Víkurfréttir - 07.04.1988, Blaðsíða 12

12 Fimmtudagur 7. apríl 1988
VllHMnau*
„Gerði lítið annað
en að skrifa bréf“
- segir Óskar Ingimar Örlygsson, skiptinemi
Ég kynntist Óskari fyrst þcf;-
ar ég var aðcins 4 ára gamall.
Oskar cr cinu árinu eldri, fædd-
ur 1969, cn við vorum mikið
saman í skólanum, þangað til í
fjölbraut en |)á fór Óskar til
Bólivíu sem skiptinemi. Til þess
að fræðast örlítið um þctta
xvintýri hans, tók cg hann tali
fvrir skömmu og spurði út í
ferðina.
Hver var aðdragandinn að
ferð þinni, sem skiptinemi til
Bólivíu?
„Eg sá auglýsingu í fjöl-
brautaskólanum frá AFS, þar
sem auglýst var eftir skipti-
nemum. Ég hef alltaf haft
áhuga á að fara út sem skipti-
nemi og hringdi því í síma-
númerið, sem gefið var upp á
auglýsingunni. Þetta var síð-
asti dagurinn til að sækja unt,
þannig að ég náði strax í papp-
írana og skilaði umsókninni
daginn eftir."
Sóttirþú umaðfaratil Bóli-
víu sem skiptinemi?
„Nei, ég sótti um Noreg,
Spán, Portúgal og Suður-
Ameríku. Þegar tvær vikur
voru liðnar var mér tilkynnt að
ég hefði komist í gegn, hér á Is-
landi. Síðan hringdi Eiríkur
Þorláksson, fyrrverandi for-
stjóri AFS á Islandi, í mig og
spurði hvort ég væri ekki til í
að fara til Suður-Ameríku.
Það voru þrjú lönd sem kontu
til greina, Bólivía, Brasilía og
Ecuador. Þetta var í desember
1985. í byrjun febrúar 1986
fékk ég fjölskyldupappíra og
þann 19. febrúar fór ég út.“
Þegar Óskar kom út tók á
móti honum fólk frá AFS og
einnig fjölskyldur þeirra sem
áttu að vera eftir í La Paz. Af
llugvellinum var farið með
Óskar á skrifstofu hjá AFS,
þar seni hann hitti fjölskyldu
sent hann átti að búa hjá I
fimm daga, á nteðan á undir-
búningsnámskeiði stóð.
„Að þessunt fimm dögum
liðnum flugum ég og Joltn til
Potosí og hittum þar fjölskyld-
urnar okkar.“
Fjölskyldan sem Óskar lenti
hjá vareinstæð móðir með þrjú
börn. Strákur, sem var tveim-
ur árum eldri, stelpa á sama
aldri og Óskar og svo 12 ára
strákur.
„Fjölskyldan var frekar fá-
tæk. Fyrst þegar ég kont út. þá
rak „mamma" vínverslun en
hún fékk vínin frá bróður sín-
um, seni var með vínbúgarð.
Eftir einn til tvo ntánuði hætti
liann að framleiða og hún varð
að hætta með verslunina og
það sent eftir var af árinu var
hún að leita sér að vinnu. Það
bjargaði að hún lékk peninga
frá fyrrverandi eiginntanni
sinum. Þá var farið á niarkað-
inn og verslað fyrir mánuðinn?
Óskar var í einkaskóla og
var settur í útskriftarbekkinn.
I bekknum voru 47 nemendur.
Skóladagurinn hófst klukkan
níu á morgnana og var til tólf.
Þá fóru allir heim í ntat.síðan
var byrjað aftur klukkan tvö
og kennt til fimrn.
„Á mánudögum þurftu allir
að fara út á skólaplan, raða sér
upp eftir bekkjum og syngja
þjóðsönginn."
í skólanum sem Óskar var í
voru engar skólabækur. Kenn-
arinn las upp og nemendurnir
skrifuðu niður allt sem kenn-
arinn lét frá sér fara.
„Þar sem ég skildi ekki orð í
spönsku þegar ég byrjaði í
skólanum, þá gerði ég lítið
annað en skrifa bréf.“
Hvernig gekk að ná valdi á
tungumálinu?
„Eftir mánuð gat ég farið að
segja setningar og eftir þrjá
mánuði gat ég haldið uppi ein-
földum samræðum.“
Síðustu vikuna í október var
Óskar sendur til La Paz þar
sem athuga átti í honum mag-
ann. Þar var hann hjá fjöl-
skyldu sem hann átti aðeins að
vera hjá í viku, sem varð að
mánuði.
„Mér líkaði það vel við fjöl-
skylduna að ég ákvað að skipta
og talaði við AFS. Ég var síðan
hjá þessari fjölskyldu til loka
dvalar ntinnar i Bólivíu."
Óskar kom síðan heim þann
15. janúar 1987.
„Ég kont heim í frekar leið-
inlegt veður, rigningu og rok.
Ég byrjaði í skólanum strax
helgina eftir að ég kom heim.
Fólkið úti er mikið opnara og
þar ríkja aðrar venjur en hér á
Islandi. Þegar maður hitti
ntann eða strák úti, þá tók
maður í hendina á honum, en
þegar maður hitti kvenfólk, þá
þurfti að kyssa það á kinnina.
Hérna í skólanum þá sögðu
krakkarnir „Nei, ertu kominn
heim, var ekki gaman?“ og
engin handabönd eða kossar.“
Nú ert þú nýlega kominn
heim aftur úr annarri ferð til
Bólivíu. Hvað varst þú að vilja
aftur út?
„Bara til að sjá fjölskyld-
una, vini og ná betri tökum á
tungumálinu. Ég fór út 29.
desember 1987 og flaug til
Orlando, var þar eina nótt,
síðan fór ég til Miami, þar
missti égaf flugvélinni til Bóli-
viu. Ég „reddaði" mér með þvi
að tala viðannaðflugfélagsem
vildi taka við miðanum mínum
og var kominn til Bólivíu á
gamlársdagsmorgun.
Ég fór í eina viku til Potosí,
ég fór til Oruro í einn dag á
kjötkveðjuhátíð, þá fór ég til
Copacabana og var þar yfir
eina helgi og sá m.a. hæsta
vatn i heimi, Titikaka, einnig
fór ég til Tiwanaka og sá þar
fornar rústir eftir Inkana."
Að loktim: Er svona lagað
ekki dýrt?
„Ferðir fram og til baka
kosta tæp 60 þúsund og ég fór
með sörnu upphæð í gjaldeyri.
Verðlag úti er mjög lágt og
kostar til dæmis ein kok 12
krónur þar en 33 hér heima á
íslandi."
Hilmar B. Bárðarson
Aðeins
26.000 kr.
fyrir OLYMPUS
OM40 Program,
ásamt 50 mm linsu
og góðu flassi.
Hefur þú áhuga?
Uppl. í síma 27064
á kvöldin
(Hilmar B.)
Óskar á kjötkveðjuhátíð Oruro með bolivískri drauntadís.
Óskar ásamt fjölskyIdunni sem hann var hjá eftir sjúkrahúsfcrðina.
Óskar með Sergio, frá Argentínu, með höfuðborgina La Paz í baksýn.