Stjórnartíðindi fyrir Ísland: B-deild - 01.12.1874, Qupperneq 60

54
28Jafobr.
1867.
4°
samkvæmt gildandi lögum, og úlfærist til dalatals, hvcrl álnarvirði reiknað eptír mcðal-
alin þcirrar verðlagsskrár, er gildir við lok hvers fardagaárs, kirkjunni til inntektar (sbr.
opið brðf 18. marz 1853). Taki kirknafjárhaldsmenn kirknatíundir í lakari aurum, en
meðalalin svarar, hafa þeir sjálfir skuld og skaða á því.
4. Ljóslollar lúkist, eins og lög til slanda, og hvert pnnd í þeim reiknist kirkjunni lil
inntektar eplir verðinu á tólg ( verðlagsskrá þeirri, er gildir þann vctr, er þeir eiga að
lúkast á.
5. Legkaup greiðist samkvæmt lögum og útfærist í dalalali kirkjunni lil inntektar, hver
alin rciknuð eptir gijdandi meðalalin á þeim líma, þá þau lilfalla.
6. Öll önnur gjöld og gjafir færist kirkjunum til inntektar afdráttarlaust.
B, Útgjöld.
1. Verð á víni og bakslri handa altarisgöngufólki setjist eptir innkaupsverðinu á þvf.
At víninn má rcikna kirkjunni lil útgjalda cinn pott víns handa hverjum 15 manns, sem
yfir fcrmingu eru komnir í sókninni það ár, sem reikningrinn er saminn fyrir
2. Til lýsingar skal bafa 32 lil 36 pund tólgar árlega á alkirkjum eptir stærð þeirra,
og svo að tillölu minna eptir því sem kirkjan er tvíþriðjunga, helminga eða þriðjunga
kirkja. far að auki má reikna þóknun fyrir ljósagarn og steypingu alt að 1 rd. 48 sk.
Tólgarpund þau, er til lýsingar ganga, reiknist eptir sama mælikvarða til útgjalds, eins
og Ijóstollar eru reiknaðir til inngjalda.
3. Vísilazíu- og revisions-laun rciknist að lögum cplir meðalalin þeirri, er gildir, þá
vísitazían fer fram.
4. Öll hin önnur útgjöld færist cplir sanngirni eða samkvæmt framlögðum reikning-
um, og heyra þau smærri undir hlntaðeigandi sóknarprests álit og prófasts úrskurð, en
hin slærri útgjöld, þau cr nema 30 rd. cða meiru, mega ekki gjörast án biskupsleyfis,
nema brýn og ófyrirsjáanleg nauðsyn bcri til, cn þau, sem nema 100 rd. eða meiru, má
aldrci gjöra án hans leyfis.
5. Engin þau skylduverk má færa kirkjunni til útgjalda, sem sóknarbændr eru skyld-
ugir að leysa af hendi eða kosta sjálfir (reglugj. 17. júlí 1782, g 15).
6. I’óknun fyrir flutning og verzlun kirkjugjalda má taka með einum tiunda (Vio) þeirra
i Skaptafellssýslum, IVangárþingi, Barðastrandar- og Dala-prófastsdæmi, en með einum
sextánda (V,6) þeirra í hinum öðrum prófastsdæmum landsins; og fyrir skrúða- og kirkju-
þvott alt að 2 rd., eplir því scm héraðsprófastrinn nákvæmar ákveðr á hverjum stað.
I’að mun lengi hafa verið almcnn ósk héraðsprófasta, að fá fastar grundvallarreglur
fyrir færslu kirkjureikninga hér á landi, og í því skyni sendi prófastrinn í Dalasýslu
uppástungur um það efni til biskupsdæmisins 1865, og voru þær sama ár bornar undir
synodus, sem fal brauðamatsnefndinni á hendr að segja um þær álit silt, er hún einnig
gjörði í brefi, dags. 29. júní f. á. Á téðum uppástungum eru þessar reglur bygðar með
hliðsjón af bréfi brauðamatsnefndarinnar, og miða þær til að koma meiri samhljóðun á
færslu kirkjureikninganna, en verið hefir, en það leiðir af sjálfu sér, að slíkar almennar
reglur geta þó ekki komið í veg fyrir, að efi og ágreiningr kunni, þegar svo ber undir,
að koma upp um einhver sérstakleg atriði. fað er auðvitað, að þessar reglur gilda ekki
um færslu reikninga hinna svo kölluðu Iwngsliirhxa, sem heyra undir cndrskoðun og úr-
skurð hlulaðeiganda sljórnarráðs.