Víkurfréttir - 02.11.2006, Blaðsíða 21

VÍKURFRÉTTIR I FIMMTUDAGURINN 2. NÓVEMBER 2006 21STÆRSTA FRÉTTA- OG AUGLÝSINGABLAÐIÐ Á SUÐURNESJUM
Við hjón in fór um á frá bær an fund um forvarnir og fíkniefna-
vandann, sunnudagskvöldið
29/10 kl.20. Fund sem þing-
maðurinn okkar Gunnar Örn
Örlygsson boðaði til í 88 hús-
inu. Þar mættum við tímalega
til að fá sæti, því að við áttum
von á að það yrði fullt út úr
dyrum, en því miður mættu að-
eins örfáar manneskjur. Örfáir
íbúar sem láta sig máli skipta
hvað er að gerast í okkar bæj-
arfélagi og hjá okkur sjálfum.
Foreldrar, aðstandendur og
fagaðilar kvarta og kveina um
að ekkert skuli vera að gert í
sambandi við forvarnir og
fíkniefnavandan. En láta síðan
ekki svo lítið að mæta á jafn
mikilvægan og fróðlegan fund
sem þessi var.
Spurning hvort þetta flokkist
ekki undir meðvirkni.
Meðvirkni er stórhættuleg.
Foreldrar, systkyni, ættingjar
og vinir eru mjög meðvirkir
þeim sem eru í vandræðum
af einhverju tagi. Borga fyrir
þau skuldir, lána þeim, keyra
fram og til baka og.s.frv. Gera
sér engan veginn grein fyrir því
hvað þau eru að gera börnum
sínum. Sumir foreldrar eru svo
stoltir að þau gera allt til að fela
hvernig fyrir börnunum þeirra
er komið. Veldur þessi með-
virkni algjöru ábyrgðarleysi, til-
litsleysi, stjórnleysi, ótta, kvíða
og jafvel geðveiki. Ef þau eru
ánetjuð dópi, áfengi eða öðru,
þá er bara verið að flýta fyrir því
að þau verði veikari og ná sér
jafnvel aldrei út úr þessu, missa
alla sjálfsvirðingu og detta í
þunglyndi. Þau biðja um pening
fyrir bíó, bensín á bílinn, video
eða einhverju öðru en kaupa
efni eða annað slíkt fyrir pen-
inginn. Hvað erum við að gera
annað en að skemma þá einstak-
linga sem við elskum. Hvað er
í gangi?
Leitið eftir fræðslu og aðstoð
ef þarf t.d. hjá aa.is -- saa.is --
fjolsmidjan.is -- marita.is, eða
einhverjum öðrum aðilum.
Einnig er gott að tala við fólk
sem er búið að ganga í gegn um
þetta og eru að gera eitthvað í
sínum málum. Ekki ganga með
þessar byrðar á herðunum ykkar
ef hægt er að losna undan þeim.
Ekki láta fjölskylduna flosna
upp þar sem hægt er að kom-
ast hjá því. Þetta á ekki að vera
feluleikur. Lærðu að segja nei
og standa við það þó að það sé
óþægilegt. Þetta er ekki síður
hættu legt okkar heilsu, þar
sem við getum verið jafn sjúk
og sjúklingurinn í meðvirkni
okkar, meðvirkni sem fellst í
ótta, kvíða, óöryggi og fl. Að
segja NEI og standa við það er
smá vísir að bata og gott fyrir
báða aðila.
Foreldrar eru oftast blindir á sín
eigin börn, sjá síðast af öllum
hvað er að gerast. Hlustið á
aðra, þeir hafa yfirleitt rétt fyrir
sér þó svo að það sé sárt.
Við þurfurm að fá sambærilega
þjónustu hingað á Suðurnesin
og þá fræðslu og td. SÁÁ, AA,
Fjölsmiðjan, Marita og fleiri fag-
aðilar veita, þjónustu sem nýtist
fyrir alla þá sem vilja aðstoð.
Erlingur Jónsson
af eigin reynslu.
Skipta forvarnir
okkur ekki máli?
æErlingur Jónsson skrifar: