Morgunblaðið - 15.06.2018, Side 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 15. JÚNÍ 2018
of sjaldan í verki hvers virði
það var.
Maggamma var ein af þess-
um ótrúlegu konum sem halda
heiminum gangandi án þess að
krefjast nokkurs í staðinn. Hún
studdi skilyrðislaust við bakið á
þeim sem hún elskaði, hún
krafðist einskis og hún tók öllu
sem að hendi bar af æðruleysi
sem ég á bæði erfitt með að
skilja og vildi að ég gæti til-
einkað mér.
„Svona er þetta bara“ gæti
hafa verið hennar lífsmottó.
Ekki það að hún sætti sig endi-
lega við orðinn hlut, heldur
tókst henni á undraverðan hátt
að skilja að það sem hún hafði
stjórn á og það sem ekkert var
hægt að tjónka við. Ég held að
við værum öll betur sett ef við
tækjum okkur viðhorf hennar
til fyrirmyndar.
Amma og afi gerðu allt sam-
an og gengu í gegnum allt sam-
an. Þau fóru á skíði saman. Þau
ráku búð saman. Þau fóru með
barnabörnin í sund (og ísbíltúr)
saman.
Þau fóru á sjó saman. Þegar
systurdóttir ömmu þurfti að
fela henni dóttur sína til um-
sjár tóku þau hana saman að
sér sem sína eigin.
Og, af sinni einstöku ósér-
hlífni, gáfu hana skilyrðislaust
frá sér aftur þegar að því kom
að móðirin gat séð um hana á
ný.
Þegar lagerinn hennar og afa
brann og búðin á Laugaveg-
inum hafði það varla af var
amma sem klettur í hafinu og
átti stóran þátt í að halda heim-
ilinu og búðinni gangandi.
Þegar afi veiktist og var rúm-
fastur mánuðum og árum sam-
an tók amma því af sama
æðruleysi og öllu öðru sem fyr-
ir hana var lagt, þó að það hafi
augljóslega tekið meira á hana
en orð fá lýst að sjá hann svona
veikan.
Hún stóð við bakið á honum,
vakti yfir honum daga og næt-
ur og sá til þess að hann fengi
ávallt bestu umönnun og að
brandararnir hans fengju að
hljóma eins lengi og hægt var.
Davíð Stefánsson hitti sann-
arlega naglann á höfuðið þegar
hann lýsti konunni í lífi okkar
allra, þessari sem við tökum oft
varla eftir að sér um að lífið
gangi sinn vanagang, sem til-
einkar sér ósérhlífni, stuðning
og ást framar öllu.
Maggamma var sannarlega
konan sem kynti ofninn okkar
allra í fjölskyldunni, og sú sem
skrifaði í öskuna öll sín bestu
ljóð. Það er undir okkur komið,
sem eftir lifum, að halda minn-
ingunni um stórkostlega konu á
lofti.
Svanhildur Þorvaldsdóttir.
Amma mín var með punga-
próf.
Ég held að þessi setning lýsi
ömmu vel. Hún var kjarnakona
og sá kraftur og sú lífsgleði
sem fylgdi henni mun lifa
áfram með okkur, því það virt-
ist ekki vera neitt sem hún gat
ekki gert, sem hún var ekki til-
búin að gera. Hún og afi æddu
yfir landið endilangt eða sigldu
gegnum firði og yfir flóa.
Mér eru þó ferskastir í
minnum þeir dagar sem maður
eyddi hjá afa og ömmu með
frændsystkinum sínum, þar
sem maður grúfði sig undir
sængina þegar risinn í Jóa og
baunagrasinu þrumaði með óg-
urlegri röddu í kvöldsögunni
sem malaði af snældunni.
Ég man eftir bragðinu af
tannkreminu hjá afa og ömmu
og hvað mér fannst það sterkt,
því það var ekki Colgate.
Ég man eftir dótabílunum
sem æddu niður stigann á
Langholtsveginum.
Ég man eftir Sodastream-
tækinu sem var svo töff í minn-
ingunni.
Ég man eftir rabarbaranum í
garðinum.
Ég man eftir harðfiskinum
hangandi í bílskúrnum.
Ég man eftir speglunum sem
voru á móti hvor öðrum og
kynntu mér óendanleikann.
Ég man eftir ömmu.
Ég man eftir bröndurunum
frá ömmu og hve stutt var í
brosið.
