SÍBS blaðið - 01.11.2006, Síða 18

18
Áður fyrr meir var ég sjóari og sagður til í flest,
Ungum svönnum þótti ei nokkur hetja slík.
Í hverri vör og höfn beið stúlka sem mér einum unni og mest,
Það var eins á Sauðárkróki og Grindavík
Haderian-hadera, haderian-hadera ...
Það var eins á Sauðárkróki og Grindavík.
Oft í lúkarnum á ,,nikkuna” ég lögin fjörug tók
eða lék þau fyrir Vestmannaeyjafljóð.
En við hafmeyjar ég gamla valsinn steig í stakk og brók,
Þegar stormar æddu um kalda hrannaslóð.
Haderian-hadera, haderian-hadera ...
Þegar stormar æddu um kalda hrannaslóð.
Marga ljósa nótt á Siglufirði lék ég uppi í Skál,
Þessi lög sem vöktu þrá í hverri taug.
Siggu fögru og Ástu lokkabjörtu sór ég tryggðamál,
Meðan sólin kúrði þreytt við heimskautsbaug.
Haderian-hadera, haderian-hadera ...
Meðan sólin kúrði þreytt við heimskautsbaug.
Ég hef leikið fyrir vinu mína langa vetrarnótt,
Meðan loginn yfir jökulfaldi brann.
Ég hef hlýtt á hafsins stunur marga stund, er allt var rótt,
Þegar stjörnur halda vörð um fley og mann.
Haderian-hadera, haderian-hadera ...
Þegar stjörnur halda vörð um fley og mann.
Og á nikkuna mína leik ég meðan líf mér gefst og fjör,
Og í lágum kofa hlýði báruseið.
Og ég syng um ást og meyjar, unz ég held í hinstu för
Út á hafið mikla, - og stjörnur vísa leið.
Haderian-hadera, haderian-hadera ...
Út á hafið mikla, - og stjörnur vísa leið.
Ástir sjóarans
Loftur Guðmundsson