Ljósið - 01.02.1909, Blaðsíða 12

28
L J Ó S I Ð
Það eru ekki meðmæli með nýjum guðfræðingum,
ef gömul, ryðguð skrúfa, verður blýföst i þeim; það
mun ekki vera hægra að ná fastri skrúfu en lausri úr höfði
forustumanns kreddu-trúarinnar. Eg vil ekki álíta, að
blessaður Matti minn sé því vaxinu að setja »Bjarma«-
útgefendur á kné sér, þar trúar-vingull sá, er ekki bú-
inn að sjöða grautinn, er hann þykist fær um að bera
á borð fyrir kristnu trúarílokkana í þeim nafn-kristna
heimi. Eg bið drottin að gefa bróðir mínum heilbrigð-
an heila.
Eg elska drottins orðið trútt,
illu neita kukli,
þó presturinn lærði finni fútt
í fjandans leiðu kukli.
Eg fálækt bréf á frá honum,
frjáls því mynda stefið,
eflaust lengjast á honum
eyrun eins og nefið.
Matthías er maður frjáls,
manninn allir blessum.
svo lýgin fari ei Ijótum háls
á lærðum vini þessum.
Prestanna er kenning klúr,
kristnir menn það finni.
Matthías kasti moði úr
mála-hirzlu sinni.
Menn sér krókótt grófu göng,
galdir í dauðans húmi,
tíð er stutt, en leiðin löng,
lífs að æðsta rúmi.