Fréttatíminn - 29.10.2016, Blaðsíða 22

Ævisaga
mín í sjö
flokkum
Það er þrautinni þyngra að
vera vinstri maður á Íslandi,
þrautar ganga. Flokkar klofna
og nýir verða til sem gera tilkall
til að vera útverðir hinnar
réttu vinstristefnu, hinnar
nútímalegu jafnaðarstefnu eða
ná betur en áður að svara kalli
tímans. Guðmundur Andri
Thorsson er ekki aðeins einn
af helstu málsvörum jafnaðar-
stefnu á Íslandi heldur týpískur
vinstrimaður að því leyti að
hann hefur kosið sex flokka um
sína kjósandatíð, jafnvel sjö.
1983 Bandalag
Jafnaðarmanna
Vimmi var skáld og spekingur,
reif kjaft við Jón Sólnes og allt
gamla pakkið í sjónvarpinu. Hann
var með kæki og eggjaslettur á
bindinu, fallega rödd og magn-
aðan orðaforða, maður skynj-
aði hversu brothættur hann var,
hversu ljósið var skært þegar
hann skein og myrkrið svart þegar
þyngdi yfir honum. Hvernig var
hægt annað en að hrífast með?
1978 Fylkingin
Samningana í gildi! hrópuðu
verkalýðsleiðtogar, (í síðasta sinn
sem til þeirra hefur heyrst) og
A-flokkarnir unnu stórsigur þó að
þeir væru enn of miklir kratar og
kommar til að geta látið sér koma
saman. Sjálfur var ég um tvítugt
og taldi að Fylkingin væri málið –
einn hundrað áttatíu og fjögurra
kjósenda; þetta var félag trotskí-
ista á Íslandi og bróðir minn og
vinir hans höfðu verið þarna, sem
dugði mér. Hef mér til afbötun-
ar að ég var þó að minnsta kosti
aldrei maóisti ....
1979 Alþýðubandalagið
Það var svo gaman að kjósa
Allaballana í borgarstjórnarkosn-
ingunum árið á undan: Kjósum
Guðrúnu! var slagorðið um Guð-
rúnu Helgadóttur í fjórða sætinu
og var svo öflugt að Þór Vigfússon
í fimmta sætinu fór inn með það
baráttumál sitt að efla geitabúskap
í Reykjavík. Hann forðaði sér til
Selfoss eins fljótt og hann gat en
Guðrún fékk að draga vagninn í
Alþingiskosningunum líka en fékk
ekki að vera ráðherra í ríkisstjórn
Gunnars Thoroddsen sem maður
man eftir fyrir verðbólgumet og
Gervasoni (hvar er hann nú?)
1987 Kvennalistinn
Árið 1982 felldum við syngjandi
vinstri meirihlutann í Reykja-
vík með því að fylkja okkur um
Kvennaframboðið eins og það hét
þá. En stemmningin kringum þær
var engu lík og maður skynjaði
gleði og aflið sem losnaði þarna
úr læðingi. Manni fannst eins og
maður væri að kjósa mömmu og
allar vinkonur sínar. Og hvernig
var hægt annað en að hrífast með?
Þótt Davíð Oddsson tæki að vísu
við völdum.
1991 Alþýðu-
flokkurinn
„Hverjir eiga Ísland?“ hafði Jón
Baldvin spurt fimm árum fyrr
og maður sperrti eyrun. Glóandi
mælska, ástríða og kraftur skein af
honum. Maður hreifst af Evrópu-
stefnunni og þessari hugmynd um
að fylgja leið sænsku sósíal-
demókratanna, koma hér skikk og
reglu á efnahagslífið til að treysta
velferðarkerfið, koma kvótanum í
þjóðarhendur en leigja hann svo
út til útgerðarmanna. Útkoman?
Davíð Oddsson tók við völdum. Nú
er þetta stefna Pírata.
1995 Þjóðvaki
Flokkurinn hennar Jóhönnu.
Minnir mig. Samt ekki viss. Hef
að minnsta kosti áreiðanlega ekki
kosið Alþýðuflokkinn aftur út af
Viðeyjarvitleysunni. Eftir þessar
kosningar tók svo við stjórn Sjálf-
stæðisflokks og Framsóknar og
maður fékk þessa nagandi tilfinn-
ingu um að það væri sama hvað
maður merkti við á kjörseðlinum:
maður væri alltaf að kjósa Finn
Ingólfsson.
1999 Samfylkingin
Eftir hinn vellukkaða Reykjavíkur-
lista 1994, þegar Ingibjörgu Sól-
rúnu var lyft í borgarstjórnarstól,
tókst okkur kjósendum loksins
að fá fjórflokkinn á vinstri væng
(Allaballa, krata, Þjóðvaka og
Kvennó) til að sameina kraftana,
því að öðruvísi myndum við ekki
sigrast á Sjálfsókninni Þetta gekk
í nokkur ár, til varð flokkur með
sögu allra þessara flokka í sér, en
svo álpuðust þau í ríkisstjórn með
Sjálfstæðismönnum 2007 til að
fara að stjórna ríki sem þegar var
hrunið eftir Sjálfsóknarflokkinn.
Þá hófst önnur saga – sem stendur
enn ...
Guðmundur Andri Thorsson
Michelsen_200x151_M126333_NEWSP_LOGO_ICEL_0816.indd 1 30.08.16 15:49
22 | FRÉTTATÍMINN | Laugardagur 29. október 2016