Ljósið - 01.02.1909, Blaðsíða 8

24
L J Ó S I Ð
veröld tel eg valta,
vitringana halta.
í svívirðing menn synda,
smælingjana blinda,
Merðir lýgi mynda,
Mammon sig við binda.
Menn er skríða úr skólum
skammir fremja á jólum,
sem álfar út úr hóíum
eru menn á kjólum.
Loftið skýrir skrugga,
skyggir ljós á mugga.
Hirðir börn vill hugga
brekur ljós burt skugga.
Fjandann prestar friða,
fellur á liann skriða.
Eg sérana reyni að siða,
svo þeir beiðist griða.
Ef ljúga prestar lengur,
15'ginn staflaust gengur.
Eg er djarfur drengur,
dregst af sultar-kengur.
Litil börn þarf lauga,
ljóst mál sjái auga,
djarfur hrek eg drauga
dauð trú fer í hauga.
Frelsarinn frelsið styður,
fjandinn grafist niður,
barn guðs um það biður,
að betri komi siður.
Ljósið öllum lýsi,
leið á rétta vísi.