Morgunblaðið - 28.09.2016, Page 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 28. SEPTEMBER 2016
✝ Sigurður Sig-hvatsson fædd-
ist á Tóftum í
Stokkseyrarhreppi
13. júlí 1926. Hann
lést á hjúkrunar-
heimilinu Kumb-
aravogi 17. sept-
ember 2016.
Foreldrar hans
voru Guðbjörg
Halldóra Brynj-
ólfsdóttir, f. 17.
október 1895, d. 19. apríl 1951,
og Sighvatur Einarsson, f. 8.
nóvember 1900, d. 7. febrúar
1991. Systkini Sigurðar eru
Ólöf Bryndís Sveinsdóttir, f. 13.
desember 1921, d. 10. október
2011. Ólafur Þórir Sighvatsson,
f. 30. maí 1929, d. 26. ágúst
2008, Einar Sighvatsson, f. 7.
maí 1931, d. 11. mars 2007,
Hjalti Sighvatsson, f. 1. desem-
ber 1932, d. 12. júní 2013. Ing-
unn Sighvatsdóttir, f. 7. maí
1931, og Sighvatur Einar Sig-
hvatsson, f. 11. febrúar 1956.
Sigurður kvæntist Fjólu
Hildiþórsdóttur 14. apríl 1951.
Fjóla fæddist 23.8. 1932 og lést
27. október 2013. Börn þeirra:
andez. Börn þeirra eru Hlynur
Snær og Sóley Edda.
Sigurður ólst upp að Tóftum
í Stokkseyrarhreppi en flutti á
Selfoss 1946 þar sem hann bjó
allan sinn starfsferil. Hann
fluttist á Kumbaravog, Stokks-
eyri, 2014 og bjó þar til ævi-
loka. Þegar Sigurður flutti á
Selfoss 1946 fór hann að vinna í
pakkhúsi KÁ. Hann hóf nám í
bifvélavirkjun hjá KÁ 1952,
lauk sveinsprófi 1956 og fékk
meistararéttindi 1961. Sig-
urður vann síðan við iðn sína
allt til 1995, þar af yfir 20 ár
sem verkstjóri. Sigurður var
virkur í félagslífinu á Selfossi;
var í Bridgefélagi Selfoss,
Björgunarsveitinni Tryggva, í
stjórn Verkstjórafélags Árnes-
sýslu og félagi í Rótarýklúbbi
Selfoss.
Sigurður og Fjóla ferðuðust
töluvert til útlanda; fóru oft til
Spánar, sigldu um Miðjarð-
arhafið og heimsóttu Ísrael,
Egyptaland, Mexíkó, o.fl. lönd.
Innanlands ferðuðust þau einn-
ig mikið og sérstaklega inn á
hálendið, enda áttu þau lengst
af jeppa. Sigurður og Fjóla
eignuðust sumarbústað við
Apavatn 1994 þar sem þau
eyddu frítíma sínum með ört
stækkandi fjölskyldu.
Útför Sigurðar fer fram frá
Selfosskirkju í dag, 28. sept-
ember, klukkan 13.30.
1. Guðbjörg Sig-
urðardóttir, f. 10.1.
1951, gift Kristni
Ólafssyni, f. 11.3.
1945, börn þeirra
Fjóla Steindóra,
gift Snorra Sigurð-
arsyni, og eiga þau
þrjú börn, Sigurð-
ur Óli, á tvö börn
með Birnu Kára-
dóttur, fyrir á
Kristinn soninn
Ingimund sem er giftur Ingi-
björgu Jónsdóttur og eiga þau
tvö börn. 2. Hilmar Þór, f. 08.7.
1955, sambýliskona hans er
Hulda Guðmundsdóttir, f. 5.8.
1958. Dóttir Hilmars er Svava
Hlín, dóttir Huldu er Heiða
Dögg. 3. Hjalti Sigurðsson, f.
3.10. 1957, giftur Ragnheiði
Jónu Högnadóttur, f. 25.5.
1961. Dætur þeirra eru Þór-
hildur Guðbjörg, gift Sigurði
Inga Sigurðarsyni og eiga þau
tvö börn. Gunnhildur Katrín,
gift Hlyni Geir Hjartarsyni og
eiga þau tvö börn, fyrir á Hlyn-
ur eina dóttur. 4. Helgi Þröst-
ur, f. 16.1. 1964, fyrrverandi
kona hans er Emelía Fern-
Elskulegur tengdafaðir minn
er látinn. Fyrir ríflega ellefu ár-
um kynntist ég Sigurði þegar
ég tengdist inn í fjölskylduna.
