Fréttatíminn - 29.10.2016, Blaðsíða 16

og þá sérstaklega á þessu svæði.
Þarna er svo hlýtt fólk og gestris-
ið, samfélagið er opið, mannlegt
og fallegt. Mér finnst mikilvægt
að börnin okkar kynnist ólíkum
menningarheimi og skilji að sumt
fólk á lítið og lifi öðruvísi lífi,“ seg-
ir Þórdís.
Orri tekur í sama streng. „Fólk
þarna er fátækt á okkar mæli-
kvarða og lífið því ekki alltaf „ein-
falt“ í þeim skilningi að eiga í sig og
á. Daglegt líf þarna snýst því meira
um grunnþarfir en ekki eltingaleik
við efnislegar gerfiþarfir. Við sáum
fyrir okkur að það yrði auðvelt að
ná fókus í slíku umhverfi. Með því
að fjarlægjast allan óþarfa.“
„Okkur langaði fyrst og fremst í
nýtt umhverfi og fannst mjög mik-
ilvægt að fara út úr vestrænni borg-
armenningu. Fara úr neyslumenn-
ingu og vera í ró og friði. Þegar
við kynntum hugmyndina fyrir
Kára og Eyju þá sögðum við að við
myndum fara í sveit, vera afskekkt
og með engin tæki á borð við síma,
tölvur eða sjónvarp. Og þeim leist
strax vel á þetta,“ segir Þórdís.
„Börnin tóku ótrúlega vel í þetta
frá byrjun þó hugmyndin hafi
kannski verið erfiðust fyrir Eyju
sem var mjög sátt og ánægð með
lífið, nýbúin að klára menntaskóla
og í sjálfskipuðu ársleyfi frá námi til
að vinna. Kári tók mjög vel í þetta
og hann tók þetta tímabil mjög
markvisst og nýtti það mjög vel til
að læra nýja hluti,“ segir Orri.
„Hann var nú líka búinn að
spila sig dálítið út í horn með því
að klúðra menntaskóla í tveim-
ur löndum vegna áhugaleysis svo
þetta hentaði honum mjög vel. Okk-
ar samskipti hafa alltaf verið mjög
góð en voru þarna orðin frekar erf-
ið. Hann var farin að eyða miklum
tíma í tölvuleiki sem pirraði mig
mikið. En svo var ekkert mál fyr-
ir hann að hætta því, og reyndar
var lítið mál fyrir alla að venja sig
af tækjunum,“ segir Þórdís.
Cabin fever
„Áður en við fórum hugsaði ég að
við myndum kannski fá alveg nóg
af hvert öðru. En ég held að það
16 | FRÉTTATÍMINN | Laugardagur 29. október 2016
en miðlarnir sem fólk vinnur
með mjög margir og ólíkir. Þetta
hljómaði því mjög spennandi en
svo kom í ljós að þetta var í raun
bara algjört rugl þar sem allri
hugsun og sköpunarferli var troð-
ið inní mjög þröngan akademískan
ramma,“ segir Orri. Þar að auki var
þetta mjög dýrt spaug, námslánin
dugðu engan vegin fyrir lifikostn-
aði og Þórdís með lágar tekjur af
stopulli verktakavinnu. „Allt í einu
meikaði þetta ekkert sens. Við fór-
um upphaflega út til að bara vera,
hugsa og sjá hlutina úr fjarlægð án
þess að vera alltaf í kapphlaupi við
næsta lið á stundarskránni en svo
var þetta allt í einu sama stressið og
heima,“ segir Orri.
„Okkur langaði að fjarlægjast
álagið sem fylgir rútínunni á bak
við sex manna fjölskyldu í vest-
rænu borgarsamfélagi,“ segir Þór-
dís. „Það eru allir í skóla og vinnu
og tómstundum og það eru afmæli
og partý og vinir og fjölskylda.
