir, f. 7.8. 1915, d. 2.8. 1972. Bræður Erlu eru Sigurður H. Sigurþórsson, f. 7. júní 1936, Ólafur Sigurþórsson, f. 8. ágúst 1938, Eggert Sigurþór Guð- laugsson, f. 11. september 1952, og Sighvatur Einar Sighvatsson, f. 11. febrúar 1956. Fyrri maður Erlu var Arilíus Óskars- son skipstjóri. Þau gengu í hjónaband 21. ágúst 1965. Ari- líus fæddist á Eski- firði 21.1. 1942. Hann lést af slysför- um 18.1. 1970. Börn Erlu og Arilíusar eru 1) Marteinn Sig- urþór, f. 23. október 1962, kvæntur Sigríði Birnu Birgisdóttur, f. 4. desember 1964, börn þeirra eru a) Arilíus, f. 1984, b) Birgir, f. 1987, og c) Andri, f. 1992. 2) Óskar Valberg, f. 13. júní 1965, kvæntur Þórhildi Dröfn Ingvadóttur, f. 12. maí 1972, börn þeirra eru a) Ingvi Rafn, f. 1993, b) Arilíus, f. 1998, c) Jóhann Fannar, f. 2004, og d) Steinþór Blær, f. 2011. 3) Linda, f. 18. desember 1966, gift Skarp- héðni Ómarssyni, f. 9. september 1963, börn þeirra eru a) Ari Steinn, f. 1992, og b) Sindri Snær, f. 1993. Erla giftist eftirlifandi eigin- manni sínum, Steingrími Jóns- syni, f. 14. september 1928 frá Stokkseyri, 12. desember 1975. Steingrímur átti einn fósturson, Sigurð Kristján, sem nú er látinn, og þrjár dætur, Oddnýju, Guð- leifu Ernu og Önnu Margréti. Fyrstu æviárin bjó Erla með móður sinni undir Eyjafjöllum en flutti síðar á Stokkseyri þar sem hún bjó til dauðadags. Erla vann lengstum í Hraðfrystihúsi Stokkseyrar auk þess sem hún vann um tíma á elliheimilinu Kumbaravogi. Útförin hefur farið fram í kyrrþey. Elsku mamma. Sumir hverfa fljótt úr heimi hér. Skrítið stundum hvernig lífið er. Eftir sitja margar minningar, þakklæti og trú. Þegar eitthvað virðist þjaka mig, þarf ég bara að sitja og hugsa um þig þar er eins og að losni úr læðingi lausnir, öllu við. Þó ég fái ekki að snerta þig veit ég samt að þú ert hér. Og ég veit að þú munt elska mig og geyma mig og gæta hjá þér. Þó ég fengi ekki að þekkja þig þú virðist alltaf geta huggað mig. Það er eins og þú sért hér hjá mér og leiðir mig um veg. Þegar tími minn á jörðu hér liðinn er og þá ég burtu fer, þá ég veit að þú munt vísa veg og taka á móti mér. (Ingibjörg Gunnarsdóttir) Þín dóttir, Linda. Elsku besta amma. Lífið getur verið hverfult og stórskrítið. Við eigum svo erfitt með að trúa því að þú sért farin frá okkur. Það er svo fjarstæðukennt að við bræður sitjum hér og skrifum minningar um þig. Þinn tími var alls ekki kominn þar sem okkur fannst þú svo ung. Frá því við bræður munum eft- ir okkur hefur léttleiki og gleði ávallt einkennt lífið á Helgafelli, að ógleymdum pönnukökum, kleinum, kærleika og umhyggju fyrir öllu, jafnt fuglunum í garð- inum sem og gestum og gangandi. Fyrir utan hundinn hjá nágrönn- unum, á móti honum tóku hvell- hettubyssa og flugeldar. Það var alltaf stutt í grínið og glensið hjá þér og þú gast verið mjög stríðin sem okkur bræðrum fannst alltaf frábært. Gott dæmi um það er þegar þú skelltir hvítu laki yfir höfuðið og tókst að þér hlutverk draugs þegar við kom- um heim af draugasetrinu. Þar vannstu leiksigur svo sannfær- andi varstu í þínu hlutverki. Þú hefur gefið okkur svo margt. Þú eyddir miklum tíma í að prjóna og hekla alls kyns hluti handa okkur. Þú hefur t.a.m. haldið á okkur hita með ullar- sokkum, vettlingum og lopapeys- um og kemur til með að gera það áfram. Við sofum líka aldrei betur en þegar við leggjumst til hvílu umvafðir rúmfötunum sem við fengum frá þér og afa í ferming- argjöf. Það hefur mikill tími farið í þetta allt saman, það dugði aldr- ei neitt minna en fullkomnun, svo vandvirk varstu. Við erum þakklátir fyrir allt og minningarnar eru margar og góðar. Það er því miður ekki hægt að koma þeim öllum fyrir í þessum texta en við munum alltaf eiga þær. T.d. fjöruferðir, berja- mó, útilegur, sumarbústaður, Mallorca, helgar á Helgafelli, þjóðhátíð í garðinum og fleira og fleira. Við erum svo þakklátir fyr- ir að hafa átt þig