Þau hjónin, Sigurður og Fjóla,
urðu mér mjög kær alveg frá
fyrsta degi sem tengdaforeldr-
ar.
Ég minnist með söknuði allra
þeirra ánægjulegu stunda sem
við Hilmar áttum með þeim
hjónum í sumarbústaðnum við
Apavatn. Árlega um verslunar-
mannahelgi kom nærfjölskyldan
öll saman í bústaðnum og voru
þá teknar upp kartöflur og
grilluð lambalæri. Þegar rökkva
tók var kveikt upp í brennu við
vatnsborðið og haft gaman af.
Við Hilmar keyptum okkur
lóð í Grímsnesinu og er þar
mikið berjaland. Eitt sinn þegar
Sigurður og Fjóla komu til okk-
ar í kaffi þá gáfum við þeim blá-
ber sem við vorum nýbúin að
tína á lóðinni og rjóma.
Sigurði fannst þetta happa-
fengur því bláber voru í uppá-
haldi hjá honum og borðaði
hann nokkrar skálar þar til
hann stóð á blístri. Áður en þau
fóru heim þá settum við koll í
eitt berjalyngið fyrir Sigurð svo
hann gæti tínt ber til að fara
með sér heim til að setja í skyr.
Þann þrettánda júlí síðastlið-
inn varð Sigurður níræður og
bauð hann fjölskyldu, vinum,
íbúum á Kumbaravogi og
starfsfólki upp á heljarinnar af-
mælisveislu á staðnum. Þessi
dagur er mér mjög minnisstæð-
ur því hann var svo sæll og
glaður og þakklátur þeim sem
sáu sér fært að mæta í veisluna.
Sigurður komst síðan eina
ferð upp í bústað stuttu eftir af-
mælið með börnum sínum og
fylgifiskum þar sem var slegið
upp í hefðbundna grillveislu.
Sigurður naut ferðalagsins og
kvaddi þar með bústaðinn í síð-
asta sinn því honum var ljóst að
ferðirnar upp í bústað yrðu ekki
fleiri. Elli kerling var orðin að-
gangshörð og heilsunni farið að
hraka mikið.
Við Hilmar höfðum það oft á
orði þegar við heimsóttum Sig-
urð á Kumbaravog að það virt-
ist vera að það væri alltaf gott
veður á Stokkseyri því sólin
skein mjög oft þegar við rennd-
um í hlað, þó svo það væri
þungbúið allt í kring. Þann
sautjánda september var engin
undantekning þar á. Þegar við
ókum að Kumbaravogi í annað
sinn þann daginn þá skein sólin
í heiði og birtan var friðsæl.
Sólstafir skinu í gegnum skýin í
fjarska og var Sigurður þá
nýbúinn að kveðja þessa jarð-
vist og eflaust búinn að hitta
Fjólu sína hinum megin en hún
lést fyrir 3 árum.
Ég kveð hér með minn kæra
tengdaföður og er þakklát fyrir
að hafa náð að kveðja hann
nokkrum klukkustundum áður
en hann dó með strokum á
vanga. Mér þykir mjög miður
að geta ekki verið við jarðarför-
ina, þar sem ég verð stödd er-
lendis. Ég kveð því Sigurð með
þessum minningarorðum og
megi guð geyma hann.
Fjölskyldunni allri sendi ég
mínar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Hulda Guðmundsdóttir.
Nú er komið að kveðjustund
og margs að minnast frá því að
ég kom fyrst á Engjaveg 7 fyrir
37 árum þegar við Hjalti vorum
að draga okkur saman.
Tengdapabbi minn var af-
skaplega góður og traustur
maður og var ungur í anda allt
til síðasta dags. Hann var sér-
staklega barngóður og kunni
heil ósköp af þjóðsögum og
kvæðum sem gladdi börnin stór
og smá og hafði afskaplega
góða og skemmtilega frásagn-
arhæfileika.
Við fjölskyldan fórum í marg-
ar skemmtilegar ferðir með
þeim Sigga og Fjólu og höfðu
þau mikið yndi af ferðalögum.
Árið 1994 kaupa tengdaforeldr-
ar mínir sumarbústað við Apa-
vatn, sannkallaðan sælureit.
Þar voru þau öllum stundum,
plöntuðu trjám og hlúðu að, og í
dag er lóðin þeirra full af fal-
legum trjám og gróðri sem við
stórfjölskyldan fáum að njóta.