Vissulega var breyting að koma til
Toronto en það tók ekki svo langan
tíma fyrir stressið að koma aftur
inn. Og svo voru stóru börnin á Ís-
landi en Kári hafði hætt í skólan-
um í Toronto, flutt heim til ömmu
sinnar og byrjað í MH en hætt þar
líka. Þegar Orri fékk útgefanda að
bókverkinu þýddi það að hann
gat klárað verkið án þess að klára
meistaranámið. Í stað þess að
borga skólagjöld síðustu önnina,
sem eru mjög há, og sitja í tímum
til að fá gráðuna ákváðum við að
kaupa frekar flugmiða fyrir allt
liðið til Mexíkó.“
Einfalt líf án tækja
Ástæða þess að Oaxaca héraðið
í Mexíkó varð fyrir valinu er
sú að Þórdís og Orri fóru í bak-
pokaferðalag um Mexíkó áður en
börnin komu í heiminn og heill-
uðust þá sérstaklega af þessu hér-
aði. „Oaxaca er annað fátækasta
hérað Mexíkó á eftir Chiapas og í
báðum þessum fylkjum býr mik-
ið af indíánum. Við heilluðumst af
mexíkóskri menningu á sínum tíma
Kári, 18 ára
„Ég reyndi að vera ekki með of
miklar væntingar en ég leit á
þetta sem tækifæri til að fá tíma
og pláss til að hugsa um hvert mig
langar að fara næst. Ég veit það
ekkert alveg ennþá en ég er samt
nær því. Ég fékk mikinn áhuga
á lestri og langar að lesa miklu
meira. Svo stendur maturinn upp
úr, bæði að fara á markaðinn og
kaupa matinn og að elda hann og
borða hann. Það var líka gott að fá
tækifæri til að sjá lífið í nýju sam-
hengi, vera á nýjum stað og sjá
hvernig aðrir lifa.“
Fjölskyldan lagði mikla áherslu á að elda og borða saman alla daga. Stundum
tók matargerðin hálfan daginn, ekki síst þegar þurfti líka að fara niður í þorp á
matarmarkaðinn. Hér er verið að undirbúa veislu í hópi nýrra vina.
Orri vinnur að ljósmyndabókinni sem
var ein ástæða þess að fjölskyldan fór
út. Í bakgrunni glittir í bleika húsið
sem yngri strákarnir voru mjög hrifnir
af, ekki síst bleika litnum.
Bræður teikna. Fyrir hádegi var alltaf
skipulögð dagskrá og var teikning stór
hluti af námi barnanna.
Eyja, 21 árs
„Ég var búin að ákveða fyr-
ir ferðina að leggja áherslu á að
lesa, skrifa og teikna meira. Bæði
ég og Kári einbeittum okkur að
því að lesa á hverjum degi bækur
sem okkur langaði til að lesa og
svo rökræddum við þær við fjöl-
skylduna. Þetta er eitthvað sem
gleymist svo oft í hversdagsleik-
anum hérna heima, að gefa sér
tíma saman til að ræða hlutina.
Það er hægt að læra heilmikið af
skáldsögum, ekki bara af fræði-
bókum, og það er svo mikilvægt
að fá frelsi til að læra það sem þú
hefur sjálf áhuga á.“
„Það er önnur forgangsröðun
hjá mér eftir ferðina. Kannski líka
vegna þess að núna er ég komin
í nám en er ekki að vinna. Þannig
að í stað þess að koma úrvinda
heim og leggjast niður og horfa
á þátt, þá hef ég orku til að lesa,“
segir Eyja sem byrjaði í Kvik-
myndafræði í HÍ í haust þar sem
hún unir sér sérstaklega vel.
Eitt af því sem Flóki og Þorri lærðu var
að gera sínar eigin dúkristur.
Flóki og Þorri voru sammála um að
það allra besta við Mexíkó væri matur-
inn. Hér er fjölskyldan á götuveitinga-
stað í Oaxaca.
„Okkur langaði fyrst og
fremst í nýtt umhverfi og
fannst mjög mikilvægt
að fara út úr vestrænni
borgarmenningu. Fara úr
neyslumenningu og vera í
ró og friði.“
Næsta þorp var í nokkurra kílómetra fjarlægð frá heimilinu.
www.forlagid.is | Bókabúð Forlagsins | Fiskislóð 39
„Ég er lesblind og þetta
er fyrsta þykka bókin sem
ég nenni að klára alveg […]
Þetta er skemmtilegasta
bók sem ég hef lesið og mér
finnst að hún ætti að vera
fræg því hún er svo fyndin.“
U.A. 9 ára / Fréttatíminn
(Um Tomma Teits – Undraheiminn minn)