Skátablaðið Faxi - 01.12.1998, Qupperneq 23

Rigningarvapp
Snemma í september ákváðum við
Inkar að leggja land undir fót. Við stefn-
dum á að klífa sem flest fjöll í
Vestmannaeyjum! Leiðin lá fyrst á
Eldfell en vegna ausandi rigningar og
illsku Kára fórum við ekki alla leið á
toppinn en gengum lengri leiðina um
hraunið. Við tókum okkur pásu á
Flakkaranum, fengum okkur kvöldverð
og til að ná okkur í smá hita sungum við
danska hákarla lagið því það vill svo til
að með því eru mjög svo skemmtilegar
hreyfingar sem koma blóðinu á hreyfin-
gu. Mettar og glaðar í bragði héldum við
áfram en þar sem veðurguðimir voru
ekki okkar megin þennan dag ákváðum
við að lalla bara niður í dal en auðveldu
leiðina skyldum við sko ekki fara. Nei
þvert á móti ætluðum við að kóróna
Sumar með
Landnemum
Það var skemmtilegt skátastarf á
þessu sumri. Amlaugur sem er félags-
foringi yfir Landnemum tók vel á móti
mér og allir Landnemar. Eg fór m.a. í
göngu með þeim og margt annað
skemmtilegt. Hrönn hringdi í írisi
frænku mína sem var í Landnemum og
spurði hana hvort hún vildi koma í
Jötnagöngu á Kerlingarskarði. Ég fékk
að fara með í gönguna. Við sváfum í
sæluhúsi upp á Kerlingarskarði. Á laug-
ardeginum fórum við Landnemar (4) og
nokkrir Hólmverjar í langa göngu við
lögðum af stað kl 10:00 og gengum til
kl. 18.00. Það var gaman að labba. Við
stoppuðum oft á leiðinni. Svo sváfum
við í Sauraskóg með Hólmverjum. Á
sunnudeginum var haldið til
Reykjavíkur.
Það var haldið ylfingamót á Ulfljóts-
vatni sem ég, íris, Dúa, Mummi, Hrönn
og Hanna förum með ylfingana úr
Landnemum. Það var rosa gaman og
ylfingunum fannst gaman að haldið
væri mót sérstaklega fyrir þau.
Svo var komið að Landnemamóti í
Viðey. Flest allur undirbúningur var í
höndum unglinga og það hafði mikil
áhrif á mótið. Þetta mót var mjög
skemmtilegt. Það var gaman að vera
með í undirbúningnum.
SKÁTABLAÐIÐ FAXI
daginn með því að klífa Dalfjall á
leiðinni í Dalinn. Á leiðinn frá Eldfelli
og að Dalfjalli beið okkar mikil hættuför
því freistingar voru á hverju
horni...SJOPPUR. Við héldum ótrauðar
afram þar til ónefndar létu freistast.
Ekki virtist þó sykurinn hafa góð áhrif á
þær því þær guggnuðu er brekkumar við
Dalfjall nálguðust. Ekki létu þó allar
bugast og héldu galvaskar upp meðan
sykurboltarnir vöppuðu niður í dal eftir
veginum og lítill fugl hvíslaði að okkur
að íssjoppan hafi fengið klink í safnið
frá þeim á leiðinni! Vindurinn var geysi-
lega sterkur og rigningunni hafði ekki
slotað þegar upp var komið. Ekki laust
við að þetta var frekar ógnvekjandi
aðstæðúr án gríns þó að við skemmtum
okkur konunglega sérstaklega er hæð
tók að halla niður á við, í dalinn. Þá
vorum við komnar á þokkalegt skjól
fyrir vindinum en rigningin gerði grasið
skemmtilega blautt þannig að niður
renndum við okkur á rassinum á fleygi-
ferð. Á þeirri leið hittum við fyrir
nokkra erlenda ferðamenn sem undruðst
á þessu íslenska veðurfari en voru ennþá
meira hissa á þessum brjáluðu stelpum
sem sögðust vera skátar.
Það var gott að komst í hlýjuna og
þurkinn inn í skálanum en við vorum
ekki einar um það því svo vildi til að
gestir á tjaldstæðinu höfðu hreiðrað um
sig þar. Ekki kom það að sök heldur
gerði ferðina bara enn sérstæðari. Við
spjölluðum við þá og fengum að vita
hversu falleg þessi eyja væri og hversu
frábært þeim fannst þetta náttúrulega
tjaldstæði umkringt hrikalegri náttúru
og laust við alla umferðarmengun. Á
þessu frábæra og öðruvísi tjaldstæði
héldum við í draumalandið, dauðþreyt-
tar en jafnframt glaðar og stoltar.
Fyrir hönd Inka;
Sigga, Steinunn og Freydís
Ds. Keiko
Frá 50 ára afmæli Faxa