Verslunartíðindi - 01.06.1931, Blaðsíða 13

VERSLUNARTÍÐINDI
55
og einstök, sem hafa gefið tiltölulega
mikinn ágóða, hafa getað það eingöngu
vegna þess, að þau hafa átt varasjóð
eða mikið burðarmagn í hlutfalli við
hlutafjeð. Þó að nú tekjur af siglingum
hafi þannig lækkað að miklum mun, er
því miður, ekki hægt að segja það sama
um gjöldin, sem yfirleitt hafa haldist
óbreytt, og þess vegna er mun meiri pro-
sentvis af þeirri brúttófragt sem inn hef-
ir komið, heldur en 1929.
Skipasmíði í heiminum er einnig minst
á í skýrslunni, og tekið fram, að 1930
er meira smíðað af mótorskipum en eim-
skipum. Árið 1927 voru nýsmíðuð mótor-
skip 31.7 pct., sem jókst upp í 43.8 1928,
45,5 1929 og 54,8 1930. Smíði skipa, sem
kynda olíu, hefir samt einnig aukist, með
því' að 1930 voru sett á flot 552.000 ton
á móts við 410.000 on 1929.
Þegar litið er á Danmörku, þá voru
smíðuð skip þar sem námu 137.230 B. R.
T. 1930 á móts við 111.46 1929, og það
er þess vert að taka það fram, að aðeins
5 lönd smíðuðu fleiri, nefnilega Stóra-
Bretland, U. S. A., Þýskaland, Holland
og Japan. Flest voru það mótorskip, sem
smíðuð voru í Danmörku, nefnilega
120.262 B. R. T. og þar af voru 67.017
B. R. T. smíðuð handa Noregi.
Blaðið „Fair play“ segir, að skip af
nánar tiltekinni stærð og útbúnaði kosti
í árslok 1930 ca. 49.000 £ en í byrj-
un ársins kostaði það 58.000 £, og áður
en verðfallið kom 1929 kostaði það
62.000 £. — Samt sem áður hafa skipa-
smíðastöðvar bæði í Danmörku og út-
löndum fengið sárafáar pantanir á nýj-
um skipum þetta ár.
Finanstidende.
Pólland.
Blaðið „Svensk Export“ birtir nýlega
grein um verslunarviðskifti í Póllandi og
hefir eftir pólsku blaði:
„I Póllandi borgar einungis sá, sem vill
borga“, er yfirskriftin á greininni, sem
fjallar um það, að sýna fram á, að koma
þurfi á gagngerðri lögvernd fyrir skuld-
ai’eigendur, ef Pólland ætli nokkurntíma
að gjöra sjer vonir um, að fá fje utanað.
Rjettarfarið pólska er hörmulegt. Dóm-
gæslan í einka- og verslunarmálum er
næstum því aðeins nafnið eitt. Kröfur
er ekki hægt að innheimta lengur laga-
veginn. Vilji skuldari ekki borga,
þá er ekki hægt að þvinga hann til þess
á venjulegan hátt. — Þegar málið kem-
ur fyrir dómstólana verða menn að bíða
í marga mánuði eftir því að málið verði
tekið fyrir; skuldari hreyfir þá ástæðu-
lausum mótbárum, sem rannsaka þarf
áður en málið er tekið fyrir að nýju —
máske 10 eða fleiri mánuði. Því næst er
áfrýjað, sem í besta falli er á enda kljáð
eftir eitt ár og loksins kemur fjárnámið.
En nú steðja ný og ótrúleg vandræði
að. Kröfuhafi sjer alla fyrirhöfn sína
orðna að engu, með því að skuldari sret-
ur komið í veg fyrir að dóminum verði
fullnægt. Smámsaman hefir skapast ný
tegund málflutningsmanna, sem hafa
lag á því að fá allar fjárnámsgjörðir
ónýttar.
Einkum er þetta illt viðureignar í
Kongress — Póllandi, sem áður var. Hjer
um bil 95% af fjárnámsgerðunum lýkur
með því, að fógetinn lýsir því yfir, að
ekkert geti orðið af uppboðinu vegna
bess að kaupendur vanti. Þar með er
þessum langa og dýra málflutningi lok-
ið. Sækjandinn verður að gefast upp við,
að fá sitt fje, og þetta hefir orðið til þess