Morgunblaðið - 30.07.2016, Blaðsíða 25

arlega sakna þeirra sárt. Vinátta
mín við þau Auði og Birgi og
bræðurna í Fagradal hefur verið
mér ómetanleg. Og öll hlýja og
umhyggja þessa góða fólks í
minn garð verður aldrei fullþökk-
uð.
Að leiðarlokum þakka ég Auði
fyrir allt sem hún gerði fyrir mig
og bið henni Guðs blessunar.
Hákon Hansson.
Elsku Auður. Hafðu þökk fyrir
hlýju þína, tryggð og vináttu við
móður mína og alla fjölskyldu
hennar. Við þökkum af hlýhug þá
gæfu að hafa kynnst þér og átt
vináttu þína. Að heyra ljóslifandi
sögur frá Hamri í Hamarsfirði og
frá Fagradal í Breiðdal lét engan
ósnortinn. Minnið svo sterkt að
undrun sætti. Þú varst svo mörg-
um kostum prýdd og verður allt-
af fegursta liljan í mannhafinu.
Þú prýddir blettinn þinn vel.
Önnu Margréti, Einari (Búa),
Jónínu og fjölskyldum vottum við
okkar dýpstu samúð.
Ég leit eina lilju í holti,
hún lifði hjá steinum á mel.
Svo blíð og svo björt og svo auðmjúk
en blettinn sinn prýddi hún vel.
Ég veit það er úti um engin
mörg önnur sem glitrar og skín.
Ég þræti ekki um litinn né ljómann
en liljan í holtinu er mín!
Þessi lilja er mín lifandi trú,
þessi lilja er mín lifandi trú.
Hún er ljós mitt og von mín og yndi.
Þessi lilja er mín lifandi trú!
Og þó að í vindinum visni,
á völlum og engjum hvert blóm.
Og haustvindar blási um heiðar,
með hörðum og deyðandi róm.
Og veturinn komi með kulda
og klaka og hríðar og snjó.
Hún lifir í hug mér sú lilja
og líf hennar veitir mér fró.
(Þorsteinn Gíslason.)
Stefán Skafti Steinólfsson
og Þórey Helgadóttir.
Nú, þegar Auður Stefánsdóttir
er látin, hafa þau öll kvatt systk-
inin frá Fagradal í Breiðdal,
traustir og góðir vinir til áratuga.
Sumarið 1963 fór ég átta ára
gamall í sveit í Fagradal þar sem
bræður Auðar ráku myndarbú
með foreldrum þeirra systkina.
Ekki hefði verið hægt að gera
betur við ungan dreng en gert
var við mig í dalnum fagra, og
þau urðu átta sumrin sem ég
dvaldist þar. Auður var ekki
langt undan því hún bjó á Breið-
dalsvík með manni sínum, Birgi
Einarssyni, og börnum þeirra,
Önnu Margréti, Einari Heiðari
og Jónínu. Þessi nálægð reyndist
mér dýrmæt á þessum árum því
Auður, Birgir og börnin komu oft
inn í Fagradal. Því fylgdi gleði á
ýmsa lund, s.s. að ég var stóri
strákurinn í barnahópnum og svo
var líka oft haft meira við í mat og
bakkelsi sem þó var frábært fyr-
ir.
Eftir að við fjölskyldan flutt-
umst heim til Austurlands 1988
þá voru tengslin við bræðurna í
Fagradal og Auði og hennar fjöl-
skyldu dýrmæt og hafa verið síð-
an. Auður var hæglát kona sem
öllum vildi vel og lagði gott eitt til
bæði manna og málefna, iðin og
sívinnandi og þá ekki síst við að
gera vel við alla þá sem komu á
heimili hennar. Hún hefur síð-
ustu árin dvalist á hjúkrunar-
heimilinu Uppsölum og þakklát
að vanda, þá talaði hún mikið um
hve gott væri að vera þar og hve
vel væri um sig hugsað. Þangað
heimsóttum við hjónin Auði síð-
ast daginn eftir að Birgir maður
hennar lést í lok maí síðastliðins.