fyrir ömmu. Okkur fannst þú fullkomin í alla staði. Þú varst og ert frábær fyr- irmynd fyrir alla. Við gátum allt- af treyst á þig og þú vildir okkur allt það besta. Okkur þykir svo vænt um þig og viljum þakka þér fyrir að hafa verið til og engar áhyggjur, við munum passa upp á afa. Að lokum viljum við minnast þess að alltaf þegar einhver var að ganga í gegnum eitthvað, sama hve lítilvægt það var, þá kveikt- irðu alltaf á kerti fyrir viðkom- andi. Er það orðið svo að þegar okkur verður litið á kertaljós þá verður okkur ávallt hugsað til þín, elsku besta amma. Ari Steinn og Sindri Snær. Elsku amma, amma á Helgó, minning um þig mun ávallt eiga stað í hjarta mínu. Þær voru ófáar heimsóknirnar farnar á Helgafell til ykkar afa. Alltaf var tekið á móti manni með opnum örmum. Amma annaðhvort búin að baka sínar frægu pönnukökur eða kleinur. Amma sem fékk litlu tána mína að gjöf. Á Helgó var mikið spilað og einkenndust jólaboðin af hnallþórum og félagsvist. Þar var spilað í öllum krókum og kimum. Krakkarnir tóku að sjálfsögðu þátt í því og fengum við um leið bestu kennslu sem völ var á í spilamennsku. Þegar drukkið var kaffi enduðu ófáir bollarnir á hvolfi því allir vildu láta ömmu spá í bollann sinn. Mikið þykir mér vænt um minningarnar sem ég á um heim- sóknir ykkar afa til okkar á hót- elið á Laugarvatni þar sem við gátum dekrað við ykkur afa og átt með ykkur skemmtilegar stundir. Amma, mikið þykir mér vænt um alla þá hluti sem þú heklaðir, færðir okkur fjölskyldunni og nú prýða heimili okkar. Hver minning dýrmæt perla að liðnum lífsins degi, hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér. Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem gleymist eigi, og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast þér. (Ingibjörg Sigurðardóttir) Takk, elsku amma, fyrir allt. Áslaug Jónsdóttir. Jóhanna Erla Sigurþórsdóttir Mig langar til að minnast frænda míns Árna Gunnlaugssonar með nokkrum orðum. Við Árni vor- um náskyld, bæði systra- og bræðrabörn, sem er nokkuð sér- stakt. Það var því mikill og náinn samgangur milli fjölskyldna okkar. Ég minnist margs skemmti- legs frá þessum æskudögum, til dæmis þegar við vorum boðin í veislur til Snjólaugar og Gunn- laugs, sem voru oft, og það stór- veislur. Snjólaug var yfirfull af ást á tónlist sem Árni tók í arf eftir hana og samdi fjölda gull- fallegra laga, bæði við sálma eftir afa okkar Árna Björnsson og einnig við frumsamin ljóð, sem hann gaf út á geisladiskum og fleira. Árni var líka góður söngvari og er mér minnisstætt úr fjölskylduveislunum að hafa heyrt skæra rödd Árna hljóma út um gluggann frá Gunnlaugs- húsi með undirspili móður hans er við nálguðumst. Árni var alltaf hress og ein- staklega elskulegur við mig eins og besti bróðir. Eitt sinn er ég þurfti fljótlega á allstóru láni að halda bauðst Árni óumbeðinn til að lána mér alla upphæðina án nokkurrar tryggingar. Systir Árna, Sigurlaug, var Árni Gunnlaugsson ✝ Árni Gunn-laugsson fæddist 11. mars 1927 í Hafnarfirði. Hann lést 10. ágúst 2015. Útför Árna fór fram frá Hafnarfjarðar- kirkju þann 25. ágúst 2015. sjúklingur meiri hluta ævi sinnar og var aðdáunarvert að sjá hve Árni lét sér annt um hana alla tíð. Árni var sannur Hafnfirðingur og barðist fyrir hags- munum bæjarbúa til síðustu stundar, sbr. St. Jósefsspít- alann og framtíð hans. Við Reynir vottum Maríu og Árna Stefáni okkar dýpstu samúð. Líney Friðfinnsdóttir. Þegar ég frétti af andláti jafnaldra míns og vinar Árna Gunnlaugssonar, sem kom mér ekki í opna skjöldu því ég vissi að hann hafði átt í baráttu við alvarlegan sjúkdóm, fór ég að velta fyrir mér hvenær við hefð- um fyrst vitað hvor af öðrum. Rifjaðist þá upp fyrir mér að fyrst hefði ég séð hann ungan að árum er hann stundaði frjáls- ar íþróttir með Fimleikafélagi Hafnarfjarðar og þótti efnilegur á þeim vettvangi. Löngu síðar lágu leiðir okkar saman er