Verslunartíðindi - 01.06.1931, Blaðsíða 6

48 . VERSLUNARTÍÐINDÍ
nokkru leyti, af orsökum utan iðngrein-
arinnar, eins og t. d. uppástunga Hoovers
forseta um striðsskuldirnar, en nefna má
ýms önnur atvik, sem hafa átt sinn þátt
í að létta undir.
Fyrst og fremst verða menn að muna,
að það er ekki einungis bómullarversl-
unin, sem á við örðugleika að stríða. 1
sömu andránni hrakar ýmsum öðrum
löndum, sem á seinni árum hafa grætt á
kostnað Englands. Tökum t. d. Japan,
aðalkeppinaut Englands í Asíu í bómull-
ariðnaði. Ástæða Englands á heimsmark-
aðinum hefir undanfarna mánuði skán-
að, borin saman við þetta land. Síðasta
mánaðarskýrsla frá hagstofu bómullar-
verslunarinnar sýnir, að útflutningur
bómullarvöru frá Englandi óx í apríl og
maí, en aptur á móti hrakaði útflutning
Japans. í nóvember 1930 var enski út-
flutningurinn 130,3 milj. kvadrat. Yards,
en í Japan 124 mill. og í apríl 135,2
mill., en í Japan 98,5 mill. kvadrat Yard.
Þegar litið er til Indlands, hefir útflutn-
ingurinn einnig aukist; í nóvember voru
fluttir inn 13% mill. Yards frá Englandi,
en í apríl voru fluttar inn næstum því
36 milliónir. Þó að nú verslun heimsins
hafi mikið batnað, þá er þessi uppgang-
ur frekar að þakka sparnaði þeim, sem
hefir orðið við samtök og skynsamlegan
samdrátt. „Lancashire Cotton Corpora-
tion“ sem ensku bankarnir undir forustu
,,Bank of Egnland“, komu á, fyrir nokkr-
um árum síðan, heldur áfram að vinna
að þeirri framstígu stefnu, sem miðar að
því að færa niður reksturskostnaðinn.
Vinnuveitendur og verkamenn hafa
um hríð rætt það fyrirkomulag, að fleiri
vjelar komi á hvern vefara, og menn
gjöra sjer vonir um betri árangur en áð-
ur. Verksmiðjum þeim, sem vinna fína
bómullarvörur, gengur sæmilega vel, og
þótt þær verksmiðjur, sem vinna grófari
bómullarvöru geti tæplega unnið alt upp
aftur, sem þær hafa tapað, þá er íyrir-
komulag það um mælikvarða, sem Cott-
on Corporation vill koma á garn og efni
vafalaust gagnlegt.
Fyrra misserið 1931, var innlenda
bómullarverslunin yfirleitt fremur góð,
og það er full ástæða til að halda, að
jafnskjótt og fjárhagurinn batnar al-
ment, komi ávöxtur endurskipunar þess-
arar í ljós.
Skuldareigandi — skuldari.
Þögn er gull — en gull getur kæft
menn, og sennilega er það þessvegna að
íloover Bandaríkjaforseti hefir talað fyr
ir munn þjóðarinnar. Menn hafa ekki get
aðað lengur horft á það steinþegjandi, að
gullið hrúgast upp í fjárhirslum Fed-
eral Reserve bankans; menn hafa loks
■jeð, hversu hagir Bandaríkjanna eru ná-
tengdir högum Evrópu; hvað stoðar
leikni og hraði, þegar kyrstaðan skellur
á, og umheimurinn getur ekki tekið við
þeim vörum, sem Bandaríkin framleiða.
Verslunarskýrslur sýna hve átakanlega
þokar fram og aftur á þessu sviði. Út-
flutningur Bandaríkjanna hefir þannig
síðastliðinn maímánuð verið aðeins 205
milj. dollarar, en var 320 milj. doll. í
maí í fyrra og innflutningurinn hefir á
sama hátt færst niður í 182 milj. doll.
en var 320 milj. doll. Atvinnuleysið ligg-
ur eins og mara á þjóðinni og fjeð liggur
ónotað. Þetta og margt annað hefir orð-
ið til þess að Bandaríkin hafa dregið sig
út úr því að einangra sig sjálf, og veita
nú hjálp eingöngu til að hjálpa sjálfum
sjer. Að vísu hefir vorið varpað nokkurri
birtu á f járhagslíf Bandaríkjanna, en um
sumar mánuðina er venjan sú, að dofni
yfir öllu aftur, og þótt ýmsar afurðagrein