Morgunblaðið - 30.11.2015, Blaðsíða 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 30. NÓVEMBER 2015
✝ Torfi fæddist22. mars 1923 á
Heydalsá í Stranda-
sýslu og ólst þar
upp. Hann lést á
hjúkrunarheimilinu
Ísafold 21. nóv-
ember 2015.
Foreldrar Torfa
voru Guðbrandur
Björnsson Halldórs-
sonar frá Smáhömr-
um, f. 14.5. 1889, d.
2.7. 1946, oddviti og útvegsbóndi
á Heydalsá, og Ragnheiður Guð-
mundsdóttir Péturssonar í
Ófeigsfirði, f. 24.8. 1894, d. 24.10.
1972, húsmóðir á Heydalsá.
Systkini Torfa eru: Guð-
mundur, f. 26.11. 1915, d. 7.12.
1950, útvegsbóndi á Heydalsá,
Björn Halldórs, f. 8.8. 1917, d.
7.12. 1950, útvegsbóndi á Hey-
dalsá, Sigrún, f. 18.9. 1918, d.
18.5. 1978, húsmóðir í Reykjavík,
Sverrir, f. 26.3. 1921, d. 22.7.
2012, bóndi á Klúku og versl-
unarmaður, Matthildur Ása, f.
26.8. 1926, húsmóðir á Smáhömr-
um, Vigdís, f. 24.5. 1929, d. 21.9.
2005, húsmóðir á Reyðará í Lóni,
Aðalbjörg, f. 10.11. 1930, d. 17.4.
1998, húsmóðir í Reykjavík,
Bragi, f. 21.9. 1933, bóndi á Hey-
gift Jón Magnúsi Kristjánssyni
framkvæmdastjóra og eiga þau
fjögur börn en auk þess á Jón
eina dóttur. 6) Guðbrandur, f.
18.12. 1966, trésmíðameistari í
Kópavogi, kvæntur Dóru Björgu
Jónsdóttur og eiga þau þrjá syni.
Hann stundaði barnaskólanám
í Heimavistarskólanum á Hey-
dalsá, lauk prófi frá Reykjum í
Hrútafirði 1939, gagnfræðaprófi
frá Gagnfræðaskóla Ísafjarðar
1940 og kennaraprófi frá KÍ
1951.
Torfi var farkennari í Hróf-
bergsskólahverfi í Steingríms-
firði 1941-44, Kirkjubóls- og
Fellsskólahverfi 1944-48 og 1953-
55, var stundakennari í Gagn-
fræðaskólanum við Hringbraut í
Reykjavík 1951-52, kennari við
Barnaskóla Hafnarfjarðar 1952-
53 og skólastjóri við Heimavist-
arskólann á Finnbogastöðum í
Árneshreppi 1955-83. Hann flutti
þá til Reykjavíkur og starfaði við
aðalbanka Búnaðarbankans
1984-93. Torfi gegndi ýmsum
trúnaðarstörfum um ævina.
Torfi skrifaði m.a. sögur skól-
anna á Heydalsá, Finn-
bogastöðum og Drangsnesi og
fleiri þætti í byggðasögu
Strandasýslu, Strandir I-III. Þá
hefur hann ritað endurminningar
sínar, Strandamaður segir frá,
sem Vestfirska forlagið gaf út í
tveim bindum, 2000 og 2001.
Útför Torfa fer fram frá
Digraneskirkju í dag, 30. nóv-
ember 2015, klukkan 13.
dalsá, Sigurgeir, f.
13.5. 1936, d. 10.4.
1989, bóndi á Hey-
dalsá.
Torfi kvæntist
15.6. 1957 Aðal-
björgu Alberts-
dóttur, f. 1.5. 1934,
fyrrv. skólaráðs-
konu. Hún er dóttir
Alberts Valgeirs-
sonar og Óskar
Samúelsdóttur frá
Bæ í Árneshreppi.
Börn Torfa og Aðalbjargar
eru:
Björn Guðmundur, f. 14.11.
1956, bóndi á Melum í Árnes-
hreppi, kvæntur Bjarnheiði Foss-
dal og eiga þau fimm börn. 2)
Óskar Albert, f. 26.5. 1958, fram-
kvæmdastjóri á Drangsnesi,
kvæntur Guðbjörgu Hauksdóttur
sjúkraliða og eiga þau fimm börn.
