Útsýn - 15.10.1945, Síða 5

ERLENDAR FRÉTTIR
HVAÐ
ER AÐ
GERAST?
60 milljónir verkamanna
í einu sambandi.
Ráðstefna, sem EKKI
fór út um þúfur.
ÞÓTT illa hafi tekizt til um ráð-
stefnu utanríkisráðherranna í London,
og blaðamenn um allan lieim gefi nú
bölsýni sinni lausan tauminn, má
það ekki gleymast, að um sama leyti
var haldin önnur alþjóðaráðstefna,
sem bar árangur, ráðstefna, þar sem
fullt samkomulag náðist að síðustu,
þótt liarðsótt væri. Þetta var stofn-
þing hins nýja AlþjóSasambands
verkalýSsfélaga, sem nýlokið er í
París. Þau öfl, sem þar áttust við
og laust harkalega saman um tíma,
eru í raun og veru hin sömu og þau,
sem gáfust upp við það i London
að brúa djúpið, sem nú í bili virðist
Að vísu hefur einn maður, eins og
fyrr segir, tekið afstöðu til málsins
fyrirfram, en það er Jónas Jónsson,
fyrrverandi formaður Framsóknar-
flokksins.
1 síðasta tölublaði ófeigs, er Jónas
gefur út heldur hann fram þeirri
skoðun, að íslendingar eigi beinlínis
að biðja um áframhaldandi hervernd
Bandaríkjanna. Er eftir þessu að
dæma ekki ósennilegt, að þessi þing-
maður muni takast á hendur for-
ystuna fyrir þeim — ef nokkrir verða
— sem vilja fallast á tilmæli Banda-
rikjastjórnar um, að íslendingar leigi
hluta af landinu, sem herbækistöðvar
fyrir aðrar þjóðir.
(Sjá einnig grein á bls. 11).
ÚTSÝN
vera staðfest milli Austurs og Vesturs,
Rússlands og Bretlands, Moskvakomm-
únisma og lýðræðissósialisma.
Samkomulagið í París er eini „Ijósi
punkturinn" í alþjóðamálum síðustu
viku. En það getur líka haft stór-
kostlega pólitíska þýðingu, þegar fram
líða stundir.
Ef til vill hafa fréttirnar um slæm-
ar samkomulagshorfur í London orð-
ið til þess, að samkomulag náðist á
síðustu stundu í París. Forystumönn-
um verkalýðssamtaka veraldarinnar,
sem þar voru samankomnir, hefur
vafalaust verið það ljóst, að ef engin
von er til þess, að verkalýðurinn í
Vestur-Evrópu og Ameríku annars-
vegar og Rússlandi og Austur-Evrópu
liinsvegar, geft sameinazt í einu
heimssambandi, þá er heldur engin
von til þess, að aukinn skilningur og
samstarf komist á milli þessara
tveggja heilda.
Það var eindregin krafa hins ný-
stofnaða verkalýðssambands, að það
yrði víðurkennt sem aðili í lieims-
stjórnmálum. Það er kunnugt, að
hinn nýkjörni forrnaður þess, Sir
'Walter Citrine, mun fylgja þessari
kröfu fast fram. Hann beið allan tím-
ann meðan ráðstefnan i San Francisco
stóð yfir, eftir áheyrn hinna þriggja
stóru, og sneri þykkjuþungur heim.
Allir vita, hver áhrif verkalýðssam-
bandið brezka, T. U. C., hefur á
verkamannaflokkinn og nú á brezku
stjórnina. Nýafstaðið þing þess leyfði
sér að senda stjórninni alvarlega
áminningu. Saillant, aðalritari, þ. e.
framkvæmdastjóri, heimssambands-
ins, er nú einn af áhrifamestu mönn-
um Frakklands.
Og á Parísarþinginu kom í fyrsta
sinni fram á alþjóðavettvangi, hi'nn
nýi, viðurkenndi forystumaður verka-
Iýðssambandsins ameriska, C. I. 0.,
Sidney Hillman.
Hatrömmustu andstæðingar Roose-
velts heitins voru ekki í vafa um það
í forsetakosniiigunum siðustu, að það
væri Hillman, sem mesta sökina ætti
á því, að Roosevelt náði endurkosn-
ingu í 4. sinni, með því að hann
hefði snúið meðlimum verkalýðssam-
bandsins til fylgis við hann í stórum
stíl.
Republikanar ljóstruðu því upp í
kosningabaráttunni, að þegar Roose-
velt væri i vandræðum með eitthvað
í sambandi við kosningarnar, væri
viðkvæðið hjá honum: „Spyrjið þið
Sidney!“
Sidney Hillman er Lithái að ætt og
uppruna. Hann fluttist uppkominn til
Ameríku, sem flóttamaður frá Rúss-
Jandi. Hann talar „amerísku“ með
5