Tímarit um endurskoðun og reikningshald - 01.01.1972, Blaðsíða 12

10
unar sé að skapa eða eiga þátt í að skapa traust í viðskipt-
um manna og fyrirtækja í milli, að því leyti, sem það er
auðið, með því að sannreyna og votta um réttmæti árs-
reikninga og annarra skýrslna um fjárreiður fyrirtækja,
stofnana og einstaklinga.
Öll viðskipti manna í milli byggjast að meira eða minna
leyti á trausti. 1 hinum einföldustu viðskiptum þurfa aðil-
arnir engar utanaðkomandi upplýsingar til að þeir geti
borið traust hvor til annars, svo sem í staðgreiðsluvið-
skiptum, þar sem þeir geta sjálfir, hver fyrir sig sann-
reynt tegund og gæði vörunnar og gildi gjaldmiðilsins. En
strax og kemur til lánsviðskipta, þarf lánstraust að vera
fyrir hendi, svo að þau geti átt sér stað. 1 þróuðum þióð-
félögum nútímans verða viðskipti í víðtækustu merkingu
sífellt flóknari og umfangsmeiri með hveriu árinu, sem
líður. Þeim, sem eiga aðild að þeim á einn eða annan hátt,
er þess enginn kostur að sannreyna siálfir ofan í kiölinn,
hverju þeir mega treysta og hveriu ekki. Menn leggia fram
fé til atvinnufyrirtækja og fela bönkum það til varðveizlu,
bankar og einstaklingar lána öðrum einstaklingum og at-
vinnufyrirtækjum stórfé. Eigendur eða stjórnendur fyrir-
tækja fela launuðum starfsmönnum — framkvæmdastiór-
um — allan rekstur og fiárgæzlu þeirra. Þeir fela aftur
undirmönnum sínum ráðstöfun og gæzlu fjárins að hluta.
Þeim tilvikum fjölgar sífellt, sem vörzlumenn fjármuna
eru aðrir en eigendur þeirra. Fyrirtæki og hlutir í fyrir-
tækjum ganga kaunum og sölum, þeim er skipt eða slitið.
Hið opinbera byggir margar ráðstafanir sínar á hag og
afkomu borgaranna.
Þeir, sem ábyrgð bera á ráðstöfun fiárins hverju sinni,
gera reikningsskil og standa skil á öðrum upplýsingum
um fjárreiðurnar, sbr. 4. gr. laga um bókhald nr. 51 frá
1968. En aðrir aðilar, sem fjárreiðurnar varða, svo sem
eigendur, lánveitendur, opinberir aðiiar, kaupendur o. s.
frv. þurfa að geta treyst því, að reikningsskil og aðrar