Stjórnartíðindi fyrir Ísland: B-deild - 01.12.1874, Blaðsíða 59

Stjórnai'tiöindi 1874.
/
Th rf biskups (til allra piófasta).
Eins og knnnugt er, er preslum liér á landi í tilsk. 27. inaí 174G boöið að húsvitja ‘ iseo.
á hverjum bæ í sóknum sínum að minsta kosti tvisvar á ári og jafnvel oplar, þar sem
svo á stendr. En alt fyrir það mnn það bafa orðið almenn venja hér á landi að búsvitja
að eins einu sinni á ári, og má, ef til vill, telja henni margt til málbóta, eins og tilhagar
hjá oss með víðlendi suinra preslakalla, veðráttufar og fleira, enda mundi þetta og vera
viðunanlegt, ef húsviljanirnar væru svo af hendi leystar, eins og vera ber og löggjaítnn befir
til ætlast, I’að er óyggjandi, að hver sá prestr, sem lætr sér ant um köllun sína og er
virtr og elskaðr af söfnuði sínum, getr i húsvitjunum sínum komið mjög miklu góðu til
leiðar, ef hann nákvæmlega íylgdi boðum löggjafarinnar í þessu efni, sem býðr prestum
ekki einungis að líta eptir uppeldi barna og grenz.last eptir bóklestri þeirra og kunnáttu
í kristindóminum, beldr og að sjá um, að alstaðar séu lil nógar guðsoröabækr og yfir
böfuð að reyna til að efla gott samlyndi og sannan guðsólla á beimilunum. Auk þess
sem slíkar húsvitjanir, þegar þær eru gjörðar með alúð og kærleiksfullri vandlætingu hljóta
að efla hylli og álit sóknarprestsins hjá öllum góðum mönnum, þá eru þær siðferðislegt
aðhald bæði fyrir eldri og yngri til að vanda ráð sitt og einkanlega eru þær það bæði
fyrir unglinga til að vekja áhuga þeirra á að læra og viðhalda því, sem þeir nema, og
sömuleiðis fyrir foreldia og húsbændr til að láta sér ant um framfarir barnanna.
Af þvi að það orð leikr á, að hirðuleysi um húsvitjanir sé á seinni árum að fara í
vöxt hér á landi, og að einslakir prestar búsvitji ekki í söfnuðum sínum svo árum skiplir,
eða séu jafnvel hætlir því, og þetta er alveg óþolaudi óregla, ilnn eg mig kuúðan til hér
með þénustusamlega að biðja yðr, herra prófastr, um leið og þér birtið prestunnm i yð-
ar prófastsdæini þelta bréf mitt, að áminna þá um að fullnægja rækilega hér að lútandi
skyldu sinni og sömuleiðis láta mig vita, skyldi nokkur þeirra mót von minni sýna tregðu
eða tómlæti í svo áríðandi efni,.
Reglur fyrir fterslu kirkjureikninga (samdar af biskupi).
A, Inntekt.
54
28da febr.
1807.
1. Fasteignarhundruðin reiknist saman eptir hinni nýu jarðabók, staðfestri með lilsk.
1. april 1861, og skulu engar jarðir né ábýli þar frá undanskiljast, nema órækar ástæður
séu fyrir að lögurn og landsvana.
2. Hin tiuudarbæru lausafjárbundruð teljist saman eptir sönnnðum útskriptum af sveit-
arbókunum, er hreppstjórar árlega gefa preslum.
3. Tiundin af hinurn þannig tíundarbæru fasteigna- og lausafjár-hundruðum reiknisl út
1) Brrf þelta og þau 3 tkjfil, er korua á eptir því, eru prentub eptir tilinælinu kiskups, ineb þvi þab virb-
ist æskilegt ab tirýna þau á uý fyrir hlutabeigúnduin og sér í lagi vekja atliygli liiiuia yngri presu á þeim,
ug tneb því, ab kröUn um kúsvitjauir og lueblijálpara piesta á svo verulegau kátt sneiu saiukaud milli presta
og safuaba, ab þau virbast eiga ab koma fyrir sjóuir almenuings.
Ilinn 31. desember 1874.