Morgunblaðið - 05.11.2015, Blaðsíða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 5. NÓVEMBER 2015
✝ Friðþjófur MaxKarlsson fædd-
ist í Berlín 6. maí
1937. Hann lést á
Landakotsspítala í
Reykjavík 26. októ-
ber 2015.
Foreldrar hans
voru Regína Jón-
asdóttir, f. 24.7.
1909, d. 24.4. 1943,
og Karl Ferdinand
Schulz, f. 12.7.
1902, d. 6.2. 1940. Þau skildu
árið 1938. Móðurforeldrar Frið-
þjófs voru Jónas Hannes Jóns-
son, f. 26.2. 1875, d. 12.12. 1941,
og Sigurlaug Jakobína Indriða-
dóttir, f. 21.3. 1871, d. 15.5.
1953.
Eiginkona Friðþjófs er Ásdís
Jónasdóttir, f. 4.6. 1941, dóttir
Jónasar Pálssonar, f. 24.9. 1904,
d. 13.9. 1988, og Dagbjartar H.
Níelsdóttur, f. 6.2. 1906, d. 14.5.
2002. Friðþjófur og Ásdís gift-
ust 14. nóvember 1959.
Börn Friðþjófs eru 1) Kjartan
Kári, f. 21.3. 1958, d. 14.8. 2009.
Móðir Kjartans Kára var Guð-
rún Sigurðardóttir, f. 18.5.
1937, d. 26.9. 1994. Börn Kjart-
ans Kára eru Kristin Helene
Kjartansdóttir Bergtun, f. 7.3.
Landsímanum við að leggja
símalínur um Snæfellsnes. Frið-
þjófur vann síðar hjá Sjávaraf-
urðadeild SÍS og í kjölfarið
starfaði hann hjá Meitlinum í
Þorlákshöfn. Samhliða vinnu
við Meitilinn las Friðþjófur til
stúdentsprófs í Verzlunarskól-
anum utan skóla og hann lauk
stúdentsprófi vorið 1967. Síðar
vann hann í Seðlabanka Íslands
samhliða fullu námi í við-
skiptafræði við Háskóla Íslands,
þaðan sem hann útskrifaðist
1971.
Friðþjófur vann um árabil
sem aðalbókari Framkvæmda-
stofnunar ríkisins og síðar sem
framkvæmdastjóri rekstrar-
sviðs Byggðastofnunar. Þegar
Byggðastofnun var flutt til
Sauðárkróks árið 2001 var
Friðþjófur eini starfsmaður
stofnunarinnar sem valdi að
flytjast frá Reykjavík til Sauð-
árkróks til að halda áfram
vinnu við stofnunina. Friðþjófur
vann í Byggðastofnun til ársins
2004, þegar hann varð 67 ára
gamall og flutti þá til baka til
Reykjavíkur.
Friðþjófur var alla tíð mikill
skákáhugamaður. Hann var for-
maður Taflfélags Reykjavíkur
1981-1985 og var einnig í nokk-
ur ár gjaldkeri í stjórn Skák-
sambands Íslands.
Friðþjófur Max Karlsson
verður jarðsunginn frá Dóm-
kirkjunni í Reykjavík í dag, 5.
nóvember 2015, kl. 13.
1988, og Kjetil
Andreas Kjart-
ansson Bergtun, f.
3.1. 1990.
2) Sigurlaug
Regína Friðþjófs-
dóttir, f. 10.9. 1961.
Dóttir hennar er
Birta Marlen
Lamm, f. 15.3.
1991. Sambýlis-
maður Birtu Mar-
len er Bárður Ís-
leifsson, f. 25.8. 1991.
3) Jónas Gauti Friðþjófsson,
f. 17.7. 1966. Sambýliskona Jón-
asar Gauta er Ragnhildur
Georgsdóttir, f. 6.1. 1980. Sonur
Jónasar er Maximilian Klimko,
f. 24.4. 1994.
Friðþjófur átti heima í Berlín
tvö fyrstu æviárin. Hann ólst
síðan upp hjá móður sinni og
ömmu í miðbæ Reykjavíkur, í
Tjarnargötu 5. Friðþjófur gekk
í Miðbæjarbarnaskólann, Gagn-
fræðaskóla Vesturbæjar og
Verzlunarskóla Íslands og lauk
þaðan verzlunarprófi. Hann fór
snemma út á vinnumarkaðinn
og vann alla tíð samhliða skóla-
göngu. Á árunum kringum tví-
tugt vann hann m.a. í Vöruhús-
inu við Klapparstíg og hjá
Mánudagsmorguninn 26.
október var fallegasti dagur
haustsins. Eftir tíðar haust-
rigningar í höfuðborginni var
stjörnubjart þar til sólin kom
upp og lýsti upp allt í kring.
