Stjórnartíðindi fyrir Ísland: C-deild - 01.12.1887, Blaðsíða 51

47
eru taldir hjá mjer í skýrslunni, þeir eru það af ýmsum öðrum atvikum, svo sem nú skal
sagt. Arið 1878 eru 2 menn ódæmdir í Norður-Múlasýslu. Mál þeirra var prófað, en
prófið sent til Danmerkur, þvi mennirnir voru danskir hásetar á dönsku skipi; var svo
gjört til þess að tefja eigi ferð skipsins, en málinu fram haldið í Danmörku. í Árnes-
sýslu voru 2 menn árið 1880 sakaðir um illa meðferð á skepnum ; málið var eigi dæmt,
heldur voru þeir sektaðir með amtsúrskurði um 20 kr. hvor þeirra. Arið 1881 var eun
maður í Arnessýsiu ódæmdur fyrir þjófnað, en var ári síðar sýknaður sökum fyrningar
sakar. Að rjettu lagi mun hafa átt að telja hann í skýrslunni 1882 sýknaðan, en eigi ó-
dæmdan í skýrslunni 1881. Arið 1880 var maður í Snæfeilsnessýslu grunaður um brot
gegn 254. gr. hegningarlaganna. Var það ár sótt um uppgjöf á hegningunni, en uppgjöf-
in fjekkst eigi. Arið 1881 var því mál höfðað gegn honum, en það stóð ódæmt í árslok
»sökum vantandi upplýsinga«. í árslokin 1882 er sótt að nýju um uppgjöf á sökum, og
er málsius eigi að öðru getið frá þvf 1881; fyrir því er málið sett sem ódæmt 1881 hjer
í skýrslunni. Árið 1882 strauk sakborningur úr Snæfellsnessýslu til Vesturheims áður
dómsorði var álokið mál hans. Sama ár vitfirtist sakborningur í Dalasýslu áður dómur
fór út; var maðurinn sá hinn sami er það ár var sakaður um illa meðferð á skepnum.
Árið 1883 drukknaði sakborningur í Árnessýslu meðan stóð á málinu. Sama ár er sak-
borningur í Snæfellsnessýslu, er stefnt var í dóm 6. apríl það ár, talinn ódæmdur í árs-
lok; haDs finn eg þó eigi getið næsta ár nje siðar. Árið 1884 eru 2 sakborningar ódæmd-
ir í Arnessýslu; var sótt fyrir þá um uppgjöf á sökum »fyrir æsku sakir«. Eigi er skýrt
frá afbrotum þeirra, og vanta þau því hjer í skýrslunni. jpess er og að geta, að ung-
lingur einn í Beykjavík var þetta ár dæmdur tvisvar, öðru sinni fyrir stórþjófnað, hitt
skiptið fyrir annan þjófnað. Ungling þennan varð jeg að telja í skýrslunni tvígildan mann
fyrir því að afbrotin voru tvö og málin tvö. Sami unglingurinn var og dæmdur fyrir
þjófnað nrið áður.
I sjötta dálki sakdómaskýrslunnar er sagt, hve mörgum málum hafi áfrýjað verið,
en í dálkunum næstu eru refsingar þær taldar er sakborningar hafa verið í dæmdir.
I hinum dálkunum er getið afbrota þeirra, er menn hafa verið sakbornir um, og er þeim
að mestu ieyti flokkað eins og gjört er í hegningarlögunum. þ>ó skal þess getið,
að nokkrir náskyldir glæpir eru dregnir saman í dálk; en aptur er þjófnaði skipt í tvo
dálka, með því að miklu mest kveður að þessumglæp allra glæpa hjer á landi, enda er og
svo í öðrum löndum.
Jeg skal engan veginn neita því, að hefði gjöra átt skýrslu þessa fullkomna, það
er að skilja, hefði átt að draga fram og sýna tiltölur allra talna í skýrslunni, þá hefði
orðið að búa til yfirlitsskýrslu líka niðurlagi skýrslunnar næstu, um lögreglumálin.
|>á hefði orðið að sýna tiltölu karia og kvenna, þeirra er sakbornar voru, tiltölu refsing-
anna sín á milli og sömuleiðis glæpanna, annaðtveggja allt tímabilið í einu, eða öllu held-
ur í tveim köflum, til að sjá breytingarnar í glæpaverknaðiirum eða í »siðsemishögum
þjóðarinnar og starfsemi hegningarlaganna«. En það var hvorttveggja, að jeg vildi spara
rúmið svo mjög sem verða mátti, og mjer þótti þessi sjö ára tími ærið stuttur til þess að
fara út í alla þessa sálma eða tiltölur, enda hefði slík skýrsla orðið fremur smásmugleg,
fyrir því að í þessu efni er um svo lágar tölur að ræða, sem og betur fer. Hitt er ann-
að mál, hvort eigi væri rjett að semja slíka skýrslu, þá er skýrslur um dómgæzluna verða
gefnar út næsta sinn, einkurn af því, að þá er vonandi að miklu fyllri frumskýrslur verði
til, samdar eptir nýju lagi.
Önnur skýrslan hljóðar um lögreglumálin, svo hin almennu sem hin einmennu.
þessi flokkur er hinn annar flokkur dómsmála, og greinist hann eðlilega í tvær deildir,
eptir eðli afbrotanna, með því að í aðra deildina er skipað þeim lagabrotum, er drýgð
þykja gegn allsherjarreglu eða gegn mannfjeiaginu, en í hina þeim brotum, er framin