Við höfðum ekki tök á að fylgja
honum til grafar og þessi fátæk-
legu orð um Auði eru því kveðja
okkar til þeirra beggja. Börnum
þeirra og fjölskyldu sendum við
innilegustu samúðarkveðjur.
Pétur Heimisson,
Ólöf Ragnarsdóttir.
MINNINGAR 25
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 30. JÚLÍ 2016
✝ Jóna Örnólfs-dóttir fæddist
að Breiðabóli í
Skálavík í Hóls-
sókn 9. júní 1924.
Hún lést 21. júlí
2016 á hjúkrunar-
heimilinu Eyri á
Ísafirði.
Foreldrar henn-
ar voru Margrét
Reinaldsdóttir, f.
31. desember 1894,
og Örnólfur Níels Hálfdán-
arson, f. 19. ágúst 1886. Jóna
var yngst af sjö systkinum.
Jóna giftist Kristjáni J. M.
Jónssyni frá Ísafirði 2. júní
1945. Hann var fæddur 20. júlí
1918 og lést þann 5. apríl 2002.
Þau eignuðust sex börn sem
komust á legg og þau eru: 1)
Jón Þorberg, f. 12. mars 1945,
maki Hjördís Ólafsdóttir, 2)
Magnús, f. 9. september 1946,
d. 28. desember 2004, eftirlif-
andi maki Hildur Jósefsdóttir,
3) Þorgerður Margrét, f. 1.
október 1947, maki Pétur I.
Pétursson, 4) Indriði Arnar, f.
27. apríl 1951, maki Carolyn
Kristjánsson, 5) Hörður, f. 8.
júní 1955, sambýlisk. Björk
Guðlaugsdóttir, og
6) Kristján Friðrik,
f. 15. október 1962,
maki Guðný Heiða
Yngvadóttir.
Barnabörnin eru
20, barnabarna-
börnin 32 og
barnabarnabarna-
börnin eru orðin
þrjú.
Jóna ólst upp við
sveitastörf á
Breiðabóli. Á unglingsárum réð
hún sig í vist í Bolungarvík, í
Hnífsdal, í Skutulsfirði og í
Reykjavík.
Hún stundaði nám í Hús-
mæðraskólanum Ósk á Ísafirði
veturinn 1943-1944. Meðfram
heimilishaldi stundaði hún störf
við rækju- og fiskvinnslu í
fjölda ára og síðast hjá Íshús-
félagi Ísfirðinga. Jóna og Krist-
ján bjuggu alla tíð á Ísafirði,
lengst af á Seljalandsvegi 54
(Skriðu), síðast á dvalarheim-
ilinu Hlíf. Síðustu mánuði lífs
síns bjó Jóna á hjúkrunarheim-
ilinu Eyri á Ísafirði.
Jóna verður jarðsungin frá
Ísafjarðarkirkju í dag, 30. júlí
2016, klukkan 11.
Fallin er nú frá í hárri elli
tengdamóðir mín, Jóna Örnólfs-
dóttir. Hún var borin og barn-
fædd að Breiðabóli í Skálavík og
að henni stóðu sterkir stofnar og
dugnaðarfólk. Afar hennar báðir,
Hálfdán Örnólfsson hreppstjóri
og Reinald Kristjánsson póstur,
voru þekktir að harðfylgi og út-
sjónarsemi og voru stólpar sinna
sveita. Faðir hennar þótti skör-
ungur og hófst sambúð foreldra
hennar með brúðarráni. Hún var
yngst sjö systkina og ólst upp í
foreldrahúsum við sæmilegan
kost. Ekki þótti samt föður henn-
ar ástæða til að mylja neitt sér-
staklega undir hana. Fór hún
snemma í vistir og varð hún á eig-
in spýtur að kosta sig í hús-
mæðraskóla til að svala mennt-
unarþrá sinni, en hún þótti alla tíð
listfeng og hugmyndarík, einkum
við hannyrðir. Um tvítugt gekk
hún að eiga strangheiðarlegan Ís-
firðing, Kristján Jónsson, sem
þekktastur var fyrir að ryðja
fyrstur manna manndrápsveginn
um Óshlíð. Fóru þau strax að
hlaða niður börnum þrátt fyrir
þröngan húsakost. Upp komust
ein dóttir og fimm synir.