Föl á fjallahringnum, lygnt á
sundum. Borgin að vakna.
Elsku besti pabbi minn
kvaddi þennan heim rétt fyrir
hádegi þennan dag. Óumræð-
anlegur söknuður tók við. Síðan
þakklæti. Þakklæti fyrir líf
pabba míns, Friðþjófs Max
Karlssonar.
Í þýsku afmæliskvæði koma
þessar ljóðlínur fyrir: „Wie
schön dass du geboren bist, wir
hätten dich sonst sehr verm-
isst.“ Það þýðir „en hve gott
það var, að þú fæddist, því ann-
ars hefðum við saknað þín svo
mikið.“ Þetta eru orð að sönnu.
Pabbi minn verður jarðsung-
inn frá Dómkirkjunni í dag. Á
sex ára afmælisdegi sínum sat
hann þar sem lítill drengur á
fyrsta bekk og hélt í höndina á
ömmu sinni í jarðarför mömmu
sinnar Regínu. Tíu árum síðar
var amma hans, Sigurlaug,
jarðsungin frá Dómkirkjunni.
Þrátt fyrir að hann missti þær
svo snemma í lífinu voru áhrif
frá þeim til staðar í pabba alla
ævi. Hann hafði upplifað ást og
væntumþykju á stuttum tíma,
sem entist ævina út.
Pabbi hafði ótrúlega seiglu í
sér. Hann tók glaður mikla
ábyrgð, lagði mikið á sig, var
ósérhlífinn. Pabbi var traustur
maður, klettur í fjölskyldunni
og hann horfði alltaf fram á
veginn.
Hann var raunsær. Lífið var
hér og nú. Hann var jákvæður
og skemmtilegur og talaði
vandaða íslensku, kryddaða
með hnyttnum tilsvörum, máls-
háttum, orðatiltækjum og til-
vitnunum í íslenskar bókmennt-
ir. Auk þess var hann mikill
tungumálamaður.
Framar öllu var hann góður
fjölskyldufaðir og afi og við,
börnin og barnabörnin, erum
alltaf að sjá betur og betur hve
mikil áhrif hann hefur haft á
okkur. Að öllum líkindum eig-
um við eftir að taka enn frekar
eftir því sem árin líða.
Í anda pabba míns vil ég nú
reyna að horfa fram á veginn.
Til hjálpar fæ ég ljóðskáldið
Matthías Jochumsson. Ljóð
hans hér að neðan var ritað í
minningargrein um Regínu
Jónasdóttur, mömmu pabba
míns.
Aldrei er svo bjart yfir öðlingsmanni,
að eigi geti syrt eins sviplega og nú;
og aldrei svo svart yfir sorgarranni,
að eigi geti birt fyrir eilífa trú.
Blessuð sé minningin um
elsku besta pabba minn.
Sigurlaug Regína
Friðþjófsdóttir.
Mánudaginn 26. október síð-
astliðinn lést á Landakotsspít-
ala mágur okkar, Friðþjófur
Max Karlsson, Diddó, eins og
hann var kallaður í fjölskyld-
unni. Diddó var kvæntur Ás-
dísi, yngstu systur okkar systra
frá Elliðaey.
Margar góðar minningar eig-
um við í samvistum með þeim
hjónum. Til þeirra var alltaf
gott að koma og við alltaf boðin
velkomin með opinn faðm. Það
var sama hvort þar voru börnin
okkar eða við fullorðna fólkið.
Ferðir með þeim hjónum í Ell-
iðaey voru einstök upplifun.
Diddó tók þátt í eyjalífinu og
naut þess með okkur eins og að
veiða lunda og fara á færi. All-
ar þessar minningar koma upp
í hugann þegar við kveðjum
þennan góða dreng. Diddó
þurfti snemma að taka ábyrgð.
Hann kom tveggja ára með
móður sinni til Íslands frá
Þýskalandi en faðir hans var
Þjóðverji og varð þar eftir. Þau
mæðgin settust að á Tjarnar-
götu 5 hjá Sigurlaugu móður-
ömmu sinni. Þegar Diddó er
sex ára deyr móðir hans
skyndilega og var hann þá
áfram í umsjá ömmu sinnar.
