Kiwanisfréttir - 01.04.2003, Blaðsíða 20

20
Vitur maður sagði. „Fortíð-
in er til að læra af henni en
framtíðin til sóknar“.
Hver er framtíð Kiwanis á
Íslandi? Það vitum við að
sjálfsögðu ekki en við getum
stefnt að því að gera framtíð-
ina ljósari og öruggari með
því að leggja á okkur nokkra
vinnu. Nú er ég ekki að full-
yrða að aldrei hafi verið stað-
ið að skipulagningu fyrir
Kiwanis á Íslandi , síður en
svo. Ef það hefði aldrei verið
gert, þá væri ekki Kiwanis til
í dag og við værum ekki með
starfandi félagsskap um land-
ið allt. Hinu er svo ekki hægt
að neita að fækkun fólks frá
hreyfingunni er grafalvarlegt
mál sem ber að hugleiða og
reyna og sporna eitthvað á
móti.
Tryggasta leiðin til að við-
halda félagsstarfi eins og
Kiwanis er að halda félaga-
fjölda hæfilegum. Láta ekki
félagafjöldann falla niður þ.e.
að verjast því að missa félaga
úr starfi ef möguleiki er.
Munum að það á að vera
auðveldara að halda félögum
í hreyfingunni heldur en að
ná nýjum inn.
Félagar koma og fara, það
vitum við. En við þurfum að
halda starfi okkar áhuga-
verðu svo fólk hafi eftir ein-
hverju að sækja. Nú hafa
nokkrir félagar gengið til liðs
við Kiwanis á undanfarandi
árum og horfið fljótlega aftur
frá. Það þarf ekki að vera
neitt óeðlilegt við það, síður
en svo. En vert er að spyrja.
„Gæti það verið út af fundar-
formi, framkomu félaga við
þá nýju eða eitthvað í starfi
klúbbana og hreyfingarinnar
sem hrekur frá.
Er uppbygging okkar fé-
lagsstarfs fráhrindandi á ein-
hvern hátt. Af hverju stenst
ekki félagsskapur okkar
væntingar þeirra sem hverfa
frá svo skjótt?
Þessum spurningum ætla
ég ekki að svara. Varpa þeim
aðeins fram mönnum til íhug-
unar.
Samskipti félaga í Kiwanis,
manna á milli eru nokkuð
góð að ég tel allmennt. En
þegar kemur að samskiptum
við Umdæmið virðist einhver
snuðra hlaupa á spottann.
Hvers vegna, veit ég ekki.
Skýrslugerð til umdæmisins
er verulega í ólestri hjá mörg-
um eftir því sem skýrslur
svæðisstjóra sýna. Og ég veit
af reynslu að bréfum er jafn-
vel ekki svarað sem send eru
til klúbba. Sem betur fer er
þetta ekki algild regla en því
miður allt of algengt. Er þetta
trassa háttur, gleymska eða
er þetta beinn ásetningur? Ef
svo er, er málið í alvarlegum
farvegi.
Eða standa kjörnir fulltrúar
hreyfingarinnar ekki undir
þeim væntingum sem þeir
voru kjörnir til?
Ekki var ætlun mín að fara
að halda uppeldis prédikun
hér í þessum pistli en ég
kasta þessu fram til að undir-
strika huga minn um Kiwanis.
Mér finnst, (ekki endilega svo
að ég hafi rétt fyrir mér), að
starfsemi Kiwanis sé allt of
mikið bundin niður í gömul
gildi. þ.e. þau gildi sem voru
fyllilega frambærileg á þeim
tíma er þau voru sett. Í allri
þeirri tækni byltingu sem
orðið hefur og nokkuð snögg-
lega hefur gengið í garð hjá
okkur, hafa mörg gildi okkar
fallið eða frekar að segja,
færst úr stað eða breyst. Það
er þetta sem ég held að við
verðum að skoða á sérstakan
hátt með framtíð hreyfingar-
innar í huga.
Ef skoðað er í sögulegu
samhengi uppeldisumhverfi
þeirra manna sem stofnuðu
Kiwanis og þeirra sem við
viljum fá inn í hreyfinguna í
dag til að taka við af okkur á
komandi dögum þá sjáum við
hversu yfirþyrmandi munur
er þarna á.
