Stjórnartíðindi fyrir Ísland: B-deild - 01.12.1874, Qupperneq 53

39
Bref hindshöfðingjans (til nmtmannsins yfir suSr- og vostrnmdæminu).
l’óknanlegu bréll herra amlinannsins frá 26. oktbr. þ. á., fylgdi erindi sýslumannsins
S Gullbringu- og Kjósarsyslu frá 19. s. m. um, að bonuin sem umboðsmanni þjóðjarðanna
í nefndum sýslum yrði falið á hendr að heimta inn afgjaldið af jörðinni Lundey. l’ér
hafið um þetta efni tekið fram, að það í sjálfu sér virðist liggja næst, að Lundey væri
undir sama umboði og aðrar þjóðjarðir í Gullbringu- og Kjósarsýslu, og að það virðist
fremr óeðlilegt, að umboðsmaðr léðra þjóðjarða greiði alþingistoll af afgjaldi honnar, þó
hann laki ekki við þessu afgjaldi hennar, en að eyjan hins vegar hafi ekki að undanförnu
verið lalin með jörðum þeim, sem sýslumaðrinn í Kjósar- og Gullbringusýslu hefir umsjóu
yfir, að afgjaldið hafi verið greitt landfógetanum beinlínis, og að hin vanalcgu gjald-
heimtulaun, ’/6 partr, hafi eigi verið reiknuð af því.
Eptir að hafa meðtekið uminæli landfógelans nm þetta mál, skal eg þjónustusamlega
kynna herra amtmanninum til þóknanlegrar leiðbeiningar og birtingar það, er nú segir:
Eyðieyjan Lundey var eigi meðal þeirra jarða, sein með konungsúrskurði frá 9. maí
1806 voru lagðar undir Kjósar- og Gullbringusýslu umboð. Uún lá upprunalega undir
sérstöku umboði, sem kallað var <iLundey, Eorgarfjarðar-og Miðdulsparlr í Kjós», og hefir
nú í yfir 50 ár verið boðin npp til leigu með því skilyrði, að afgjaldið væri beinlínis
greitt í jarðabókarsjóðinn. Með þvf að eyjan eigi þarf sérlegrar umsjónar af hendi uin-
boðsmannsins, og þar sem að landfógelinn hefir engin laun fyrir að heimla inn afgjaldið,
virðisl ekki vera nein ástæða til að reyna að fá Lundey lagða undir nmhoð sýslumannsins
í Gullhringu- og Kjósarsýslu, en af því mundi leiða, að landssjóðrinn misti ‘/r, part af
liinu arlega afgjaldi hennar. Að þvt, er snertir alþingislollinn af þessari jörðu, þá á ekki
að grciða liann af umboðssjóðnum, en landfógetanum, sem heimtar inn afgjaldið af jörð-
inni, ber að gjaldu hann.
Brcf landshöfðingjans (til bæjarfógetans í Rcykjavík).
í bréfi frá 7. f. m, bafið þér herra bæjarfógeti látið fyrir bönd bæjarstjórnarinnar það
álit í Ijósi, að margir annmarkar séu á sameiningu þeirri, sem hefir átt sér stað á bæjar-
fógetaembættinu liér í Reykjavík við sýslumannsembættið i Gullbringu- og Kjósarsýslu, og
að þessi sameining sé mjög óhagkvæm, með því að störf þan, er fylgja þossu embætli,
séu svo mörg og örðug, að þau séu einnm manni um megn, og með því að störfin þar
að auki opt og cinatt gjöri það nauðsynlegt, að embættismaðrinn verði sjáll'r að vera við
staddr bæði í bænum og í sýslunni. Dæjarsljórnin hefir því mælst til þess, að cg hlutist
lil um, að hin nefndu 2 embælli aptr yrðu skilin livort frá öðru.
Af þessu tilefni skal þjónustusamlega kunngjört herra bæjarfógetanum til þóknanlegrar
leiðbeiningar og birtingar fyrir bæjarstjórninni í Reykjavík það, er nú segir r
í bréfinu eru eigi til færðar aðrar ástæður fyrir því, að sameining embælla þeirra,
sem um er að ræða, sé óbagkvæm, en þær, sem voru vel kunnar, þá er stjórnin afréði
þessa sameiningu, og þá er herra bæjarfógelinn sótti um einbællið. l’að leiðir af sjálfu
sér, að sljórnin hefir nákvæmlega ihugað þessar ástæður, og að niðrstaðan hefir orðið sú,
að þær gætu cigi komið í veg fyrir sameininguna, en hana varð af öörum ástæðum að
álíta sérlega hagkvæma, enda voru laun livcrs einstaks embættis svo rýr, að þau voru
ckki aðgengileg fyrir duglegan embættismann, og það var ekki álitið ráðlegt aö leggja
meira af landssjóðnum lil launa þessara embætta, en það scm lagt var þá, er þau voru
sameinuð. Sá tími, sem liðinn er, siðan embættin voru sameinuð, hefir verið of stultr
lil að komast að áreiðanlcgri niðrstöðu um óhagkvæmni sameiningarinnar, og að því, er
50
llta
deabr.
51
14da
deabr