við sungum í Karlakórnum Þröst- um, en Árni hafði mjög fallega og fremur bjarta barítónrödd. En hann lét ekki þar við sitja heldur hélt hann áfram að stunda sönglist, sem getur orðið þeim sem hana stunda bæði þroskandi og mikil lífsnautn. Áður en yfir lauk hafði hann samið fjölda fallegra sönglaga, sem hann gaf út á tveimur geisladiskum. Einnig skrifaði hann og myndskreytti merkar bækur sem hann kallaði „Fólkið í Firðinum“. En þó að áhugi Árna væri mikill bæði á íþrótt- um og listum veit ég að áhugi hans á sveitarstjórnarmálum var einnig mjög mikill og þar beitti hann sér af alefli áratug- um saman. Upphafleg reynsla hans á þessu sviði var innan Al- þýðuflokksins en síðar gerðist hann forgöngumaður ásamt nokkrum öðrum áhugamönnum um stofnun Félags óháðra borg- ara, sem náði þegar í sveitar- stjórnarkosningunum árið 1962 þeim glæsilega árangri að hljóta þrjá af níu bæjarfulltrúum. Þessi sigur Óháðra borgara var ekki síst að þakka Árna, sem hafði hlotið eldskírn og reynslu í þessum efnum á öðrum vett- vangi. En því er ekki hægt að neita að ástand málefna bæj- arins á þessum árum var óvið- unandi. Eru mörg dæmin um það sem ekki verða rifjuð upp í þessari stuttu minningargrein. Þessi vandamál tókst með tímanum að leysa, ekki síst vegna þess að Árni hafði forgöngu um að ráða Kristin Ó. Guðmundsson bæj- arstjóra, en ráðning hans var að mati undirritaðs eitt af happa- verkum bæjarstjórnar. Þegar hann lét af störfum eftir farsæl- an feril var bæjarsjóður alger- lega skuldlaus. Eitt af áhugamálum Árna var algert bindindi á vín og tóbak og skrifaði hann mikið um þau mál. Voru þau skrif auðskilin og vönduð þar sem hann greindi gjarnan frá nýjustu rannsókn- um og skoðunum þeirra vísinda- manna sem máttu vita um skað- semi víns og tóbaks. Af þeim niðurstöðum taldi hann sér skylt að fræða um þessa skað- semi. Í þessu samhengi kemur mér í hug frásögn bresks læknis sem reykti en taldi það samt sem áður skyldu sína að hvetja sjúklinga sína til þess að hætta að reykja. Þó að ég reyki sjálfur get ég aðeins sagt án virðing- arleysis við þann sem reykir: „Gerðu ekki eins og ég geri; gerðu eins og ég segi þér að gera.“ Á sama hátt tel ég að Árni hefði getað sagt með góðri samvisku: „Gerðu eins og ég geri“ og náð með því bæði yfir áfengi og tóbak. Ekki verður svo skilið við þessi fátæklegu orð að ekki sé minnst á þann áhuga sem Árni sýndi málefnum St. Jósefsspít- ala. Þetta sjúkrahús hefur frá upphafi átt þann sess í hugum Hafnfirðinga sem erfitt er að út- skýra í stuttu máli. Þegar stjórnvöld ákváðu að hætta rekstri spítalans, sem ég fullyrði að hafi verið gert í óþökk Hafnfirðinga, tók Árni upp hanskann og barðist gegn þessari fyrirætlan en því miður án árangurs. En þessi tilraun sýndi þann hug sem hann bar ávallt til bæjarbúa. Að lokum sendi ég Maríu, Árna Stefáni og öðrum ættingj- um hugheilar samúðarkveðjur. Vilhjálmur G. Skúlason. HINSTA KVEÐJA Ég minnist Árna með þakklæti og hlýju. Frá hon- um streymdu ávallt góðir straumar til mín og minna. Ég vil hugsa til hans með þessum ljóðlínum Jóhann- esar úr Kötlum: Ég horfinn er úr heimi, minn hugur er á sveimi um ókunn undralönd. Ég finn mig léttan líða á ljóssins örmum víða, mig leiðir einhver æðri hönd. (Jóhannes úr Kötlum.) Guðbjörg Þórdís Baldursdóttir. Á fallegu júlí- kvöldi í sumar fékk ég þær sorgar- fréttir að ástkær vinkona mín til 30 ára væri dá- in. Hefði kvatt þennan heim. Gugga var falleg innra sem ut- an – brosmild með mikið krull- að hár og augun geisluðu af glettni enda hláturinn ávallt stutt undan. Hún var í senn bú- in kostum hinnar ábyrgu og góðu móður og ömmu – og þeirrar sem var á stundum kærulaus með gleði lífsins að leiðarljósi. Enda var hún virkur þátttakandi í lífinu, yfirleitt í fararbroddi og vildi ekkert með neikvæðni eða fýlu hafa að gera. En þrátt fyrir þessa eðl- islægu gleði átti hún sína dimmu daga – alveg eins og