Við tók nú endalaus þrældóm-
ur, því börnunum fjölgaði ört og
var í mörg horn að líta, því fjör-
legt getur orðið á stóru heimili.
Þróaðist smám saman talsverð
eldhræðsla hjá húsráðendum.
Þegar frá leið tók hún að stunda
fiskvinnu til viðbótar heimilis- og
bústörfum. Þurfti hún jafnan að
skipuleggja og nýta tíma sinn vel,
en hún var bæði hraðvirk og vel-
virk, þrifin og afbragðsmatmóðir.
Áður en afkomendur hennar
fluttu að heiman var oft annríkt í
matartímum. Á klukkutíma
komst hún yfir það að ferðast úr
og í vinnu, sjóða og bera fram há-
degissoðninguna og lægja öldur
rökræðna auk þess að smyrja
nesti og þvo upp á meðan feðg-
arnir hölluðu sér eftir matinn.
Það sem mér þótti auk vinnu-
semi og afkasta mest einkenn-
andi fyrir hana var geðprýði
hennar, jákvæðni og barngæska.
Barnabörnunum og var hún ákaf-
lega hlý enda löðuðust þau mjög
að henni. Aldrei gleymdi hún af-
mælisdögum og aldrei bar
skugga á samskipti hennar við
þau.
Síðustu árin átti hún við þverr-
andi þrótt og ellihrörnun að
stríða, enda náði hún 92 ára aldri.
Um hana á ég eingöngu góðar
minningar. Svo mun vera um
fleiri.
Hvíli hún í friði.
Pétur Ingvi Pétursson.
Ilmurinn í eldhúsinu er unaðs-
legur. Kubbasteikin á sínum stað í
ofninum. Rúgbrauðsgrauturinn
mallar í pottinum á eldavélinni,
búið að leggja á borð við litla eld-
húsborðið í eldhúsinu. Ótrúlegt
hvað allt rúmast vel, allir fá sitt
sæti. Afi við endann við vegginn.
Allt á sínum stað, eins og rabar-
barasultan sem er ómissandi með
öllu. Amma sker fyrir mig kjötið,
spyr hvort ég vilji grænar baunir,
sultu, rauðkál, sósu? Heimsins
besti matur. Ætlið þið ekki að fá
ykkur meira? spyr amma. Er
þetta í lagi, Kitti? Afi muldrar eitt-
hvað. Svo er það grauturinn.
Mmmm... rúgbrauðsgrautur með
rúsínum og miklum rjóma. Amma
stendur við eldhúsbekkinn og
borðar. Hádegisfréttirnar eru í út-
varpinu. Amma byrjar að vaska
upp og ganga frá. Ég fæ að
þurrka. Dánarfregnir og jarðar-
farir glymjandi í gömlu gufunni.
Kaffi og moli og svo er að leysa af
sér svuntuna og drífa sig aftur í
slorið. Í slorinu er skorið og skorið
og pakkað og pakkað. Klukkan er
fimm og haldið er heim og kvöld-
maturinn undirbúinn. Kannski
prjónaður einn og einn sokkur eft-
ir sjónvarpsfréttirnar og lagður
kapall eða spilað Rommý við okk-
ur krakkana. Kleinur, jólakaka og
köld mjólk í kvöldkaffi. Hreinir og
fínir ullarsokkar í neðstu skúff-
unni í eldhúsinu fyrir morgundag-
inn. Hrein og fín straujuð rúmföt.
