Ljóðormur - 01.05.1986, Blaðsíða 21

TRISTAN TZARA:
II.
Það var einn söngur dadamanns
sem dapur var hvorki né hló
en hrifinn af hjólreiðastelpu var
og hún var ei döpur né hló
en eiginmaður um ármót
allt sá og reiður varð
hann lík þeirra sendi í töskum tveim
tárblá í páfagarð
elskhuginn þá
ástmærin smá
hvorugt var dapurt né hló
Borðið góðan heila
hermanninn ykkar hreinsið kátt
dada
dada
drekkið vatnið blátt
19