3) Snorri, f. 22.7. 1959, vélvirki í
Reykjavík, kvæntur Ingu Dóru
Guðmundsdóttur og eiga þau
þrjú börn en fyrir átti Snorri einn
son með Erlu Ríkharðsdóttur.
4) Ragnar, f. 18.4. 1963, tré-
smíðameistari í Reykjavík,
kvæntur Ernu G. Gunnarsdóttur
og eiga þau þrjú börn. 5) Fríða, f.
4.7. 1965, kennari í Reykjavík,
Á þessari stundu er mér efst í
huga þakklæti til tengdapabba
míns, Torfa Guðbrandssonar.
Hann tók mér opnum örmum þeg-
ar ég kom inn í fjölskylduna nítján
ára gömul. Torfi var góður maður,
hjartahlýr, greiðvikinn og traust-
ur.
Hann ólst upp í stórum systk-
inahópi og virtist allt leika í lyndi
þegar ský dró fyrir sólu. Berklar
herjuðu á Heydalsárheimilið.
Ragnheiður, móðir hans var búin
að fara með þrjú börn sín á Vífils-
staði sem í þá daga var berkla-
sjúkrahús. Torfi var þreklaus og
greindist með berkla. Móðirin
leggur þá af stað með þriggja ára
drenginn til Ísafjarðar, en þar var
nýtt sjúkrahús sem Vilmundur
Jónsson læknir stýrði. Tengda-
pabbi talaði alltaf með sérstökum
hlýhug um hann. Þetta hljóta að
hafa verið þung skref móðurinnar
bæði vestur og aftur heim. Hall-
fríður, móðursystir og dóttir henn-
ar, styttu honum stundirnar næstu
fimm árin. Lífsbaráttan byrjaði
snemma, þessi litli drengur háði
orrustu við hvíta dauða sem æv-
inlega setti mark sitt á líkama
hans. Ég var ekki búin að vera
lengi í fjölskyldunni þegar ég var
hætt að sjá að tengdapabbi var
fatlaður.
Aðalbjörg og Torfi voru sam-
hent hjón og góð hvort við annað.
Hann skólastjóri og hún ráðskona í
Finnbogastaðaskóla á Ströndum.
Þar var alltaf mikil gleði, sungið,
leikið, sýndar myndir og spilað á
harmonikku fyrir dansi. Ég hugs-
aði oft að þarna hefði ég viljað vera
í skóla. Þau hugsuðu mjög vel um
börnin. Þegar við Björn, elsti son-
ur þeirra, hófum búskap á Melum
var það eitt af mínum gæfuspor-
um. Það var yndislegt að vera með
tengdaforeldrana nánast í túnfæt-
inum. Alltaf boðin og búin til að
hjálpa. Börnin okkar sóttu líka
mikið til afa og ömmu í skólanum,
afinn var alltaf að uppfræða börn-
in.
Það var sárt að sjá á eftir þeim
suður en strengurinn slitnaði aldr-
ei. Við vorum alltaf í góðu sam-
bandi. Tengdapabbi hringdi iðu-
lega og spurði um búskapinn.
Hann var alltaf svo áhugasamur
um hagi okkar.
Aðalbjörg og Torfi undu sér vel
sunnan heiða, bæði í Bogahlíðinni
og Lautasmáranum. Þau fóru bæði
að vinna og stunduðu menningu og
félagslíf. Tengdapabba þótti alltaf
gaman að spila og syngja. Ef við
hittumst hjá þeim var lagið tekið.
Þegar elstu börnin okkar fóru
suður í skóla bjuggu þau hjá afa og
ömmu. Það var gott að vita af þeim
í góðu yfirlæti hjá þeim. Þau voru
áhugasöm um barnabörnin sín,
bæði í námi og starfi, þau voru stolt
af afkomendum sínum. Þegar
heilsu hrakaði fóru þau á Hrafn-
istu í Boðaþingi og kunnu vel við
sig þar. Þaðan fluttu þau á Ísafold
og áttu þar góðar stundir.
Vika leið frá því að við vorum
hjá þeim að Torfi sofnaði svefnin-
um langa, alveg eins og hann vildi.
Hann sagði alltaf að sér þætti
slæmt ef hann yrði rúmfastur og
þyrfti mikla umönnun.
Nú er liðið að leiðarlokum, ég er
þakklát fyrir öll góðu árin sem við
áttum saman og fyrir umhyggjuna
sem hann sýndi okkur alltaf. Von-
andi getum við miðlað henni til
komandi kynslóða. Það væri gjöf.