Stofnendur hreyfingarinn-
ar eru fæddir á byrjun síðustu
aldar. Ólust upp jafnvel í torf-
bæ, engin upphitun, ekkert
rafmagn og eini ylurinn sem
fólkið hafði til að lifa af harða
vetrartíð var ylurinn af
skepnunum sem voru jafnvel
í fjósi undir húsinu og þótti
stórsniðug hugmynd þess er
byggði.
Á þessum tímum hafði fólk
mikið fyrir því að hitta annað
fólk frá öðrum bæjum. Lagði
á sig jafnvel nokkra tíma
göngu í þokkalegu veðri til að
hitta nágranna. Það var ekki
hoppað upp í gljáandi
sjálfrennireið og ekið eftir
sléttum vegi, heldur farið yfir
keldur og móa og ár þurfti að
vaða til að komast á leiðar-
enda. En þetta var gert! Hvers
vegna? Hvað rak fólk til að
leggja þetta á sig? Þörf
mannsins til að vera í nálægð
annarra er svona sterk.
Ég þarf ekki frekar að tí-
unda hversu breytingar eru
miklar frá þessum tíma. En
fast setja skulum við það í
okkar umhugsun, að þær
væntingar sem fólk gerir í dag
til samveru við hvert annað er
heldur betur annað, þó sam-
veru þörfin sé vafalítið ekki
mynni. Mörg gildi hafa fallið
eða frekar færst úr stað eða
breyst.
Eða hvað heldur þú les-
andi góður.
Á tímum afþreyingar
sprengingar þar sem allir
keppast við að selja og kynna
sem víðtækasta og margvís-
legasta afþreyingu er róður-
inn þyngri til að halda uppi fé-
lagsstarfsemi eins og Kiwan-
is. Hraði þjóðfélagsins og
mötun mannfólksins á öllum
hlutum er það sem veldur
okkur búsifjum í starfsemi
eins og við viljum standa að.
Kiwanis á Íslandi er stofn-
að þegar fjölmiðlar voru færi
en í dag. Dagblöð voru bara
málgagn stjórnmálaflokka.
Útvarp Reykjavík var útvarp
allra landsmanna og ekkert
annað heyrðist. Sjónvarp
ekki til, bjórmenningin var
engin og pöbba rölt ekki til í
Reykjavík, fáir skemmtistaðir
og taldir á fingrum annarrar
handa. Og út á landsbyggð-
inni var alls ekki neitt, nema
ef vera mátti eitt félagsheim-
ili.
„Þá var maður manns gam-
an“ Og eitt er víst þetta gamla
gildi er enn til staðar.
„Það þarf bara að ná þeim
saman, finna hinn nýja far-
veg.“
Ég veit sem tónmennta
kennari til margra ára að
„Það er auðveldara að gefa
öðrum tóninn en að halda
lagi sjálfur“. En samt leyfi ég
mér að setja þessar vanga-
veltur fram öðrum félögum til
umhugsunar.
Einn er sá þáttur sem ég
hef staðið að um nokkra ára
bil og finnst hægt farið en það
er vefurinn okkar
http//www.kiwanis.is. Fann
ég það strax í upphafi að
menn tóku þessum nýja miðli
með slíkri varúð en þó með
bros á vör og í þvílíkri óvissu
að nánast engan vegin var
hægt að komast að með þetta
málefni. Þó var svo, að þó
nokkrir sýndu þessu áhuga
og vildu vera með og því er
hann það sem hann er í dag.
Kiwanisvefurinn okkar er
nú að mínu mati búinn að
sanna sig og tilveru rétt sinn.
Inn á hann hafa nú komið Rú-
lega 10.000 innkomur á þrem-
ur árum en fyrstu árin voru
þeir aðeins taldir í fáeinum
hundruðum. Hann er enn
vistaður hjá Islandia og tekur
þar tæplega 85 Mb. En ætti að
mínu mati að vera orðin fimm
sinnum stærri.
Vefhönnun þá sem nú er
inni fyrir umdæmið þ.e.a.s.
www.kiwanis.is hefur Gestur
Halldórsson í Höfða séð um
og hefur hann alfarið haldið
honum við þetta árið og
kunnum við honum bestu
þakkir fyrir.
„Fortíðin er til að læra af
henni en framtíðin til sóknar“