Svava - 01.02.1898, Síða 27

JIILDIBRANaR.
363
svo á keimoimiua og bauð þeini að taka Lúdóvicó til
hallar sinnar og gæta liaus þar, til íiæsta morguns.
’F.arðu nú, Lúdóvicó,-' mælti púfinn, ’Farðu og eyddu
þessari síðustu nótt í liöll þinni. Lít yfir auðæfi og tign
þína í síðasta sinni. Hernienn þínir fluttu mig þangað
í kvöld, en þú vavst farinn, svo óg' neyddist til að segja
þeim, hver ég væri. Lífvarðarforingi þinn mun nú betr
gætii þíu en hann gætti mín.‘
Lúdóvicó var nú leiddr burt. Gangr hans var
veiklulegr og höfuðið hneig niðr á bringu, en dómara
sínum svaraði haun engu orði.
’jYú megið þið krjúpa, börnin mín,‘ mælti páfinn,
þegar hinn fyrvorahdi kardínáli hafði verið leiddr burt.
’Hú mogið þið krjúpa, Frankis de Móra og Dotma Ang-
ela Fontaní, til þess að vcrða sameinuð/
Þau krupu bæði hvort við annars lilið, og Gregorv
XIII talaði nokkur lnaft mikil oið_, blessaði þau oglýsti
því yfir, að þau væru lögleg hjón.
Stormviðrin voru gengin yfir. — Ilin myrkvu,
dimrnu ský voru svifiu á burt, og sólin aftr farin að strá
sínum liressandi, lífgandi geislum. — Þruman var geng-
in um garð — og engill gleðinnar snerti hennar hörpu-
streug-i þar til alt loftið ómaði af inndæluin söng. Eadd-
ir þakklætis og hlessuuar, scm stigu upp frá hinum sam-