Ég geymi minningu tengda-
pabba í hjarta mínu og sendi
tengdamóður minni samúðar-
kveðjur.
Bjarnheiður J. Fossdal.
Þá er minn kæri tengdafaðir all-
ur. Ég kom fyrst inn á heimili
þeirra hjóna í Bogahlíð 12 í
Reykjavík um haustið 1985, þá
nýbúinn að kynnast einkadóttur
þeirra sem síðan tók mig sem eig-
inmann sinn. Á þessari stundu er
mér efst í huga þakklæti fyrir að
hafa fengið að kynnast og umgang-
ast þennan mæta mann í hartnær
30 ár. Samskiptin við hann voru í
einu orði mannbætandi.
Torfi hafði til að bera marga
góða kosti og hafði mikil áhrif á
fólkið í kringum sig. Reynsla
æskuáranna markaði sterkan svip
á líf hans enda voru uppeldisár
hans frábrugðin því sem flestir
eiga að venjast. Hann var fæddur í
sveit og þurfti sem barn að dvelja
fimm ár á sjúkrahúsi vegna
berklaveiki langt frá fjölskyldu. Á
tímabili var honum vart hugað líf,
veikin skildu eftir sig bæklun sem
gerði miklar kröfur til starfsorku
hans og lífsgleði. Torfi var mynd-
armaður með skörp andlitsein-
kenni, vel greindur og mælskur,
fágaður í framkomu, gæddur mikl-
um sjálfsaga og tónelskur með af-
brigðum. Heilsteyptari manneskju
hef ég varla kynnst. Hann var for-
ingi og kunni að gefa skipanir og
hefði eflaust sómt sér vel í mörgum
fleiri störfum en kennslu. Hann
hafði svo margt til brunns að bera
og ég hugsa að eiginleikar og skap-
gerð hans hefðu t.d. sómt hvaða
enskum lávarði sem var vel.
En hann var kennari í hjarta
sínu og því starfi sinnti hann af
mikilli kostgæfni og hann hætti
reyndar aldrei að kenna. Fram á
síðasta dag veitti hann leiðsögn
bæði stórum sem smáum fjöl-
skyldumeðlimum. Þótt sjón hans
hafði hrakað hin síðari misseri
hlustaði hann á útvarp og fylgdist
vel með og átti til að spyrja áleit-
inna spurninga. Þá var eins gott að
vera með á nótunum, stundum var
eins og skólastjórinn væri mættur.
Hann var mér og mörgum öðrum
nokkurs konar lærdómsfaðir.
Hann miðlaði með orðum en ekki
síður með að sýna fordæmi með
sinni eigin hegðun og framkomu.
Við fjölskyldan eigum margar
góðar minningar frá þriggja vikna
heimsókn þeirra hjóna til okkar í
Tókýó árið 1995. Torfi fór reglu-
lega í sínar gönguferðir og skilaði
sér alltaf aftur þótt stundum hafi
hann villst örlítið af leið en fékk þá
aðstoð hjálpsamra heimamanna.
Ég dáðist að dugnaði og áræðni
hans. Það var einmitt í Tókýó að
Torfi hóf að skrifa endurminningar
sínar sem síðan voru gefnar út í
tveimur bindum nokkrum árum
seinna. Þar fann Torfi næði til að
byrja.
Torfi og Alla voru ekki fjárhags-
lega efnuð umfram annað venju-
legt fólk, en þeim tókst einstaklega
vel að byggja upp mikið ríkidæmi í
börnum sínum og hafa svo sann-
arlega notið ávaxtanna vel. Afkom-
endur með börn þeirra í farar-
broddi hafa sinnt foreldrum sínum
á aðdáunarverðan hátt og síðustu
ár leið varla sá dagur að ekki dytti
einhver inn í heimsókn. Það var
ætið glatt á hjalla þegar fólkið hans
Torfa kom saman. Að taka lagið
var skilyrði á öllum fjölskyldusam-
komum, stórum sem smáum. Aldr-
ei var leiðinlegt í kringum Torfa og
Öllu. Ekki fór framhjá neinum að
þau hjónin voru alla tíð einstaklega
samhent og má með sanni segja að
þau hafi verið ástfangin upp fyrir
haus allt til loka.
Að leiðarlokum ber að þakka
fyrir samfylgdina. Eftir standa
sterkar, góðar og lærdómsríkar
minningar. Torfi Guðbrandsson
hefur skilað góðu ævistarfi, eins og
góður skipstjóri hefur hann aflað
vel og skilað sinni áhöfn heilli í höfn
og þeir sem hafa átt því láni að
fagna að vera honum samferða í líf-
inu eru sannarlega ríkari af þeirri
samfylgd.
