Tímarit Hjúkrunarfélags Íslands - 01.10.1972, Blaðsíða 21

Ritnefnd: Hanna Þórarinsdóttir, Hulda Kristjánsdóttir, Elín Slefánsdóttir, Anna Rósa Daníelsdóltir
RADDIR HJÚKRUNARNEMA
Ellin og viðhorf okkar til hennar
að þessu sinni langar okkur að gera ellina að umræðuefni. Elli kerlingu
eiga flestir yfir höfði sér. Sumir kvíða komu hennar, enda kemur hún
niörgum á kné eða fellir jafnvel alveg, en nokkrir standast hana keikir.
Eigi að síður er ellin umlukt sérstökum Ijóma, svo sem önnur æviskeið
niannsins.
Hugtakið elli er orðið mjög teygjanlegt. Við hvað miðum við í rauninni,
er við tölum um elli? Aldur? Fáránlegt, ef líkamleg og andleg heilbrigði
er til staðar. Heilsuleysi? Fremur, ef aldur er orðinn mjög hár. Eða mið-
um við e. t. v. við þau aldurstakmörk, sem allflestar atvinnugreinar
hafa varðandi starfsfólk sitt, þ. e. sjötíu ára aldur. Þar með er einstak-
lingurinn í þjóðfélaginu talinn gamalmenni og ekki lengur fær um að
Segna mikilvægum störfum áfram, þó að hann sé í fullu fjöri bæði and-
lega og líkamlega. Með þessu fyrirkomulagi er stoðum kippt undan tilveru
hans og hann því auðveld bráð Elli kerlingar.
„Heimur versnandi fer“ er ævafornt orðtak runnið undan rifjum hinn-
;u' eldri kynslóðar og orsökin: ýmiss konar tiltæki og nýjungar yngra
fólksins á hverjum tíma. Þá þegar, er þessi setning var fyrst sögð, hefur
verið ríkjandi skoðunarmunur milli eldri og yngri kynslóðar og þær ekki
&etað aðlagazt kröfum og gerðum hvor annarrar. Þannig er það enn
eg árangurinn leiðindi og óánægja á báða bóga.
Komið hafa tímabil í sögunni, þar sem minna hefur borið á ósam-
stöðu kynslóða en fyrr eða síðar. Svo er t. d. um það þjóðskipulag, er
tíðkaðist hér á landi um langt skeið, er á einum og sama bæ bjó marg-
þienni, nokkurs konar þjóðfélag út af fyrir sig, þar sem þegnarnir voru
;i ýmsum aldri. Þar miðlaði hver öðrum og allir voru til einhvers gagns.
var næsta óþekkt, að gamalmenni væru flutt að heiman. Þar var
Aldurinn ekkert vandamál og hver og einn fann, að hann var til einhvers
nytur. Er heilsan var þrotin, kom það oft í hlut yngri húsmóðurinnar
að annast gamalmennið, þar til yfir lauk. Vissulega hefur það hlutskipti
°ft og tíðum verið erfitt, en ekki er víst, að unga húsmóðirin, sem
Vlnnur utan heimilis alla daga, finni lífi sínu með því fyllri tilgang.
Eðlilega er misjafn sauður í mörgu fé, og margt gamalmennið er stirt
TÍMARIT HJÚKRUNARFÉLAGS ÍSLANDS 95
L