við öll. Hún þorði og gat rætt þau mál, þessi dimmu, þungu mál sem flestir vilja sópa undir teppið og láta sem ekkert væri. Þannig var hún Gugga. Henni var ljóst að eina leiðin til að sigrast á hinu dimma væri að draga það út í birtuna – takast á við erfiðleikana og horfast í augu við lífið eins og það er. Hver verður ekki upp með sér og montinn að eiga slíkan vin, jafnvel pínu eigingjarn? Hún var alltaf til staðar fyrir alla – alltaf til staðar fyrir mig – og hafði einstaka nærveru. Það fór henni því afskaplega vel úr hendi að starfa með krökkum og unglingum, en hún var lengi starfsmaður Barna- og ung- lingageðdeildar Landspítalans og síðar hjá Unglingaheimili ríkisins. Börnin elskuðu hana og hún þau og líka við sem þar Guðbjörg Gylfadóttir ✝ GuðbjörgGylfadóttir fæddist 25. maí 1954. Hún lést 2. júlí 2015. Útför Guð- bjargar fór fram 16. júlí 2015. unnum með henni. Í kringum Guggu var aldrei logn- molla og yfirleitt sægur góðs fólks. Skemmtilegur og fjölbreyttur hópur. Ekki bara vinir hennar, heldur líka bræður hennar, börn og barnabörn – Gylfi pabbi og hún Véný mamma á meðan hennar naut við. Sam- heldnari, fjörugri og galsa- fengnari fjölskyldu hef ég vart kynnst. Og alls þessa fékk ég að njóta. Af því að ég og Gugga vorum vinir. Fyrir það er ég óendanlega þakklátur. Ég er líka þakklátur fyrir langt spjall sem við áttum fyrr í sumar – en í gegnum Skype gat hún sýnt mér nýja húsið sitt á Stokks- Eyrarbakka og var hin stolt- asta. Sagði mér hreykin frá barnabörnunum sem hún sá ekki sólina fyrir, hve vel henni liði á nýja staðnum og hve björtum augum hún liti fram- tíðina. Og auðvitað er lífið gott þegar maður er umvafinn ást og umhyggju líkt og hún. En svo allt í einu tók það bara endi. Búið – si svona og án þess að nokkuð hafi bent til annars en að hún yrði amma Gugga fyrir austan fjall. Með þessum svo allt of fátæklegu orðum langar mig að minnast vinkonu minnar og þakka fyrir að hún skyldi velja mig sem vin sinn. Fyrir það er ég óendanlega þakklátur. Elsku fjölskylda Guggu – missir ykkar er mestur. Ykkur votta ég samúð mína og vil fá að þakka ykkur fyrir að hafa lánað mér Guggu þær stundir sem ég fékk með henni. Gugga mín, betri vin er ekki hægt að eignast. Söknuðurinn er bæði mikill og sár. Hvíldu í friði. Þinn vinur, Þorleifur Ágústsson. Með tregatár á hvarmi nú kveðjumst við um sinn. Í hvammi sumarblóma þig brátt ég aftur finn, þar sem ljós og friður nú faðma þína sál og fegurðin mun lifa, þitt hjartans tungumál. Já, óþarft er að kvíða því er koma skal, þín kærir vinir bíða í glæstum himnasal. Svanhildur Albertsdóttir ✝ Svanhildur Al-bertsdóttir fædd- ist 31. október 1941. Hún lést 16. júlí 2015. Útför Svanhildar fór fram 6. ágúst 2015. Meðal þúsund engla nú lífsins ljós þitt skín, já, lýsir eins og stjarna fögur minning þín. (Lag og ljóð: Ólafur Þórarinsson) Við þökkum þér fyrir samfylgdina og allar þær góðu stundir í gegnum ár- in. Þín verður sárt saknað. Hvíldu í friði elsku Svanhildur okkar. Birkir, Helga og Berglind Rún. Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla útgáfudaga. Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“ valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina www.mbl.is/sendagrein Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi). Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein ber- ist áður en skilafrestur rennur út. Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morgunblaðinu séu ekki lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt að senda lengri grein. Lengri grein- ar eru eingöngu birtar á vefnum. Hægt er að senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er unnt að tengja viðhengi við síðuna. Undirskrift | Minningargreinahöfundar eru beðnir að hafa skírn- arnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum. Minningargreinar
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.