Gripla - 20.12.2017, Page 221

221
von godur ei skunde
nie firri mig nu fundi.
þar um grun i þannka bind
þo ad meigi so til g
þ vilie m f f.
Nafn greint hef eg nu um sinn
nockra þiőda dæme
flestra vidur frőmleikinn
framar enn lasta næme
tte hrősa ődur minn
æru og digda blőma
J s þ s
adrir telie Jll kvendenn
er *þau helldur reina f
s f o s b
hradar ferdum hrődurinn
heim ad þagnar bnum
þ v m
hellst til gamanz hug ||135r|| rinn
hiale soddann unde
þ v m f.
hvatte mig so heimurinn
ad horfa sna prde a
þ v m f f.
Liőda kvedinn refla rős
rædann eidast skillde
Sprunda greind ad heite Hrős
hellst mier skillst *eg villde
fialars skla frosinn ős
fæstir listugt rőma
Jeg sꜳ þad soma
riede hlda ristill liős
Riett ei neitt hann munde *sm
Soma føt nie silkinn *blꜳ
þő alldreie digdug drős
dillum heillum þnum
Einhvør ann mynum
vongóður ei skundi,
né firri mig nú fundi.
Þar um grun í þanka bind
þó að megi svo til gá,
þær vilji mínum fundinum frá.
21. Nafngreint hef ég nú um sinn
nokkra þjóða dæmi,
flestra viður frómleikinn
framar en lasta næmi.
Átti hrósa óður minn
æru og dyggða blóma,
ég sá þann sóma.
Aðrir telji illkvendin
er þau heldur reyna fá,
sóma föt og silki blá.
Hraðar ferðum hróðurinn
heim að þagnar býnum,
þær vilja mínum
Helst til gamans hugurinn
hjali soddan undi,
þær vilja mínum fundi.
Hvatti mig svo heimurinn
að horfa sína prýði á,
þær vilja mínum fundinum frá.
22. Ljóða kveðin refla rós
ræðan eyðast skyldi,
sprunda greind að heiti hrós
helst mér skilst ég vildi.
Fjalars skála frosinn ós
fæstir lystugt róma,
ég sá þann sóma.
Réði hlýða ristill ljós
rétt ei neitt hann mundi smá,
sóma föt né silkin blá.
Þó aldregi dyggðug drós
dillum heillum þínum,
einhvör ann mínum.
IN PRAISE OF WOMEN
*21/9 þau] þꜹg 255, 589 *22/4 eg] ad 255, 589 *22/9 sm] sn 815, 255, 589 *22/10 Soma
føt nie silkinn blꜳ] sóma fot og sjlkinn blá 255, s f og s b 589