Fréttabréf - 01.01.1992, Blaðsíða 4
kallast Kvennalistinn. ítölsku konumar voru ekki í neinum
vafa um aö íslenskar konur hafa á einn eöa annan hátt tekiö
fmmkvæöi, sem er og mun veröa ljós, sem lýsir veg, stíg eða
bara troöning konum, sem nú fálma í myrkri í leit sinni til, þó
ekki sé annaö en aö haida höföi yfir vatni í því næst
kvenmannslausri forystu Evrópubandalagsins.
Minerva-verölaunin em afskaplega faileg stór næla úr
skíra gulli, alsett litlum ekta steinum. Kvennaiistakonur
þurfa ekki aö skammast sín, þegar þær fara á mannamót eöa
í fjölmiöla meö þennan dýrgrip í barminum. Ég tel mjög biýnt
fyrir Kvennalistann aö rækta þau sambönd, sem viö myndum
á feröalögum okkar og þá kannski sérstaklega viö konur
innan EB, því reynsla þeirra getur oröiö okkur ómetanleg.
Prunskiene firá Litháen
var lika i Róm
Meöal verölaunahafa aö þessu sinni var svissneska
hreyflngin, sem skipulagöi kvennaverkfalliö í Sviss í vor.
Fulltrúi þeirra sagöi í ræöu sinni, aö fordæmi íslenskra
kvenna hafl veriö þeim leiöarljós.
Fyrrverandi forsætisráöherra (freyja?) Litháens,
Kazemina Pmnskiene, fékk líka Minerva-verölaunin. Ég
kynntist Kazeminu nokkuö vegna þess aö mér auönaðist sú
ánægja aö vera túlkur fyrir hana viö mismunandi tækifæri.
Þóttu mér þessi kynni hin fróölegustu fyrir margra hluta sakir.
Kazimina ijáöi mér, aö Litháen hafl eftir sitt nýfengna “Frelsi'
oröiö eitt helsta fasistariki heims, þar sem minnihlutahópar,
bæöi hvaö varöar þjóöemi og trú, hafa lögum samkvæmt
misst mannréttindi, sem þóttu sjálfsögö jafnvel í
Sovétríkjunum sálugu. Hún gaf mjög i skyn, aö fmmkvæöi
íslendinga í sjálfstæöisbaráttu Litháa og kapphlaup
vestrænna þjóöa til aö veröa fyrstir til aö samþykkja Litháen
hafl veriö hættulegt fmmhlaup, sem stuölaöi aö því aö
ofstækisfullir þjóöernissinnar komust til valda, sem nú svifast
einskis til aö láta ljós sitt og völd skina. Kazemina var dálítiö
vonsvikin vegna þess aö þessi ríki hafa ekki fylgt
samþykktinni eftir á einn eöa annan hátt, og eftir situr lítil
þjóö í gríöarlegum vanda. En Litháen gagnast ekki
vestrænum stjómmálamönnum lengur, svo því ættu þeir aö
leggja eitthvaö á sig á þeim bæ, næg em vandamálin heima
fyrir.
4