Árið sem hann varð 16 ára deyr
amma hans, Sigurlaug. Hann
var einbirni og móðursystur
hans búsettar í Ameríku og um
föðurfjölskyldu var ekki að
ræða. Faðirinn týndur í stríð-
inu og fátt eftir af móðurfólk-
inu.
Með dugnaði, einn síns liðs,
kom hann sér til mennta. Dísa
og Diddó voru ung að árum
þegar þau fundu hvort annað.
Sambúð þeirra var farsæl alla
tíð. Börnin þeirra eru Sigur-
laug Regína og Jónas Gauti.
Elsku Dísa, Sigurlaug og Jón-
as, megi góður Guð styrkja
ykkur í sorginni.
Elliðaeyjarsystur,
Helga, Unnur Lára
og Jóhanna.
Það er margs að minnast við
andlát Friðþjófs. Hann var einn
af fjórum tengdasonum ömmu
minnar og afa í Stykkishólmi en
af þeim lifir einn í dag. Ég
minnist hans fyrst þegar hann
kom í Borgarnes til okkar. Þá
hafði hann hitt Dísu móðursyst-
ur sem var förunautur hans alla
tíð síðan.
Það sem ég tók þá eftir var
hressileiki hans og glaðværð og
honum þótti maturinn hjá móð-
ur minni góður, sem hann var.
Segja má að honum þótti gott
að komast inn í okkar mann-
mörgu ætt og kynnast þar fjöl-
skyldunni en sjálfur mátti hann
standa á eigin fótum u.þ.b. sex-
tán ára gamall er hann missti
ömmu sína sem var hans uppal-
andi en foreldrar hans voru þá
látin. Hann lauk síðan versl-
unarskólanámi og þar á eftir
varð hann viðskiptafræðingur
og vann við það fag alla tíð.
Ómældur er dugnaður hans á
því sviði.
Gaman er að minnast áranna
sem við áttum á sumrin í
Stykkishólmi og Elliðaey en þar
ólust móðursystur mínar upp.
Friðþjófur var þar í sum-
arfríum og oft var kátt á hjalla
og gaman að minnast góðra
stunda, sérstaklega í Elliðaey á
fögrum sumardögum. Hann var
þar manna kátastur og hafði
gaman af eyjalífinu. Ég minnist
þess hvað hann nennti að vera
með okkur krökkunum þá í alls
kyns leikjum og þetta ein-
kenndi hann alla tíð, áhugasam-
ur um spil og leiki og ekki hvað
síst skákina. Er ekki sagt að
menn eigi ekki að gleyma að
leika sér þó menn verði full-
orðnir?
Eftir að undirritaður fluttist
til Reykjavíkur í nám má segja
að ég hafi notið þar ómældrar
gestrisni. Vil ég við leiðarlok
þakka allar þær stundir hjá
honum og Dísu. Þá var oft sleg-
ið í skák eða fótboltaspil og mál
rædd.
Varðandi skákina þá gegndi
Friðþjófur stjórnarstörfum hjá
Taflfélagi Reykjavíkur og var
þar um tíma formaður sem og
dóttir hans Sigurlaug sem einn-
ig varð formaður síðar.
Eftir að ég stofnaði fjöl-
skyldu þá kom hann og hans
góða kona oft í afmæli hjá
dætrum mínum.
Gaman er að minnast þess
hvað hann var þakklátur fyrir
þau boð og mærði mjög köku-
gerð konu minnar sem ég verð
að segja að hefur þar náð góð-
um árangri.
Hvað er nú hægt að segja,
hann Friðþjófur er horfinn
okkur og við söknum hans og
sendum Dísu , Sigurlaugu, Jón-
asi og barnabörnum, okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Jónas H. Jónsson,
Valgerður Stefanía Finn-
bogadóttir og dætur.
Fallinn er frá Friðþjófur
Max Karlsson. Með honum er
genginn mikill dugnaðarforkur
sem lét sér fátt fyrir brjósti
brenna, allt sem hann tók sér
fyrir hendur var gert af sam-
viskusemi og jákvæðni.
Tveggja ára gamall kom hann
til Íslands með móður sinni frá
Þýskalandi, en faðir hans var
þýskur hermaður og móðir
hans íslensk.