Gleðihlátur og létt sprell. Hlýr
faðmur og sannar sögur. Tindátar
og Tinnabækur. Hjálpast að við
krossgátu. Rúsínuveski og leður-
hanskar. Abrakadabra bimm
bamm búm. Jólasokkurinn fullur
af góðgæti að morgni, epli, appels-
ínur, lakkrís, súkkulaði og klukka
úr hlaupi. Jólasveinninn kemur
alltaf með meira heima hjá ömmu
og afa. Kannski af því það er svo
stutt frá fjallinu að Skriðu? Skriða
heimsins besta ömmu og afa hús.
Gestir koma og fara. Heitt súkku-
laði og rjómapönnsur. Skonsu-
terta og rjómaterta. Kleinur og
jólakaka. Það er sunnudagur á
morgun og þá er sko veisla hjá
ömmu!
Ó, blessuð vertu, sumarsól,
er sveipar gulli dal og hól
og gyllir fjöllin himinhá
og heiðarvötnin blá.
Nú fossar, lækir, unnir, ár
sér una við þitt gyllta hár,
nú fellur heitur haddur þinn
á hvíta jökulkinn.
(Páll Ólafsson.)
Takk fyrir allt, elsku amma.
Þín
Edda Björk.
Amma mín, Jóna Örnólfsdóttir,
er látin. Amma bjó stærstan hluta
ævinnar á Ísafirði og því bjó ég
aldrei í nálægð við hana, ef frá er
talið nokkrar vikur yfir sumarið
þegar ég dvaldist hjá henni og afa
í fríi. Við þessi tímamót velti ég
fyrir mér hvað það sé sem amma
stóð fyrir í mínum huga og hvern-
ig hún hefur mótað viðhorf mitt til
lífsins.
Amma var alla tíð mikil tals-
kona menntunar. Hún sagði mér
oft sögur af barnaskólagöngunni
en ömmu fannst hún hafa verið
allt of stutt og kennslustundir fá-
tíðar. Barnaskólinn var óaðgengi-
legur fyrir ömmu en búseta í
dreifbýli og takmörkuð skóla-
skylda á þriðja áratug síðustu ald-
ar voru ákvarðandi þættir hvað
þetta varðaði. Amma var einn vet-
ur í barnaskólanum í Bolungar-
vík. Sú skólavist hafði aðskilnað
við fjölskylduna í för með sér.
Nokkrum árum seinna barðist
hún fyrir því að fá að fara í hús-
mæðraskólann Ósk á Ísafirði. Sú
barátta bar árangur og lærði
amma augljóslega margt nytsam-
legt í náminu, enda var hún alla
tíð mjög skipulögð við heimilis-
störf og hannyrðir. Hún bakaði til
að mynda alltaf á ákveðnum viku-
degi, þvoði þvotta á öðrum. Svona
tímastjórnun hefur eflaust verið
mikilvæg á svo stóru heimili en
amma, með sitt keppnisskap, hef-
ur örugglega séð þetta sem leið til
þess að vinna litla sigra á hverjum
degi.
Amma vann öll spil og gaf ekk-
ert eftir, þrátt fyrir að hún væri
að spila við börn. Það var lær-
dómsríkt að lesa í viðbrögð þeirra
við leiknum – áflog, eða hvaða spil
sem það var, vann amma og afi
tapaði. Amma og systkini hennar
tefldu mikið í uppvextinum. Sag-
an segir að amma hafi einu sinni
unnið Vestfjarðameistarann í
skák – þrjá leiki í röð. Hann
neyddist næstum því til að skila
henni titlinum!
