Ljósið - 01.02.1909, Blaðsíða 14

30
L J Ó S I Ð
Upplýst veit það öldin fróð,
alt rétt þarf að meta,
af herranum Jesú hold og blóð,
heimska væri að eta.
Eg hef ekki málið mist,
málið stóra kemst á þing,
að látast skamta kropp af Krist,
kalla eg verstu svivirðing.
Pvílík heimska og þjóðarsmán,
þarf að hverfa úr landi nú,
hneyksli ei skapar lýðum lán,
Ljós mitt styrkir góða trú.
Ekki hverfa manna mein
meðan prestar kenna synd,
það er fúin gömul grein
guð sinn eta eins og kind.
Eg hyg'g ekki heilinn sé
heilbrigður í fólki því,
sem flón það er að falla á kné,
fiíl þá leika messu i.
Eg leiður varð á látunum,
ljósið bjart mig styður.
Að gráta synd hjá grátunum
gamall mjög er siður.
Heimskan eyða seint mun synd,
sannleikann eg tala.
Af því villast böi’nin blind
að bræður hneyksli ala.
Fólk þarf eta kind og kálf
kaupa jörð og yrkja.
Synd er að gera sig að álf,
sitt mannvitið kyrkja.
Hér eg ei af hólmi renri,