Víkurfréttir - 05.01.1995, Side 10

10
5. JANÚAR 1995
VlKUPFRÉTTIR
LAGMARKSLAUN
■HVAD ER NÚ ÞAD ?
Nú í upphafi árs eru samn-
ingar víða lausir og við megum
eiga von á því að heyra enn og
aftur gömlu frasana frá bæði
vinnuveitendum og viðsemj-
endum þeirra. Þó er það
óvenjulegt, að jafnvel atvinnu-
rekendur viðurkenna að svig-
rúm hal'i myndast til launa-
hækkana „að vissu marki“.
Við eigunt líka eftir að heyra
talað um nauðsyn þess að
leggja höfuðáherslu á að
hækka lægstu launin og það
hlýtur að verða alger krafa í
komandi samningum, að
tryggð séu mannsæmandi laun
fyrir dagvinnu þannig, að hægt
sé að framfleyta sér og fjöl-
skyldu sinni. Er reyndar grát-
broslegt að þingkona alþýðu-
bandalagsins hafi lýst því yfir,
að 300 þúsund á mánuði væri
ekki há laun, á meðan ekki er
hægt að koma inn í samninga
kröfu um að lágmarkslaun
nægi fyrir nauðþurftum.
Það er að vísu satt, að miklu
skiptir að stöðugleiki haldist í
þjóðfélaginu, þannig að við
upplifum ekki aftur Hrunadans
verðbólgu og gengisfellinga,
en áttum okkur á því, að það
að hækka lægstu laun í 60-70
þúsund á mánuði mun ekki
setja þjóðarbúið í vandræði.
svo fremi sent aðrir í þjóðfé-
laginu þrýsta ekki á, að fá sam-
svarandi hækkun eins og raun-
in hefur því miður yfirleitt orð-
ið.
En bíðum hæg, livað er yfir-
læknirinn og hátekjumaðurinn
að skrifa um þá sem lægst
launin hafa, er ekki bara verið
að safna punktum fyrir kosn-
ingar? Eg hef reyndar verið
spurður að því hvernig mér
detti í hug að ætla að reyna að
komast inn á þing og lækka í
áliti, áhrifum og ekki síst laun-
um.
Svarið er í raun einfalt.
Maður á ekki að tapa trúnni á
það sent maður telur rétt, þó
maður hafi náð að koma sér
áfram eins og sagt er. Eg er
næst yngstur í sex barna verka-
mannafjölskyldu í Hafnarfirði.
Pabbi þrælaði myrkranna á
Hrafnkell Óskarsson
milli til að framfleyta okkur og
oft sá maður hann varla nema í
matartímunum þegar hann
kom labbandi heim með brús-
ann og bitaboxið í hádeginu og
á kvöldin, fékk sér kríu yfir
fréttunum og labbaði svo af
stað aftur til vinnu.
Mín jafnaðarstefna er ekki
lærð í skóla eða fengin í arf,
hún kemur úr uppvextinum og
ekki síður úr sumarvinnu frá
11 ára aldri í Bæjarútgerðinni
og síðar í Straumsvík.
Ástæðan fyrir því, að ég
komst menntaveginn á enda
var aðallega sú að ég var yngri
en hin, þau voru ekki verr gef-
in nema síður væri en urðu að
hætta fyrr til að leggja sitt af
mörkunum við tekjuöflun. Mér
fannst þetta óréttlátt þá og
finnst það óréttlátt enn. Og enn
er ástandið slæmt, enn er fólk
að strita myrkranna á milli til
að ná endunt saman, enn er
fólk sem ekki hefur efni á að
læra það sem hugurinn og
hæfileikar standa til. Er ekki
löngu kominn tími til að þessu
verði breytt?
Það hlýtur að vera grund-
vallarkrafa í okkar þjóðfélagi
að tryggja fólki vinnu, og
tryggja að hægt sé að fram-
fleyta fjölskyldu á laununum.
Allt annað verður að aukaatrið-
um í samanburðinum.
Suðurnesjum l.jan 1995
Hrafnkell Oskarsson
Ungt Suoumesjasong-
fólk var i sviðsljósinu
á nýársfagnaðinum,
þati Dagný lónsdótt-
ir, sópran og Jóliann
Smári Sævarsson,
bassi.
Hér má sjá mcmi scm þora að taka ákvarðanir i politík og aðra sem
„baka ckki vandræði". Allir skcmmtu sér kommglcga.
Þorstcum Arna-
son, varabxjar-
fulltrúi iftnu
fjöri að vanda,
sýndi pcls ogfór
létt mcð og
Marta Teits- A
dóttir er
glæsilcg t
licssum nj
„lakobs-
i’t'is".
Magnús Schcving, Iþróttaniaður ársins 1994 var heiðursgestur kvöldsins og flutti
skemmtilegan „grínþátt". Hér cr hann mcð konu sinni Ragnheiði og þremur Kjartans
bræðrum og eiginkonum þcirra.

Glæsilegur nýársfagnaður
var haldinn á Flughóteli á
nýárskvöld. Yfir hundrað
manns mættu í fagnaðinn sem
var að megninu til í göngu-
götunni í Kjarna. Þar nutu
gestir Ijórréttaðs kvöldverðar
matreiðslumeistara Flughótels
og skemmtiatriði voru ekki af
verri endanum, síður en svo,
því Suðurnesjasöngfólkið
Dagný Jónsdóttir, sópran og
Jóhann Smári Sævarsson,
bassi þöndu raddirnar við
góðar undirtektir. Þau eru
bæði við söngnám í London
og hafa staðið sig ntjög vel.
Þá var pelsasýning frá Refa-
búi Jakobs Árnasonar að
Auðnum á Vatnsleysuströnd.
Heiðursgestur kvöldsins var
svo nýkjörinn íþróttamaður
ársins, Magnús Scheving,
þolfimimeistari og grínari.
Nafni hans Magnús Kjartans-
son var veislustjóri og stjórn-
aði hann þessari glæsilegu og
vel heppnuðu veislu og dans-
leik með sínum alkunna
húmor.

nnjndinni cr einnig Giiðmtindur Sigurðsson Vogabæjarbóndi sem
fékk óvænta „dýfti" á nýársfagnaðinum þcgar lionuin var suitg-
inn afmælissöngurinn, cnda varð maðurinn fimmtugur þennan
dag.