Ófeigur - 01.03.1908, Qupperneq 11

11
og óháðir líta á þetta mál. Einn bóndi sagði t. d.
við mig, að þegar hann hefði lesið ritgerð niína í
Ófeigi, þá hefði hann hugsað áþessaleið: «Ályktan-
ir höf. eru nú máske nokkuð einhliða, og áætlanir
hans ekki nákvæmar, en þó eg nú slái helmingnum
af fyrir þessu, þá er meir en nóg eftir samt.» Petta
var mjög skynsamlega mælt, og á þessa leið verða
allar hagskýrslur að skoðast. Svona ætlaðist eg líka
til, að menn litu á þetta, hvort sem A. K. þætti
betur eða ver; það liggur mér í léttu rúmi. Eg hefi
aldrei búist við, eða ætlað mér, að ávinna mér hylli
kaupmanna. Eg tel atvinnurekstur þeirra óhollan þjóð-
félaginu og hagfræðislega rangan og skaðlegan, þótt
hann sé gróðavænlegur fyrir sjálfa þá; meira að segja,
eg tel hann siðferðislega skaðlegan, bæði fyrir al-
menning og kaupmennina sjálfa.
Pessa sannfæringu mína ætla eg að verja og rök-
styðja eins og mér endist vit og elja til, hvað sem
A. K. segir, og hversu mörg flugrit sem hann lætur
á mér dynja, því að eg er sannfærðar um að það varð-
ar þjóð mína miklu, bæði efnalega og siðlega, að
hún fái réttan skilning á þessum efnum, og geti los-
að sig við gamla hleypidóma og vanakreddur í við-
skiftalífinu. Mér kemur því ekki til hugar að frið-
mælast við A. K. eða aðrakaupmenn, þó þeir máske
ætlist til þess, né heldur að taka nokkuð aftur af
því, sem eg hefi sagt, ekki einu jsinni það, að eg
læt Örum & Wulffs verzlun njóta sannmælis, viður-
kenni að henni sé nú vel stjórnað, og tel hana hollari
og þarfari en smákaupmannaprang, þótt þeir kalli sig