Feykir - 04.02.2016, Blaðsíða 9

05/2016 9
sem maður les um. Man svo vel eftir því
þegar ég kom á Djúpavog og hafði nýlokið
við bók Stefáns Jónssonar Að breyta fjalli og
gerist þar. Eins fór ég tvisvar á Seyðisfjörð í
sumar og þá varð ég að lesa æviminningar
Vilborgar Dagbjartsdóttur sem er þaðan,
aftur. Að ég tali nú ekki um Færeyjar, var þar
í viku í sumar með vinkonum í leshringnum
Gerplum, og les nú bækur sem gerast þar
með allt öðru hugarfari og get sett mig inní
aðstæður. Nú erum við að tala um að fara á
slóðir Jane Austin í Bretlandi næst. Þetta er
bara skemmtilegt!
Ef þú ættir að gefa einhverjum sem þér
þykir vænt um bók, hvaða bók yrði þá
fyrir valinu? -Ég myndi gefa bókina Lífsins
skák, minningar Önnu P. Þórðardóttur,
sem ég vann að sl. ár ásamt henni og
Þóru Kristjánsdóttur. En þar sem hún er
uppseld í bili (önnur útgáfa á leiðinni) þá
myndi ég gefa undurfallega og vandaða
bók sem er nýútkomin, Ljóðasafn Vilborgar
Dagbjartsdóttur.
Og svo er það þetta með lestur og
lestrarvenjur, þetta með minnið. Stundum
les ég bók sem mér líkar vel við og hef gaman
af meðan ég les, en ef ég ætti að segja frá
efni hennar viku síðar þá gæti ég ekki unnið
mér það til lífs að segja frá efni hennar án
þess að kíkja í hana,- þá hlýt ég bara að
hafa notað skammtímaminnið og dæmi
þá innihald bókarinnar fremur slakt. Vildi
að ég gæti sagt eins og góð nágrannakona
mín, Ásdís heitin í Ögmundarstöðum, þegar
ég spurði hana í forundran þegar hún var
að endursegja mér efni einhverrar bókar.
„Hvernig er það Ásdís lestu svona mikið?“
spurði ég. „Nei,“ svaraði Ásdís á sinn
hógværa hátt, „-en ég man nokkuð það sem
ég les.“
-Ég er ástríðufullur lesari og bækur er mitt
helsta tómstundagaman. Ef til vill helgast
það af því að ég er komin á unglingsár
þegar sjónvarpsútsendingar hefjast hér
á landi og bóklestur var helsta afþreying
barna fyrir þann tíma. Ég les mikið á
veturna en fremur lítið yfir sumarið nema
þá blöð og e-ð í tölvunni. Ég les allskonar
bækur, íslenskar skáldsögur og þýddar,
ævisögur og efni byggt á sönnum sögum
og gamalt efni. Er vandlát á „krimma“
og spennusögur, háspenna og sögur úr
styrjöldum eiga illa við mitt taugakerfi.
Svo eru líka bækur sem ég fletti og skoða
eins og myndlistabækur og bækur um alls
kyns handavinnu, sem ég ætla að gera
bráðum og svo matreiðslubækur með
uppskriftum sem ég ætla að elda seinna, og
alls konar tímarit. Er oft með margar bækur
í takinu og vel eftir hentugleikum, er ekki að
dvelja lengi við lesningu sem mér líkar ekki,
en get að sama skapi dottið í bók þannig
að hún fylgi mér milli herbergja og efni
hennar hverfi varla úr huga mér svo dögum
skipti. Treini mér stundum lesninguna eins
og eðalkonfekt og verð svo hálf viðutan og
sorgmædd þegar henni lýkur. Hef alltaf
dáðst af rithöfundum sem rita fallegan og
áhrifamikinn texta.
Hvaða bækur voru í uppáhaldi hjá þér
þegar þú varst barn? -Ég vildi óska að
þá hefði úrvalið af frábærum barnabókum
verið eins mikið og nú er. Maður las allt sem
maður komst yfir og fékk ævinlega bækur á
jólunum, en það var misgott. Man fyrst eftir
Millý Mollý Mandý sem varð mikil vinkona
mín og sögur Stefáns Júlíussonar um Kára
voru eftirsóttar af okkur systkinunum. Fimm
bækurnar efir Enid Blyton voru spennandi
og einkum þegar farið var að gera
útvarpsleikrit eftir þeim. Anna í Grænuhlíð
er frábær og enn í uppáhaldi. Grimms
ævintýrin voru ekki fyrir mig en ævintýri
H. C. Andersen voru og eru yndislegar
bókmenntir. Íslenskar þjóðsögur og ævintýri
öll fimm bindin lágu. Og í kringum göngur
og réttir þá var það gangnaseðillinn og
markaskráin.
Hver er uppáhaldsbókin þín sem þú
hefur lesið í gegnum tíðina? -Nú vandast
málið að velja því sumar bækur hafa haft
varanleg áhrif á líf mitt og skoðanir og þá
fyrir ýmissa hluta sakir. Fæ stundum dellu
fyrir höfundum og les allt sem ég finn eftir
þá. Á einhverju árabili las ég Laxness allan,
en hef ekki áhuga á að lesa hann í dag því
það kann að breyta þeim hughrifum sem
ég varð fyrir þá og þau vil ég bara muna.
Eins var með bækur Isabel Allende. Uppá
síðkastið hef ég lesið allt sem ég finn eftir
Hanne Vibeke Holst eins og Konungsmorðið
og Krónprinsessuna.
Hver er þinn uppáhaldsrithöfundur?