Far þú í friði, minn kæri tengda-
faðir.
Jón Magnús Kristjánsson.
Meira: mbl.is/minningar
Torfi Þorkell
Guðbrandsson
 Fleiri minningargreinar
um Torfa Þorkel Guðbrands-
son bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.
✝ Sesselja Guð-munda
Sigurðardóttir fædd-
ist í Reykjavík 4.
september 1930.
Hún andaðist á
Landakotsspítala 16.
nóvember 2015.
Foreldrar Sesselju
voru hjónin Helga
Kristín Guðmunds-
dóttir húsmóðir, f.
14.11. 1913, d. 1947,
og Sigurður Sigurbjörn Sigurðs-
son bátsmaður, f. 24.1. 1908, d.
1971.
Sigurður var sonur Sigurðar
Sigvaldasonar, f. 14.5. 1866 í
Húnavatnssýslu, bónda á Ferju-
bakka, sonar Sigvalda Sigurðs-
sonar bónda, f. í Húnavatnssýslu,
og Guðrúnar Magnúsdóttur, f. í
Skagafirði.
Móðir Sigurðar var Guðfinna
Þorvaldsdóttir, f. 12.8. 1885,
dóttir Þorvaldar Sigurðssonar,
hafnsögumanns og Guðrúnar
Björnsdóttur, fædd í Borgarfirði.
Helga Kristín var dóttir Guð-
mundar Teits Helgasonar sjó-
manns, f. 8.9. 1881 í Reykjavík,
sonar Helga Teitssonar
hafnsögumanns og Kristínar
Sigrún Erla, f. 2002. b) Eva Rak-
el, f. 1969, gift Höskuldi Ólafs-
syni, f. 1965. Barn hennar er
Daníel Helgi, f. 1992, og dætur
hennar og Höskuldar eru Agnes
Líf, f. 1995, og Sunneva Sjöfn, f.
1998. Sonur Höskuldar er Ólaf-
ur, f. 2001. c) Guðmundur Ant-
on, f. 1977, kvæntur Helgu Val-
dísi Árnadóttur, f. 1979. Börn
þeirra eru: Helgi Sigurður, f.
2005, Ása Líf, f. 2008, og Hilmir
Leó, f. 2014. 2) Stefanía Guð-
ríður húsmóðir, f. 1951, gift
Arnóri Hannessyni, f. 1951, þau
skildu. Börn þeirra eru: a) Guð-
laug, f. 1977, maki Kristján
Jónsson, f. 1971. Synir þeirra
eru: Guðmundur Atli, f. 2012, og
Jón Arnór, f. 2014. b) Hannes, f.
1982, kvæntur Kristjönu Þrast-
ardóttur, f. 1987. 3) Kristín
Helga menntunar- og stjórn-
sýslufræðingur, f. 1953, gift Vil-
hjálmi Geir Siggeirssyni, f.
1951. Börn þeirra eru: a) Sig-
geir, f. 1975, kvæntur Örnu
Guðrúnu Jónsdóttur, f. 1976.
Börn þeirra eru: Esja Kristín, f.
2004, og Vilhjálmur Gunnar, f.
2008. b) Sesselja Guðmunda, f.
1985. c) Melkorka Þöll, f. 1990,
unnusti Árni Grétar Finnsson, f.
1990. 4) Sigríður, fyrrverandi
sóknarprestur í Hvanneyr-
arprestakalli, f. 1963. 5) Jón
Ólafur, f. 17.4. 1972, d. 1.6. 1984.
Sesselja verður jarðsungin
frá Háteigskirkju í dag, 30. nóv-
ember 2015, klukkan 15.
Vigfúsdóttur, f. í
Rangárvallasýslu.
Móðir Helgu
Kristínar var Sess-
elja Árnadóttir, f.
3.12. 1878 í Gull-
bringusýslu. Sess-
elja var dóttir
Árna Loftssonar,
útvegsb., f. í Gullb.
og Sigríðar Ein-
arsdóttur, f. í
Rang.
Sesselja var elsta barn for-
eldra sinna. Bræður hennar voru
Guðmundur E., f. 2.11. 1938, d.
1998, og Guðfinnur S., f. 16.11.
1940, d. 2009.
Sesselja giftist hinn 3. mars
1948 lífsförunaut sínum, Guð-
mundi Kristni Jónssyni raf-
virkjameistara, f. 5.5. 1928, d.
