Ráðunautafundur - 11.02.1984, Blaðsíða 167

159
þaSan til aS reyna þessa undrategund. Menn gerðu sér vitaskuld fljótt
ljóst aS tegundina var aS finna 1 garSinum heima, en upp úr pví hefst
tlmabil par sem mikiS er unniS aS flutningi grastegunda milli landa.
ÞÓ margar grastegundir séu I boSi og margar tegundir vaxi aS jafnaSi á
hverju landsvæSi er paS pó 1 raun svo aS einungis fáar tegundir eru
notaSar til túnraektar á hverjum staS. Margar tegundir hafa veriS reyndar
á íslandi á liSnum árum, en vallarfoxgrasiS er nær einrátt innfluttra
grastegunda ef frá eru taldar "gömlu" tegundimar vallarsveifgras og
túnvingull. Pó ber einnig nokkuð á háliSagrasi sem hefur ýmsa kosti t.d.
ágætt vetrarþol og beitarpol.
Bætt framboS á góSu grasfræi til túnræktar á liSnum áratugum byggist
einkum á betri stofnum ofangreindra tegunda vegna kynbóta jafnt á
íslandi sem erlendis.
ÞaS er pví aS vonum, aS athygli vekur pegar ný grastegund uppgötvast sem
virSist eiga hér nokkurn pegnrétt.
Pessi tegund á uppruna sinn I Alaska, vestur viS Beringshaf, og dregur
af þvl nafn sitt.
Beringspuntur (Deschampsia beringensis) er náskyld snarrótarpuntinum
ÍDeschampsia caesoitosa) og hefur jafnvel veriS deilt um paS hvort
réttlætanlegt sé aS greina pær til tveggja tegunda. Helsti munurinn á
tegundunum er sá aS beringspuntshnausinn er gisnari par eS blöS og
vaxtarsprotar eru grófari og mun lengri. Beringspunturinn er pvl
uppréttari og myndar ekki jafn áberandi brúska og snarrótin.
Fræstönglar eru aS jafnaSi stærri og punturinn gisnari. Jafnframt er
fræiS um priSjungi stærra en hjá snarrót. A3 lokum iró geta pess aS
beringspunturinn er allur ljósari en snarrótin og vantar litarefnin I
blómagnir sem gerir snarrótartún oft bláleitt yfir aS llta pegar
plönturnar standa I blóma.
Forsaga pess aS beringspuntur kemur til álita sem ræktunarplanta er aS
Rockerfeller stofnunin I Bandarlkjunum veitti styrk I lok sjötta
áratugsins, til rannsókna á notum innlendra grasa I Alaska til aS
verjast landeySingu og til sáningar I jarSrækt m.a. I tengslum viS