-Get alls ekki gert uppá milli þeir eru svo
margir. Svo einhverjir séu nefndir,-Jónas
Hallgrímsson og Astrid Lindgren. Verk þeirra
mæla með sér sjálf.
Hvaða bók/bækur eru á náttborðinu hjá
þér þessa dagana? -Alltaf smá bunki. Var
að ljúka við bókina Fjallkonan eftir hana
frænku mína og nöfnu Hjartardóttur og
er hún aldeilis prýðileg. Bók Guðmundar
Andra Thorssonar höfundar og Svo tjöllum
við okkur í trallið, bók um Thor föður hans
er hreint yndisleg og mannbætandi lesning.
Byrjuð á Stóra skjálfta eftir Auði Jónsdóttur
og hlakka til að halda áfram. Sýnist hún ólík
fyrri bókinni Ósjálfrátt sem var afar góð. Þá
er á borðinu bók sem ég gríp í öðru hvoru
sem heitir Móðir mín húsfreyjan útg. 1979,
þar sem nokkrir þjóðþekktir einstaklingar
þá segja frá mæðrum sínum sem flestar
voru fæddar fyrir aldamótin 1900. Mjög
holl lesning sem sýnir í hnotskurn lífsbaráttu
fólks og einkum kvenna þess tíma.
Ertu fastagestur á einhverju bókasafni?
-Yfir vetrartímann kem ég reglulega á
Héraðsbókasafnið og þangað er nú
enn eftirsóknarverðara að koma eftir
breytingarnar. Gaman að lesa blöð og
tímarit og fá sér kaffisopa.
Áttu þér uppáhaldsbókabúð? -Meðan
Bókabúð Máls og menningar var og hét
á Laugarveginum, að ég tali nú ekki um
þegar kaffihúsið Súfistinn var á efri hæðinni
þá var hún mín uppáhalds. Fer gjarnan
á fornbókasölur þar sem ég er stödd og
finn oft eitthvað skemmtilegt og skrýtið.
Þá er líka notalegt að fara í Pennann/
Eymundsson á Akureyri.
Hvað áttu margar bækur í bókahillunum
heima hjá þér? -Það eina sem við Siggi
minn eigum nóg af og jafnvel meira en
nóg, það eru bækur, þær skipta einhverjum
þúsundum. Það er ekki siðlegt finnst mér
að henda bókum. Það er misjafnt hversu
margar bækur ég eignast, giska á 30-50
stykki á ári.
Er einhver bók sem hefur sérstakt gildi
fyrir þig? -Ég á eina bók gamla og snjáða
sem ég hef ekki opnað síðan ég var barn.
Þannig var að ég var u.þ.b. tólf ára og varð
uppiskroppa með lesefni og fór að skoða
fullorðinsbókaskápinn og spurði mömmu
hvort ekki væri eitthvað þar handa mér
að lesa og rak augun í titilinn Dagbók
Önnu Frank um leið. „Nei, þessa bók
skalt þú ekki lesa,“ sagði mamma „hún er
alls ekki fyrir börn!“ Auðvitað vakti þetta
forvitni mína og ég stalst til að lesa hana
og uppskar martraðir og andvökunætur yfir
hræðilegum örlögum Önnu Frank. Það eru
ekki mörg ár síðan ég var í Amsterdam og
þar er hús fjölskyldu Önnu orðið að safni
og segir sögu og er samnefnari fyrir örlög
hollenskra gyðinga í síðari heimstyrjöldinni.
Ætlaði mér í eitt skipti fyrir öll að reyna
að höndla erfiðar minningar og horfast í
augu við staðreyndir. Sá að fyrir utan húsið
var biðröð fólks og var hleypt inn í litlum
hópum – ég missti kjarkinn og gekk burt
með óendanlega sorg í hjarta yfir illsku
mannsins og firringu styrjalda.
Hefur þú heimsótt staði sem tengjast
bókum eða rithöfundum þegar þú ferðast
um landið eða erlendis? -Já, og það er
ótrúlega mikils virði að hafa heimsótt staði
( BÓK-HALDIÐ ) kristin@feykir.is
„Fæ stundum dellu fyrir
höfundum og les allt
sem ég finn eftir þá“
Ingibjörg Hafstað / bóndi og bókaunnandi í Vík í Skagafirði
Ingibjörg Hafstað. MYND: BÞ
„Viðtökurnar alveg ótrúlegar
og þessi verðlaun algjör kóróna“
Úlfur Úlfur með plötu ársins
Hlustendaverðlaunin
2016 fóru fram í
Háskólabíói sl.
föstudagskvöld. Þar fóru
skagfirsku drengirnir,
Helgi Sæmundur
Guðmundsson og Arnar
Freyr Frostason, í
hljómsveitinni Úlfur Úlfur
heim með verðlaun fyrir
bestu plötu ársins.
„Þetta ferli tók miklu
lengri tíma en við höfðum
áætlað og við tókum mörg
tímabil þar sem við sáum
fram á að þetta myndi
aldrei hafast. Á síðustu
metrunum vorum við svo
farnir að efast stórlega um
að það væri eitthvað varið í
gripinn en ákváðum, eftir
að hafa leyft fólki að heyra,
að gefa hana út. Svo voru
viðtökurnar alveg ótrúlegar
og þessi verðlaun algjör
kóróna,“ sagði Helgi
Sæmundur í samtali við
Feyki.
Hlustendaverðlaunin
eru stærsti viðburður sem
útvarpssvið 365 miðla
stendur fyrir á hverju ári.
/BÞ
Helgi Sæmundur og Arnar Freyr kampakátir.