1.12. 2006. Guðmundur og Sess-
elja kynntust í miðbæ Reykjavík-
ur, þar sem þau ólust upp. Börn
Guðmundar og Sesselju eru: 1)
Helgi Sigurður framkvæmda-
stjóri, f. 1948, d. 30.4. 2013,
kvæntur Sigrúnu Sjöfn Helga-
dóttur, f. 1948. Börn þeirra eru:
a) Anna María, f. 1968, gift Bene-
dikt Hálfdánarsyni, f. 1965. Börn
þeirra eru: Benedikt, f. 1994, og
Við systurnar þrjár, barna-
börnin og tengdadóttir vorum
hjá mömmu þegar hún fékk
hvíldina. Fjölskyldan var hjá
henni síðustu dagana sem hún
lifði og þannig hefði hún viljað
hafa það.
Líf hennar, ást og umhyggja
snerist um fjölskylduna; pabba,
börnin, barnabörnin, barna-
barnabörnin, tengdafólk, ætt-
ingja og vini.
Móðurmissirinn setti mark
sitt á líf mömmu og hafði það
óneitanlega áhrif á aðra í fjöl-
skyldunni. Amma dó upp úr þrí-
tugu frá þremur ungum börnum
og var mamma elst systkina og
bar ábyrgð á ungum bræðrum
sínum þar sem faðir þeirra
þurfti að sinna starfi sínu fjarri
heimilinu. Í gegnum árin átti
hún eftir að fylgja nokkrum af
sínum nánustu til grafar, eigin-
manni sínum Guðmundi Kr.
Jónssyni, tveimur sonum sínum,
Jóni Ólafi og Helga Sigurði, og
bræðrum sínum tveimur, Guð-
mundi og Guðfinni. Þá hafði það
mikil áhrif á líf fjölskyldunnar
þegar Sigríður systir veiktist,
en þær mæðgur bjuggu saman
hin seinni ár. Mamma tók áföll-
um af æðruleysi og vissi sem var
að hún gat ekki alltaf stjórnað
aðstæðum.
Mamma og pabbi giftust ung
að aldri. Þau ólust upp í miðbæ
Reykjavíkur, höfðu þekkst frá
barnsaldri og léku sér saman
sem börn. Þegar mamma var 23
ára áttu þau pabbi þrjú börn og
voru nýflutt í Hlíðargerði 6 sem
þá var ennþá í byggingu, en af
dugnaði og eljusemi kláruðu þau
að reisa þetta fallega og yndis-
lega hús. Seinna byggðu þau hús
í Skriðustekk þar sem Sigríður
og Jón Ólafur ólust upp.
Það var ávallt mannmargt í
Hlíðargerði. Við börnin tókum
okkar pláss, ættingjar og vinir
voru tíðir og velkomnir gestir og
yngsti bróðir hennar mömmu,
Guðfinnur, þá unglingur, bjó hjá
okkur um tíma. Mamma vildi
hafa litla bróður sinn undir sín-
um verndarvæng.
Það sem einkenndi heimilis-
lífið var reglusemi. Heimilið var
fallegt og snyrtilegt og allt í röð
og reglu og við börnin lærðum
fljótt að taka þátt í heimilis-
störfum. Það var alltaf heitur
matur á borðum á matmálstím-
um og mamma bakaði oft kökur
eins og títt var á þessum tíma
hjá myndarlegum húsmæðrum.
Mamma var þekkt innan stór-
fjölskyldunnar fyrir glæsilegar
veislur og veisluborð. Hún
hvatti alla til að borða vel og
vildi ekki að fólk færi svangt út
úr sínu húsi en hún borðaði yf-
irleitt lítið sjálf.
Mamma var ætíð glæsileg og
hugsaði vel um útlit sitt og taldi
það vera hluta af sjálfsvirðing-
unni að gera það. Hún gerði lík-
amsæfingar á hverjum degi allt
fram á síðasta dag. Heimilið var
hennar hreiður og vinnustaður
þar sem lífið fór fram og hún
reyndi sitt besta til að gera lífið
skemmtilegt og litríkt.
Ég læt orð Sigríðar systur
vera síðustu orðin í þessari
stuttu grein um mömmu: „Elsku
mamma, nú er komið að þér að
kveðja.“ Guð veri með þér.
Kristín Helga
Guðmundsdóttir.
Elsku yndislega og fallega
amma mín.