Við Hjalti, dætur okkar og fjöl-
skyldur dvöldum þar oft með
þeim, settar voru niður kart-
öflur á vorin og fyrsta upp-
skeran sett í pott um versl-
unarmannahelgi og var
tilhlökkunin mikil hjá þeim
feðgum Sigga og Hjalta að sjá
hvað kæmi undan grösunum. Í
seinni tíð enduðum við oft
kvöldin á að spila vist með til-
heyrandi sögnum og melding-
um, hlustandi á Steina spil eða
Hauk Morthens.
Þegar tengdapabbi hætti að
vinna fór hann að hjóla um all-
an bæ sér til hressingar. Hann
dreif sig svo í hestamennskuna
og átti lengi vel tvo hesta og fór
í margar skemmtilegar og eft-
irminnilegar hestaferðir með
Kidda, tengdasyni sínum, og
Stormsveitinni. Seinni árin var
hann með einn hest í hesthús-
inu hjá Högna, pabba mínum,
og nutu þeir þess mjög að fara
saman í útreiðar sem enduðu
oft á góðu spjalli með bauk í
hendi í hlöðunni.
Í sumar fagnaði Siggi
tengdapabbi 90 ára afmælinu
sínu og tók á móti ættingjum og
vinum með aðstoð starfsfólks
Kumbaravogs. Stórfjölskyldan
fór svo með hann í óvissuferð
og enduðum við daginn í bú-
staðnum við Apavatn þar sem
við áttum góða stund saman.
Eftir að Fjóla tengdamamma
lést fór tengdapabbi fljótlega
niður á Kumbaravog þar sem
hann kynntist mörgu góðu fólki,
bæði starfsfólki og heimilis-
mönnum. Í næsta herbergi var
Haukur Daðason og brölluðu
þeir margt skemmtilegt saman
en eftir að tengdapabbi varð
rúmliggjandi kíkti Haukur á
hann oft á dag með fréttir og
oftast úr Tungunum. Viljum við
fjölskyldan færa Hauki sérstak-
ar þakkir fyrir hugulsemina og
starfsfólki Kumbaravogs þökk-
um við frábæra umönnun og
góðvild í hans garð.
Elsku Siggi minn, nú ertu
búinn að fá hvíldina sem þú
varst farin að bíða eftir og bú-
inn að hitta Fjólu þína.
Minningin er ljós sem lifir,
hvíldu í friði, elsku Siggi minn.
Þín tengdadóttir,
Ragnheiður Högnadóttir.
Sigurður tengdapabbi var
tilbúinn þegar kallið kom þann
17. september 2016. Þessi lífs-
glaði maður sem alltaf var tilbú-
inn í sprell og spaug gat bara
orðið brosað út í annað, þó að
stelpurnar hans á Kumbara-
vogi, „þessar elskur“, gerðu allt
sem þær gátu til að létta honum
lífið.
Siggi var alls staðar hrókur
alls fagnaðar í fjölskylduboðum
með barnabörnunum uppi í
sumarbústað þar sem hann
söng og trallaði og fór með vís-
ur, þulur og ljóð.
Við Siggi fórum saman í
margar hestaferðir, hann byrj-
aði sem trússari en var orðinn
einn af okkur í Stormsveitinni
strax eftir fyrstu ferð og aldrei
neitt kynslóðabil.
Uppáhalds hestavísurnar
hans urðu betri þegar hann
kynntist Binna í Núpstúni, höf-
undi þeirra, á Kumbaravogi þar
sem þeir voru báðir vistmenn.
Á kveðjustund heyrum við
þig syngja þessar vísur með
þínu lagi:
Djöfull var nú, drengir, gott að detta
í’ða,
mega frjáls um fjöllin ríða
og fullur oní pokann skríða.
Gaman var að gista hér og glösum
klingja,
sálarskarnið ögn að yngja,
einkanlega þó að syngja.
Hjartað fullt af fjallsins yndi finn ég
tifa.
Það er sem ég segi og skrifa:
Svona dag er gott að lifa.
Takk fyrir allt og allt. Farðu
í friði.
Uppáhalds- og sparitengda-
sonur þinn,
Kristinn Ólafsson.
Elsku afi, nú hefur þú kvatt
þennan heim og ert kominn á
betri stað, til ömmu og eruð þið
saman á ný. Eftir stendur fullt
af minningum sem hlýja mér
um hjartarætur. Ég var ekki
bara að missa afa minn heldur
einnig minn besta vin. Þú varst
alltaf svo áhugasamur um allt
sem ég gerði þó stundum hafi
komið „þetta er nú bölvuð vit-
leysa“. Börnin mín sóttu í þig
sem mér finnst ekkert skrýtið,
þú varst svo skemmtilegur og
uppfullur af húmor sem leyndi
sér ekki. Þú áttir það nú til að
rjúka upp og verða öskureiður
inni í þér, en bara inni í þér og
svo var það rokið jafnóðum aft-
ur út. Að spila við þig, guð minn
góður. Ein spilasaga er mér
sérstaklega minnisstæð, þegar
við vorum stödd uppi í
bankabústað með Guggu
frænku og þú varst búinn að
vinna mig ansi oft og ég var
orðin eitthvað leið á þessu, þá
stafaði amma „Siggi t a p a“.