Sex ára missti hann móður
sína og tók þá móðuramma
hans hann að sér, en hún dó
þegar drengurinn var sextán
ára.
Það hlýtur að gefa auga leið
að þessi lífsreynsla þessa unga
pilts hefur mótað hann. Ég
heyrði Diddó oft vitna í ömmu
sína og þau ráð sem hún hafði
gefið honum, það mátti greini-
lega finna að það hvatti hann
til dáða í lífinu. Lífsförunaut-
urinn í um sextíu ár er hún
Dísa móðursystir mín, stoð
hans og stytta í gegnum tíðina.
Þegar hún var rétt á tánings-
aldri í Stykkishólmi kom flokk-
ur símamanna þangað vestur í
vinnuferð og í þeim hópi var
Friðþjófur varla tvítugur; þau
felldu hugi saman og örlögin
voru ráðin, engin spurning
þegar ástin tekur völdin.
Alla tíð frá því að ég man
eftir mér hefur samband þeirra
verið kærleiksríkt. Gamall
frændi sagði frá því þegar Dísa
og Diddó byrjuðu sitt sam-
band, þau voru svo falleg, sagði
hann, og svo lík hvort öðru
þegar þau spásseruðu um göt-
ur bæjarins yfir sig ástfangin,
þessar elskur.
Mikill samgangur var á milli
minnar fjölskyldu og þeirra í
þá tíð. Það var mikið spilað og
teflt, heilu skákmótin voru
stundum heima á Helgugötu 8 í
stofunni, við krakkarnir feng-
um að vera með og Diddó var
ekkert að hlífa okkur við
keppnishörku sinni. Sjóræn-
ingjaspil voru líka vinsæl og
það var líka tekið alvarlega.
Stutt var í hláturinn og gleðina
hjá Diddó, sem var mjög smit-
andi og skemmtilegur. Elliða-
eyjaferðirnar eiga stóran sess í
minningunni, lundaháfasmíði
meðal annars úr gardínustöng-
um, álrörum og fleira; þessum
tilraunum stóð Diddó fyrir.
Morgnarnir þegar átti að fara
út í Breiðhólma að háfa lunda,
þvílíkur bægslagangur eins og
enginn væri morgundagurinn.
Stundum út á klettunum með
lundaháfana sungu þeir pabbi
og hann og þá oft úr smiðju
Halldórs Laxness: Ei mun sjóli
armi digrum spenna, yrmlings
sængur unga brík, utan hún sé
feit og rík... o.s.frv.
Tjaldútilegurnar eru sterkar
í minningunni, Dísa og Diddó á
Opel Kadett sem þjónaði þeim
í mörg ár og við á Land Rover
sem mér fannst komast yfir
allar torfærur, en alltaf kom
Kadettinn í humátt á eftir.
Þegar starfsemi Byggðastofn-
unar var flutt norður á Sauð-
árkrók var Friðþjófur einn af
fáum ef ekki sá eini sem flutti
með, en hann hafði starfað hjá
stofnuninni frá því að hún var
sett á laggirnar. Þarna var
ekki langt í að hann kæmist á
eftirlaun.
Þessi ákvörðun hans finnst
mér lýsa dugnaði hans og elju-
semi meira en mörg orð fá lýst.
Elsku Dísa, Sigurlaug, Jón-
as, ættingjar og vinir.
Blessuð sé minningin um
góðan dreng, Friðþjóf Max
Karlsson.
Sigurður Páll Jónsson.
Friðþjófur Max
Karlsson
✝ Guðrún fædd-ist á Öldugötu
32 í Reykjavík 15.
ágúst 1928. Hún
lést á hjúkr-
unarheimilinu
Skjóli í Reykjavík
23. október 2015.
Foreldrar hennar
voru Guðmundur
Sigurðsson vöru-
bifreiðarstjóri, f.
10. mars 1903, d.
3. mars 1964, og Magnfríður
Þóra Benediktsdóttir, f. 22.
september 1905, d. 22. júní
1985. Guðmundur og Magn-
fríður áttu sex börn og voru
systkini Guðrúnar þessi: Sig-
urður, f. 1930, Erla Soffía
(eldri), f. 1938, d. 1939, Erla
Soffía (yngri), f. 1940, Hreiðar,
f. 1943 og Marinó, f. 1946.