Fyrir nokkrum árum, þegar ég
var í námi í Hollandi, töluðum við
stundum saman í símann um
safnafræði. Í fyrstu kom það mér
á óvart hvað amma var vel að sér í
róttækum hugmyndum um nýja
safnafræði. Upp úr þessu varð
mér augljóst að amma hefði brill-
erað í hvaða námi sem er. Þannig
var amma. Áhugasöm um flest
allt, jákvæð og góð. Hefði amma
fæðst á öðrum stað í heiminum
eða á öðrum tíma væri hún reynd-
ar líklegast raunvísindakona,
stærðfræðingur og stórmeistari í
skák. Kannski fyrirsæta í hjá-
verkum, ef hún nennti því,
Amma mín með Yves Saint
Laurent-gleraugun, ég frétti það
fyrir stuttu að þú hefðir oft verið
að pæla í formfræði snjóanna í
fjöllunum og í litum náttúrunnar
sem þú gast séð allt um kring og
út um gluggann á Skriðu og á
Hlíf. Þú varst listakona af náttúr-
unnar hendi og litafræði var þér
eðlislæg eins og svo margt annað.
Að minnsta kosti vitna um það hin
mörgu teppi og hosur sem við af-
komendurnir getum verið stolt af
því að skarta. Sem betur fer á ég
talsverðan lager af prjónuðum
hosum eftir þig, það er margreynt
að með því að klæðast þeim verð-
ur manni ekki kalt.
Amma með sínar góðu gáfur,
smekkvísi og náttúrlegu hæfileika
– hafi ég erft minna en fjórðung af
þínu upplagi væri ég í góðum mál-
um.
Ingunn Jónsdóttir.
Jóna
Örnólfsdóttir
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR
Auðbrekku 1, Kópavogi Útfararþjónusta síðan 1996
Vaktsímar: 581 3300 & 896 8242 • www.utforin.is • Allan sólarhringinn
ALÚÐ • VIRÐING • TRAUST • REYNSLA
Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is • Símar: 565 5892 & 896 8242
Kristín
Ingólfsdóttir
Hilmar
Erlendsson
Sverrir
Einarsson
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
HERDÍS ÞORGRÍMSDÓTTIR
frá Arnstapa í Ljósavatnsskarði,
lést mánudaginn 18. júlí.
Útförin fer fram frá Þorgeirskirkju
þriðjudaginn 2. ágúst klukkan 13.30. Starfsfólki á
hjúkrunarheimilinu Hlíð eru færðar bestu þakkir fyrir kærleiksríka
umönnun.
.
Anna S. Halldórsdóttir, Reynir Karlsson,
Þorgeir Halldórsson, Anna K. Ragnarsdóttir,
Sigurður Halldórsson, Sigrún A. Mikaelsdóttir,
Kristjana G. Halldórsd., Kristinn Magnússon,
Kristín Halldórsdóttir, Guðlaugur Aðalsteinss.,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær sonur okkar og bróðir,
ARON FREYR GARÐARSSON,
lést föstudaginn 22. júlí. Útförin fer fram frá
Akureyrarkirkju miðvikudaginn
3. ágúst klukkan 10.30.
.
Helga Björg Sigurðardóttir, Þór Jóhannsson,
Garðar Ægisson, Bryndís Arna Reynisdóttir,
Stefán Ragnar Garðarsson
Ægir Garðarsson
Sigurður Þór Garðarsson
Helga Björg Garðarsdóttir
og fjölskyldur.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
GUNNAR GUÐMUNDSSON,
rafverktaki og kaupmaður, síðast til
heimilis í Eirarhúsum,
lést 28. júlí. Útförin verður auglýst síðar.
.
Guðmundur Gunnarsson, Helena Sólbrá Kristinsdóttir,
Kristín Gunnarsdóttir, Óli Már Aronsson,
Auðun Örn Gunnarsson, Hjördís Guðnadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær sonur minn, faðir okkar, afi og
bróðir,
BIRGIR SKÚLASON,
lést föstudaginn 22. júlí. Útför hans fer fram
frá Grafarvogskirkju föstudaginn 5. ágúst
klukkan 13.
.
Freyja Sigurpálsdóttir,
Andri Birgisson,
Birna Dröfn Birgisdóttir,
Viktor Birgisson,
afabörn og systkini.