Ég hef hugsað mikið til þín
síðustu daga, hve stór þáttur þú
hefur verið í lífi mínu og hve
margar minningar ég á um þig.
Ég hugsa um ferðirnar sem við
höfum farið í saman í gegnum
árin. Þessar ferðir voru yndis-
legar, skemmtilegar og ógleym-
anlegar og mun ég varðveita
minningarnar um þær alla tíð.
Minningarnar um nýársdag eru
vel geymdar hjá mér en þá daga
bauð mamma þér, Guðmundi afa
og Sigríði í mat og hófum við því
árið saman. Eftir að við Kristján
stofnuðum okkar heimili þá buð-
um við þér, mömmu og Sigríði í
mat annað hvort á aðfangadags-
kvöld eða á gamlárskvöld. Það
var svo yndislegt að fá ykkur í
mat á þessum hátíðardögum og
þú varst alltaf svo glöð að koma
til okkar. Ég er svo glöð að hafa
átt þessar samverustundir með
þér og að eiga þessar minningar
um þig núna.
Þú áttir svo glæsilegt heimili
og hélst alltaf glæsilegustu
veislurnar og skreyttir allar
kökurnar, sem þú bakaðir, svo
fallega. Þú varst alltaf svo
glæsileg á allan hátt og falleg,
það var umtalað hve tignarleg
kona þú varst. Þú komst líka
fram við alla eins, það skipti
ekki máli við hvern þú varst að
tala, þú hafðir áhuga á öllu sem
viðkomandi hafði að segja og
mundir það vel. Þegar við Krist-
ján kynntumst náðuð þið strax
svo vel saman, þú varst alltaf
svo almennileg við hann og
bauðst hann strax velkominn í
fjölskylduna. Eftir að við áttum
Guðmund Atla varstu svo glöð
fyrir okkar hönd að þú bauðst
okkur að halda skírnarveisluna
á heimilinu þínu og það sama
átti sér stað þegar við eignuð-
umst Jón Arnór. Við vorum og
erum þér ótrúlega þakklát, við
gátum haldið glæsilega veislu á
fallega heimilinu þínu þar sem
Sigríður frænka skírði drengina
okkar.
Ég sakna þess verulega að
fara í heimsókn til þín og Sigríð-
ar með Guðmund Atla og Jón
Arnór, þar sem mamma var oft
hjá ykkur eða kom með mér til
ykkar. Þú varst alltaf svo já-
kvæð, glöð og góð við okkur
þegar við komum í heimsókn og
hafðir svo gaman af því þegar ég
kom í heimsókn með drengina.
Þú leyfðir Guðmundi Atla meira
að segja að sitja í stólnum þín-
um við eldhúsborðið á meðan
hann fékk sér að borða og sjálf
sastu á eldhúskolli. Það þýddi
ekkert fyrir mig, mömmu eða
Sigríði að segja þér að þú ættir
sjálf að sitja í stólnum þínum.
Þú tókst það ekki í mál og varst
alltaf svo einstaklega góð við
drengina okkar Kristjáns. Þó
svo að ég hafi komið með dót
fyrir drengina þá voru og eru
pottarnir þínir skemmtilegasta
dótið á Skriðustekknum.
Ég sakna þess að tala við þig,
ég sakna þín og mun alltaf gera.
Takk fyrir að vera amma mín,
takk fyrir að vera þú, mér þykir
og mun ávallt þykja einstaklega
vænt um þig. Ég er einstaklega
þakklát fyrir að eiga góðar og
skemmtilegar minningar um þig
og mun ég geyma þær í hjarta
mínu og ávallt varðveita, elsku
yndislega amma mín.
Ég vona að þér líði vel núna
þar sem Faðirinn hefur tekið vel
á móti þér ásamt elskulegum
eiginmanni þínum Guðmundi,
sonunum Helga og Jóni Ólafi,
bræðrum þínum og móður
ásamt öðrum skyldmönnum,
vinum og kunningjum. Hópur-
inn sem tók á móti þér hefur
verið mjög stór og þér vel fagn-
að þar sem um yndislega og
góða konu er að ræða.
Guð blessi þig alla tíð, elsku
amma mín.
Elsku mamma, Kristín, Sig-
ríður og aðrir ættingjar, ég
sendi ykkur mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Þín dótturdóttir,
Guðlaug Arnórsdóttir
Sesselja G. Sigurð-
ardóttir (Sella)
 Fleiri minningargreinar
um Sesselju G. Sigurð-
ardóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu
daga.