Ég vissi nú alveg hvað það
þýddi en mikið svakalega áttir
þú erfitt með það en lést undan
og ég vann tuttugu næstu spil.
Hláturinn, flissið og augað í
pung, allt í bland. Já, einmitt
augað í pung, það kemur víst
stundum fyrir mig, þetta er jú
ættgengt.
Allar sumarbústaðarferðirnar
eru mínar bestu minningar. Þið
amma voruð svo dugleg að leyfa
okkur systrum að koma með.
Þið nutuð þess að vera uppi á
Apavatni og því fleira fólk, því
betra, ykkur fannst svo gaman
að vera umkringd skemmtilegu
fólki. Þið amma voruð oft hissa
á því hvað við unga fólkið
nenntum að hanga með ykkur
gamla fólkinu en þið voruð bara
svo skemmtileg.
Fljótlega efir að amma dó
fékkstu pláss á Kumbaravogi.
Fyrir mig voru það erfið skref,
helst hefði ég viljað taka þig
heim en þú vildir hvergi annars
staðar vera enda þínar æsku-
slóðir í næsta nágrenni. Starfs-
fólkið á Kumbaravogi reyndist
þér einstaklega vel. Það var svo
gaman að koma til þín í heim-
sókn og heyra hlátrasköllin út
úr herberginu. Það var gott að
vita af þér í góðum höndum og
er ég þeim afskaplega þakklát
fyrir hvað þau hugsuðu vel um
þig.
Ég er svo þakklát fyrir að
hafa getað verið til staðar fyrir
þig og staðið við loforðið sem ég
gaf ömmu um að hugsa vel um
þig. Ég er svo þakklát fyrir all-
ar okkar stundir saman.
Elsku afi, takk fyrir allt, Guð
geymi þig.
Þórhildur Guðbjörg
Hjaltadóttir.
Elsku afi, nú ertu farinn frá
okkur, kominn til hennar
ömmu. Ég sé ykkur fyrir mér
horfa upp í sólina, alheilbrigð
bæði. Þær hafa verið miklar og
hraðar breytingarnar hjá þér
síðustu árin, en þú sagði alltaf:
Ég ætla bara að vera jákvæður
og þá verður allt miklu auðveld-
ara.
Mér eru minnisstæðar marg-
ar góðar stundir með þér, fagur
fagur fiskur í sjó, Einbjörn Tví-
björn, endalausar vísur og allar
þjóðsögurnar – þar varstu á
heimavelli. Þvílíkur fjársjóður
að eiga svona afa – „litla skess-
an mín“ það var okkar. Allar
ferðirnar sem við Siggi fórum
með ykkur ömmu í bústað, ferð-
in til Mexíkó þegar mamma
varð 50 ára og þið amma skellt-
uð ykkur í siglingu með litlu
fjölskyldunni minni og 25 út-
skriftarnemum frá Akranesi,
óborganlegar minningar. Þú
varst alltaf svo ungur í anda,
fylgdist með öllu og hafðir óbil-
andi áhuga á fólkinu þínu.
Ég var mikið á Engjavegi 7
sem krakki enda passaði amma
mig fyrstu árin og minningarn-
ar ófáar af alls kyns ferðum og
uppákomum sem ylja mér frá
þeim tíma. Að fara á KÁ-verk-
stæðið til þín var alltaf upplifun
enda var það eins nálægt tívolí
og hægt var að komast á þeim
tíma að fara upp og niður í bíla-
lyftunum.
Þegar ég fór svo að búa vor-
uð þið amma okkur Snorra
endalaus hjálp, skutla, sækja
eða bara hvað sem var. Þegar
þú svo helltir þér út í hestana
vorum við komin með sameig-
inlegt áhugamál. Fyrstu árin í
bústaðnum við Apavatn voru
þær ófáar stundirnar sem við
áttum með ykkur þar.
