Víkurfréttir - 26.04.1985, Blaðsíða 10

10 Föstudagur 26. apríl 1985
VÍKUR-fréttir
, Skilyvði að vera
ekki kirkjurækinn ‘ ‘
- Rætt við Valdimar
Axelssón og Jón Sæm
Valdimar og Jón í sínu eðlilega umhverfi
undsson, trillukarla
Það er bjartur vordagur og fagur. Sólii, virðist stærri og hlýrri en áður og
Ijúf sjávargola leikur við vanga. A slíkum vordögum er eins og tekið sé í
hringinn í nefinu á mér og ég leiddur niður að höfn. Og mig langar mest að
setjast á bryggjupolla, draga upp Jærið og dorga, í von um aðfá kola eða þá
bara marhnút. En ég læt það ekki eftir mér. Þykist ogfínn. Þess í stað tek
ég viðtal við Jrístundatrillukarla. Það eru menn sem hafa eiginlega aldrei
losnað við Jærið ú rassvasanum.
Jón Sæm. og Valdi
Axels eru að gera klárt
fyrir grásleppuvertíð.
Trillan Hafþór er að
vakna af vetradvalanum
og það er ekki laust við að
hún sé svolítið veiðileg á
svipinn. Þetta er fyrsta
grásleppuvcrtíð þeirra
kumpána hérna syðra.
„Þetta er fjórða trillan
mín, en Valdi hefur verið
trillukarl frá fæðingu.
Hann var nú að koma frá
því að selja trilluna sína,
en annars hefur hann
alltaf átt trillu. Er það
ekki rétt, Valdi?“
„Ha, jú, ætli það ekki.
Ég átti fyrst trillu með
honum afa mínum
norður á Árskógsströnd
og hef alltaf verið viðloð-
andi þetta. En Jón er nú
að norðan líka og þekkir
þetta allt saman. Svo var
hann nú skipstjóri f mörg
ár. Nú er ég bátlaus og
fékk pláss hjá Jóni fyrir
náð og miskunn".
„Þér stendur allt til
boða hjá mér, Valdi
minn. Hvort viltu vera
vélstjóri, stýrimaður eða
meðeigandi?"
Valdi þykist ekki heyra
tilboðin og fer að huga að
netunum. Þeir félagar
keyptu saman notað grá-
sleppuúthald ofan af
Skaga, og nú er tekið til
höndunum.
„Eigum við að hafa
steinana fyrir framan eða
aftan þóftu?“
„Ég veit nú ekki. Fer
þetta ekki ágætlega
svona? Það held ég“.
„Verðum við ekki að
binda á þetta netahnút?
Manstu hann?
„Nei, fjandakornið.
Haltu á móti mér. Er
þetta ekki einhvern
veginn svona?“
„Jú, ætli það ekki,
eitthvað kemur þetta
kunnuglega fyrir sjónir".
Jón og Valdi bera sig
nokkuð fagmannlega að
verki og handbragðið rifj-
ast furðu fljótt upp. Og ég
ber upp næstu spurningu:
,,Á trillunum? Við höf-
um mest stundað færin,
en svo þegar aldurinn
færist yfir okkur þá nálg-
umst við fjöruna meira og
meira“.
„Já, það er að smá
draga af okkur. Við erum
komnir í grásleppuna eins
og hinir öldungarnir“,
segir Jón glaðhlakkaleg-
ur.
Hvar ætlið þið að
leggja?
„Við förum eitthvað
inn með Strönd. Þar er
griðland fyrir karla eins
og okkur, en við höfum
náttúrlega aldrei lagt þar
áður".
Teljið þið ykkur geta
fundið lagnir þar?
og spyr um tjölda trillu-
karla og aðstöðu þeirra.
„Þetta er nú ekki ýkja
stór hópur í Keflavík/
Njarðvík. Aðstaðan er
mjÖL' erfið og það hefur
háð okkur. Draumurinn
er að fá litla höfn fyrir
smábáta, þar sem hægt er
að fá frið fyrir veðri og
vindum. Nú má ekkert
vera af veðri, þá er allt í
stór hættu".
„Það er óhætt að segja
að það hafi alltaf andað
köli'u á milli smábátaeig-
enda og stjórnar Lands-
hafnarinnar. Sveitarfé-
löginn hafa sýnt þessu
skilning, en það er erfitt
að eiga við stjórn lands-
hafnar".
„Eigum við ekki að
biðja hann fyrir ástar-
kveðju til þeirra, ha?“
Hvernig gengur ykkur
að finna tíma til að róa?
spyr ég og reyni að eyða
öllum áróðri í garð yfir-
valda.
„Við förum aðallega
um kvöld og helgar. Já,
og svo á 1. maí, uppstign-
ingardag og um hvíta-
sunnu“.
„Við róum helst alla
helgidaga“.
„Já, á messutíma. Það
er eiginlega skilyrði að
vera ekki mjög kirkju-
rækinn ef maður ætlarað
vera trillukarl".
„Annars veiður aldrei
neitt vit í útgerðinni".
„Við verðum að vona
að séra Ólafur lesi þetta
ekki“.
Rétt í þessu kemur Sig-
urbjörn Björnsson verka-
lýðsforkólfur að og lætur
nokkrar athugasemdir
falla um áhöfnina á Haf-
þóri, bátinn og útbúnað
allan. Eins og:
„Heyrðu Valdi minn,
þú þarft nú helv. . . stórar
grásleppur í suma möskv-
ana. Er þetta einhveryfir-
stærð af möskva sem þið
fenguð?"
„Það gerir ekkert til
þótt einhverjar syndi í
gegnum götin“, svarar
Valdi, „þær koma bara
aftur og leita að þéttriðn-
ari kafla“.
„Áttu ekki tlugvélina
ennþá, Sigurbjörn?" spyr
Jón. ,,Þú værir nú vís með
að leita að okkur ef við
týnumst".
„Ætli það fáist nokkur
annar til að leita?“
Og með þessum orðum
kveð ég Halla og Ladd ...
nei, afsakið, Jón og
Valda, staðráðinn í að
kaupa girni, öngul og . . .
ehe.
Videosafnið
Hafnargötu 20, Keflavík
Vorum aö fá mikiö úrval af nýju og nýlegu
BETA-efni. - ATH: Aöeins 100 kr. spólan.
Byggingaverk-
fræðingur
Varnarliðið á KeflavíkurfIugvelli óskareftir
að ráöa byggingaverkfræðing í verkfræöi-
deild. Mjög góð enskukunnátta skilyrði.
Umsóknir sendist Ráðningarskrifstofu
varnarmáladeildar, Keflavíkurflugvelli, eigi
síðar en 30. apríl n.k. Nánari upplýsingar
veittar í síma 1973.
,,Já, ekki síðuren hinir.
Við treystum á eðlisávís-
unina. Hún hefur ekki
brugðist okkur hingað til
við veiðarnar". Þessu
fylgir hlátur.
„Við getum þá altjent
lagt ofan í hjá hinum".
Enn meiri hlátur.
„Þú ert nú ekki óvanur
því“. Mestur hlátur.
„Við erum bara að
þessu fyrir ánægjuna. Við
seljum allan afla af því að
við viljum ekki græða of
mikið á þessu".
„Já, það væri þokka-
legur fjandi ef við færum
að hagnast á þessu. Það
má bara ekki ske“.
Ég reyni mitt ítrasta til
að halda umræðunni á
sæmilega alvarlegu plani
Sigurbjörn tekur sólarhæðina og gerir gáfulega athuga-
semdir, en aflaklærnar virða hann varla svars.