Morgunblaðið - 18.09.2015, Side 11

Margrét og nefnir Fridu Khalo og
Cindy Sherman sem sína helstu
áhrifavalda, en báðar eru þær m.a.
þekktar fyrir sjálfsmyndaformið.
Svipurinn í stórum dráttum
Raunar hefur hún verið að
teikna og mála myndir allar götur
frá því hún, aðeins sex ára, hóf að
sækja námskeið í Myndlistaskól-
anum í Reykjavík þar sem nem-
endur voru oft látnir takast á við
sjálfsmyndaformið. „Áhrifin eru
trúlega þaðan,“ segir Helena Mar-
grét, en hún hefur æ síðan lagt
áherslu á að ná svipmóti sínu með
einföldum línum.
Allt þar til síðastliðið haust
sótti hún námskeið í Myndlistaskól-
anum í Reykjavík samhliða skóla, en
þá hóf hún þar formlegt nám. Hana
langaði að leggja út á listabrautina
en vildi fyrst afla sér praktískrar
menntunar og fór í Verslunarskóla
Íslands. „Ég fann fljótt að námið
hentaði mér ekki og ákvað að söðla
um, fara í Myndlistaskólann í
Reykjavík og taka frekar stúdents-
próf þaðan.“ Helena Margrét sér
ekki eftir þeirri ákvörðun. Hún hef-
ur fundið sína hillu. Og sinn stíl, að
minnsta kosti að sinni.
Sígarettur og
sjálfhverfur koss
Í verkum hennar fer ekkert á
milli mála hver fyrirsætan er. Til
dæmis á málverkinu á nemendasýn-
ingu Myndlistaskólans í Reykjavík í
vor þar sem fremur skömmustuleg
Helena Margrét mundar sig til að
gefa áfjáðri Helenu Margréti smók.
Ekki er hægt að ljúka spjallinu við
listakonuna án þess að spyrja ein-
faldlega hvað þessi óvenjulega upp-
stilling eigi að tákna og sömuleiðis
sjálfskossmyndin á Botnsskála?
„Með margföldu sjálfsmynd-
unum er ég að kanna þau mismun-
andi samskipti sem ég á við mig
sjálfa og þau hlutverk sem ég gegni.
Þetta er nokkurs konar útgangs-
punktur í þessum verkum, sem ég
kem til með að vinna meira með. Ég
er nú þegar komin langt á leið með
tvö verk í sama anda,“ upplýsir Hel-
ena Margrét.
Sjálfskoss Eftir nokkra leit fann Helena Margrét þennan fína vegg á gafli gamla Botnsskálans í Hvalfirði.
DAGLEGT LÍF 11
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 18. SEPTEMBER 2015
Ég er kominn heim“ sönggöngukór í Amsterdam.Kónar í móki sneru höfðilíkt og konurnar í glugg-
unum. Hjá fóru bláklæddir einfeldn-
ingar í sigurvímu. „Ég trúi þessu
ekki, ég trúi þessu ekki,“ sagði lands-
kunnur grínisti. Forstjórinn í einu
farsælasta fyrirtæki landsins var í
sömu mund að taka háu nóturnar:
„Að ferðalokum finn ég þig“ … Hann
er með silkimjúka söngrödd hugsaði
ég. Einhvers konar óheftur þjóðern-
isblossi gerði vart við sig og ég, sem
vanalega hef andúð á þjóðrembingi,
var með af heilum hug, nú var tíminn
til að vera hallærislegur. „Hey Ice-
land!“ sagði einhver eftir að við höfð-
um loksins þagnað á leið okkar á
torgið við pöbbinn sem ekki hafði
undan að bera veigar í þyrstar fót-
boltabullur. Við Gunnar á Hlíðarenda
og Egill Skallagrímsson settum okk-
ur í stellingar og horfðum á manninn
sem sat í hópi sköllóttra manna í
svörtum úlpum. „Congratulations“
sagði hann og fékk eitt: þeink jú! ein-
um rómi frá fjórtán Gylfum.
Nokkurn veginn þannig upplifði ég
fyrstu klukkutímana eftir að íslenska
knattspyrnulandsliðið hafði lagt hið
hollenska að velli í undankeppni EM.
Eftirtektarvert var hve
innfæddir voru glaðir
fyrir hönd Íslendinga
þrátt fyrir að heima-
menn hafi ekki staðist
væntingar og ef undan
er skilinn einn leigubíl-
stjóri sem virtist
íhuga það að
keyra okkur út í
sjó voru
Amsterdam-
búar einkar já-
kvæðir í garð
þessara fullorðnu barna næstu daga á
eftir. Allir virtust hafa horft á leikinn
og fóru yfir þessi og hin atvikin sem
ég satt best að segja mundi ekkert
eftir. Leikurinn sjálfur er í einhvers
konar móðu sökum þess hve stress-
aður undirritaður er þegar hann horf-
ir á fólk leika sér í fótbolta. Meðvitað
hélt blaðamaðurinn sjálfur sig frá
fréttamiðlum á Íslandi og naut helg-
arinnar erlendis áður en hann kom á
klakann sama kvöld og Ísland tryggði
sig á EM í 489. skipti. Svo kom að því.
Hann kíkti yfir netmiðlana. Auðvitað
var gleðin allsráðandi. En í mest
lesnu fréttunum mátti sjá orð borg-
arfulltrúa um að loksins hefðu strák-
arnir spilað eins og kellingar. Önnur
fréttin var um meting; hvort þetta
væri mesta
íþróttaafrek
sögunnar, og
sú þriðja um
orðanotkunina
að segja að Ís-
land hefði
verið að
komast á EM
í fyrsta skipti.
Á þeim tíma-
punkti áttaði ég mig á
því að fullorðnu börnin voru
víðar en í Amsterdam.
»Við Gunnar á Hlíðarenda og Egill
Skallagrímsson settum
okkur í stellingar og horfð-
um á manninn sem sat
í hópi sköllóttra manna
í svörtum úlpum …
Heimur Viðars
SMÁRALIND • 2 HÆÐ
SÍMI 571 3210
Nýtt frá Scandi
7.995
Stærðir 36-41
6.995
Stærðir 36-41
8.995
5.995
Stærðir 36-41
6.995
Stærðir 36-417.995
Stærðir 36-41
7.995
Stærðir 36-41
Verð
Verð
Verð
Verð
Stærðir 36-41
Verð 7.99
Stærðir 36-41
Verð
Verð
rð
5
Ve
Viðar Guðjónsson vidar@mbl.is