Þegar Daníel Arnór fæddist
varðstu langafi í fyrsta sinn,
þegar drengurinn svo stækkaði
og byrjaði að tala og áttaði sig á
því að hann átti tvo afa Sigga
kom hann með þessa snilldar
lausn, það var afi Siggi og svo
afi Sighvatsson – þú varst frek-
ar ánægður með þessa niður-
stöðu enda Sighvatsson eins og
ættarnafn eða aðalsnafn, sir
Sighvatsson. Daníel kom alltaf
til ykkar í pössun eftir skóla.
Þú kenndir honum manngang-
inn eins og mér og svo margt,
margt fleira.
Þegar María Ísabella fæddist
pössuðuð þið hana fyrir mig frá
níu mánaða aldri, þú fórst út að
keyra með hana daglega í Glas-
gow-barnavagninum og hafðir
mikið gaman af enda búinn að
koma því flikki til landsins með
mömmu og ömmu. Þú gast nú
alltaf hlegið að því þótt þær
gætu það ekki.
Árið 2004 fluttu þið svo í
Austurmýrina, við Snorri vorum
svo heppin að fá að taka þátt í
því með ykkur og hafði góður
maður að orði þegar hann hafi
skoðað slotið „hva allt í halógeni
og stáli?“ enda ekkert gamla-
fólksdót hjá ykkur.
Ég var lengi að venja mig af
því að ætla að beygja inn í
Austurmýrina á leiðinni heim
enda kom ég þar við öllum
stundum þegar þið voruð flutt.
Eftir að við Snorri fluttum í
Starmóann vorum við svo hepp-
in að fá að hafa ykkur ömmu
hjá okkur á áramótunum.
Það er mikið ríkidæmi að
eiga góða ömmu og afa, og að fá
svo tækifæri til að umgangast
þau er mikil gæfa. Þegar ég
hugsa um allar þessar góðu
stundir sem við höfum átt fyllist
ég þakklæti fyrir að hafa átt
ykkur ömmu að.
Guð geymi þig og varðveiti,
elsku afi, minningin um þig
mun lifa í hjörtum okkar.
Fjóla Steindóra og Snorri.
Nú hefur það því miður gerst
að vond frétt til manns berst
Kær vinur er horfinn okkur frá
því lífsklukkan hans hætti að slá.
Rita vil ég niður hvað hann var
mér kær
afi minn góði sem guð nú fær.
Hann gerði svo mikið, hann gerði
svo margt
og því miður get ég ekki nefnt það
allt.
Að tala við hann var svo gaman
á þeim stundum sem við eyddum
saman.
Hann var svo góður, hann var svo
klár
æ, hvað þessi söknuður er svo sár.
En eitt er þó víst
og það á við mig ekki síst
að ég sakna hans svo mikið,ég
sakna hans svo sárt
hann var mér góður afi, það er
klárt.
En alltaf í huga mínum verður
hann
afi minn góði sem ég ann
í himnaríki fer hann nú
þar verður hann glaður, það er mín
trú
Því þar getur hann vakið yfir okkur
dag og nótt
svo við getum sofið vært og rótt
hann mun ávalt okkur vernda
vináttu og hlýju mun hann okkur
senda.
Elsku afi, guð mun þig geyma
yfir okkur muntu sveima
en eitt vil ég þó að þú vitir nú
minn allra besti afi, það varst þú.
(Katrín Ruth)
Elsku afi Sighvatsson, takk
fyrir allt, Guð geymi þig,
Daníel Arnór, María Ísa-
bella og Elín Aðalheiður.
Sigurður Kristinn
Sighvatsson
Ástkær bróðir okkar, mágur og frændi,
GUÐMUNDUR LÚTHER SVERRISSON
pípulagningameistari og sjómaður
frá Patreksfirði,
er látinn. Jarðarför verður auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
.
Sigurborg Sverrisdóttir, Loftur Gunnarsson,
Heiður Þ. Sverrisdóttir, Gísli Hafsteinsson,
Gísli E. Sverrisson, Nanna L. Sveinbjörnsdóttir
og systkinabörn hins látna.
Okkar yndislega móðir, tengdamóðir
og amma,
UNNUR GUÐMUNDA
VILHJÁLMSDÓTTIR,
Hvassaleiti 56, Reykjavík,
lést á Landspítalanum í Fossvogi
laugardaginn 24. september. Starfsfólki á
lungnadeild A-6 færum við innilegar þakkir fyrir góða og hlýja
umönnun. Útförin verður auglýst síðar.
.
Vilhjálmur Örn Sigurhjartarson, Sigríður Auður Arnard.,
Unnur Svala Vilhjálmsdóttir,
Pálmi Jósef Sigurhjartarson, Dagný Halla Björnsd.,
Sigurhjörtur Pálmason,
Arnaldur Pálmason,
Ólafur Bragi Pálmason.