Verslunartíðindi - 01.11.1925, Blaðsíða 14

120
VERSLUNARTÍÐINÐI
legan kaupmann, sem nú er dáinn, en áð-
ur fyr seldi megnið af ísl. kj&tinu, er
hingað fluttist. Þegar skip er komu frá
íslandi voru affermd, kom hann sjálfur
kl. 7 á morgnana niður að skipinu og sá
um að vagnarnir væru tilbúnir til þess
að flytja kjötið, til þess að kostnaðurinn
yrði sem minstur. Kjöttunnunum var svo
ekið beina leið til járnbrautarstöðvanna
eða til skipa, er áttu að flytja það til
annara bæja. Áður hafði hann unnið kapp-
samlega að því að koma kjötinu út og
hafði til þess reynda umferðasala og um-
boðssala. Auðvitað borgaði hann kjötið
sjálfur við móttöku og lagði fje fram til
þess að kaupmennirnir gætu féngið greiðslu-
frest.
Islendingar kunna sjálíir að meta per-
sónulegt sjálfstæði og þeir vita að áhætt-
an er minni þegar einhver viss maður
stendur að baki, en þegar eiga á við ein-
hvern og einhvern óþektan.
Jeg vona að áheyrendum sje ljóst af
þessum hugleiðingum mínum að verslun-
arstjettin hjer hefur næga þekkingu og
nægan áhuga til þess að hafa sölu ísl.
afurðanna á hendi. Bærinn heitir á ís-
lensku Kaupmannahöfn og vjer viljum
vona að háttvirtir kaupmenn noti meira
þessa höfn kaupmanna framvegis en þeir
hafa gjört síðustu árin.
Fyrsta skilyrðið er að þeir áliti OS3
góða kaupmenn, og það vona jeg að þeir
gjöri.
I öðru iagi að þeir treysti oss til að
mæla með vörunni. Þetta höfum vjer að
að nokkru leyti gjört hingað til og það
án endurgjalds. En jeg bið yður þó að
minnast þess, að kaupmennirnir hafa ekki
einir hag af því að selja vöruna með sem
bestu verði, heldur öllu heldur framleið-
endurnir. Kaupmaðurinn getur einnig haft
nokkurn ágóða af annars flokks vöru þótt
verðið sja lágt.
Jeg hygg að íslendingar hafl ekki fy>'
meir kunnað að meta, það til fulls að var-
an var kynt erlendís. Það er ekki nóg
að hafa góða vöru á boðstólum, heldar
þarf fólkið að vita um vöruna og viður-
kenna gæði hennar og getur það oft verið
nógu erfltt. Besta hjálp veita blöðin í
þessu efni. Vjer þurfum að hafa þetta
stórveldi á voru bandi og nota auglýsinga-
dálka þess. Á íslandi hafa orðið svo marg-
hliða framfarir, að menn þar kunna vafa-
laust að meta vald augiýsinganna.
En auk auglýsinganna er ýmislegt fleira
sem styður viðskiftin svo sem gott álit
verslunarvenjur og sambönd. Verslunar-
samböndin finnum vjer ágömlu kauphöllinni
Kristjáns IV. Kaupmannaráðið sjer um
að gömlum verslnnarvenjum sje haldið í
heiðri, og þar sem það er frumkvöðull að
þessu móti, má telja vist að hjer sje göml-
um venjum haldíð og því öllu vel tekið,
er stutt getur að samvinnu milli Danmerk-
ur og Islands.
Einn aðalþátturinn i öllum viðskiftum
eru fjárframlögin og áhættudreifingin.
Og ánægjulegt er að sjá hvernig Islend-
ingar kunna að haga fjármálum sínum við
atvinnureksturinn, þannig að þeir geti
staðist erfiða tímann og lagt aftur fram
fje þegar fer að lagast og tækifærið kern-
ur á ný. En ættjörð Tietgens á einnig for-
sjála og framsýna menn, sem gæta þarfa
verslunarstjettarinnar og skilja þýðingu
hennar fyrir þjóðfjelagið.
Það er gulivæg meginregla að deila á-
hættunni en leggja ekki alt undir i einu,
Þessarar góðu gömlu verslunarreglu er
getið i einni af ísl. bókum frá 12 öld-
inni, sem heitir »konungsskuggsjá«. I
henni er þetta meðal annars.
»En ef þú átt allmikið fé í kaupferðum,
þá skiptu því í þrjá hluta; legg einn hlut
í félag við þeim mönnum, er jafnan sitja
í kaupstöðum ok sé þar tryggvir ok kunnj