Guðrún giftist Gísla G. Guð-
laugssyni fulltrúa í Reykjavík
árið 1945. Gísli fæddist í Vest-
mannaeyjum 17. febrúar 1923
og lést í Reykjavík 22. desem-
ber 1993. Foreldrar hans voru
Guðlaugur Gíslason, f. 20. maí
1896, d. 5. apríl 1972, og Krist-
ín Ólafsdóttir, f. 18. feb. 1901,
d. 5. ágúst 1959.
Guðrún og Gísli eignuðust
tvö börn: 1) Guðmund Þór
útfararstjóra, f. 22. október
1945, kvæntur Margréti Ein-
arsdóttur, f. 1953. Börn Guð-
mundar og fyrri konu hans
Katrínar Þórarinsdóttur, f.
1945, eru: a) Gísli Gunnar, f.
1962, maki Svanhildur Eiríks-
dóttir, f. 1962, b) Eiríkur Þór,
f. 1964, d. 1998, sambýliskona
Hjördís Helga
Ágústsdóttir, f.
1973, c) Sigurður
Torfi, f. 1967, maki
Helga Salbjörg
Guðmundsdóttir, f.
1967, og d) Rúnar
Þór, f. 1972, maki
Kristín Ágústa
Nathanaelsdóttir,
f. 1970. 2) Kristínu
lífeindafræðing, f.
6. júní 1949, maki
Þórir Þórisson. Þau eiga þrjú
börn: a) Þóri Jónas, f. 1976,
maki Þorkatla Elín Sigurð-
ardóttir, f. 1977, b) Rebekku
Auði, f. 1980, maki Kevin Wi-
dauer, f. 1985, og c) Gísla
Steindór, f. 1981. Áður átti
Kristín Guðrúnu Ýri, f. 1967,
með Gunnari Ægissyni, f. 1947.
Hún er gift Bergi Barðasyni, f.
1966.
Guðrún gekk í Kvennaskól-
ann í Reykjavík. Henni var gert
að hætta þar námi er hún varð
barnshafandi, þættu það tíðindi
í dag. Guðrún var prýðileg
hannyrðakona og tók að sér
saumaskap jafnhliða húsmóður-
störfum og uppeldi barnanna.
Árið 1968 gerðist Guðrún
kaupkona í Parísarbúðinni í
Austurstræti er hún keypti
verslunina ásamt vinkonu sinni
Rakel Sveinbjörnsdóttur. Ráku
þær verslunina í sameiningu til
ársins 1991. Guðrún var virk í
Kvenfélagi Bústaðasóknar og
söng í kór félagsins. Útför
hennar verður gerð frá Bú-
staðakirkju í dag, 5. nóvember
2015, klukkan 13.
Elsku amma mín, þá er
kveðjustundin runnin upp. Þú
og afi skipuðuð alltaf stóran sess
í lífi mínu, enda var ég alin upp
af ykkur að stórum hluta. Það
er svo margs að minnast þegar
ég hugsa til baka, en ég ætla
ekki að fara að telja það upp
hér, við eigum þær minningar
saman.
Elsku amma mín, takk fyrir
allt, guð geymi þig.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Blessuð sé minning þín.
Guðrún Ýr.
Guðrún
Guðmundsdóttir
Okkar ástkæri
SKÚLI GRÉTAR GUÐNASON,
lögg. endurskoðandi,
Sólbraut 17, Seltjarnarnesi,
andaðist miðvikudaginn 28. október.
Útför hans fer fram frá Dómkirkjunni
í Reykjavík föstudaginn 6. nóvember
klukkan 13.
.
Kristjana Björnsdóttir,
Berglín Skúladóttir, Óskar Axelsson,
Magnús Árni Kristín Dagmar
Skúlason, Jóhannesdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma
ÁSTA KRISTINSDÓTTIR,
áður til heimilis að Sólvöllum 17,
Akureyri,
lést á dvalarheimilinu Lögmannshlíð
31. október.
.
Sigurhörður Frímannsson,
Kristjana Sigurharðardóttir,
Gunnfríður Sigurharðardóttir,
Kristinn F. Sigurharðarson, Kristín J. Þorsteinsdóttir,
Ívar E. Sigurharðarson, Marta Vilhelmsdóttir,
Guðný Sigurharðardóttir, Einar Magnússon,
Hörður Sigurharðarson, Bryndís Jóhannesdóttir,
ömmu- og langömmubörn.