Ég man eftir örygginu og
gleðinni sem var á heimilinu.
Ég man hvað mér leið vel
þarna.
Fyrir nokkrum árum kom
amma með tvær tréstyttur sem
hún átti og gaf mér þær. Þetta
voru kínverskar styttur af
mönnum, sívalningar sem stóðu
með risastórum hausum.
Þessar styttur hafa alltaf
verið mér sérstaklega kærar,
ekki af því að þær voru flottar
eða neitt svoleiðis, heldur var
hægt að fjarlægja hausinn af
þeim og það notaði ég óspart í
leik sem handsprengjur.
Þetta mundi amma. Amma
sem var alltaf með á nótunum.
Og alltaf þegar ég horfi á
þessar styttur þar sem þær
standa núna í stofunni hugsa ég
til ömmu og afa og fyllist aftur
af gleði og öryggi barnsins sem
ég eitt sinn var.
Ég mun sakna ömmu en hún
hefur gefið mér minningar sem
munu fylgja mér alla mína tíð.
Nói Kristinsson.
Ég man...
...þegar appelsínan var of súr
þá setti amma alltaf sykurmola
í hana.
...þegar amma hjálpaði mér
að rifja upp hvar í sögunni um
Jóa og baunagrasið ég sofnaði.
...þegar amma plataði alltaf
afa til að stoppa í ísbúðinni í
Laugalæk eftir sund.
...hvað amma hló mikið þegar
hún frétti að afi hefði stíflað
rennibrautina í Laugardals-
laug.
...þegar ég festi höfuðið í
handriðinu á Langholtsveginum
og amma var sú eina sem hélt
ró sinni og losaði mig.
...eftir að kúra á milli í tjald-
vagninum.
...hvað ég hrósaði ömmu mik-
ið fyrir það hvað hún væri
mjúk.
...þegar amma setti óvart
kók út á ísinn og öll barnabörn-
in vildu (og fengu) að herma
eftir.
...þegar amma og afi komu
að sækja mig eftir skóla og
biðu í bílnum í hálftíma því þau
vildu ekki trufla leikinn sem
var ég í.
...eftir óteljandi brúðusýn-
ingum þar sem amma sat þol-
inmóð fyrir neðan tröppurnar
og líklega þóttist hlæja.
...eftir bleikum og hvítum ís
með tyggjókúlu í botninum og
dýfu.
Maggamma var líklega ein
klárasta kona sem ég hef
kynnst. Hún tók öllum jafnt og
tók tillit til allra. Hún hafði
alltaf eitthvað um málin að
segja og oftast hafði hún svolít-
ið rétt fyrir sér. Á sama tíma
var hún yndislega kaldhæðin og
með húmorinn í hámarki.
Maggamma var einstök. Hún
hafði eitthvað ólýsanlegt. Ein-
hverja orku, hugarfar og nær-
veru sem ég dáist meira og
meira að eftir því sem ég verð
eldri.
Minningarnar eru endalaus-
ar og mun ég ávallt geyma
þær.
Margrét Ágústa
Þorvaldsdóttir.
Það er skrýtið þegar fastur
punktur í tilverunni hverfur.
Sætið hennar ömmu stóð tómt,
líkt og enginn vildi setjast í
sætið hennar.
Sum fótspor er ekki hægt að
fylla. Amma var ótrúleg mann-
eskja, hún var alltaf með á nót-
unum og bar fréttir á milli í
stórfjölskyldunni. Hlýjan sem
barst frá henni fannst af öllum
og hvar sem hún fór var hún
vel liðin og hluti af hópnum.
Stelpurnar okkar fengu sem
betur fer að njóta samvera með
henni. Njóta þess að hafa hana
á staðnum, til að spjalla, til að
fylgjast með þeim og vera til
staðar.
Alltaf var amma jafn bros-
mild og ánægð með að fá að sjá
stelpurnar leika sér og njóta
dagsins.
Það er missir að henni en á
sama tíma gleður það okkur að
hún sé komin í faðm afa á nýj-
an leik, faðm þeirra sem elska
hana þarna uppi.
Við eigum eftir að sakna þín.
Ívar og Fany
✝ Hilmar Andr-ésson fæddist
á Eyrarbakka 1.
september 1937.
Hann lést á Dval-
arheimilinu Sól-
völlum á Eyrar-
bakka 29. maí
2018. Foreldrar
Hilmars voru
Andrés Jónsson f.
18. október 1896,
d. 21. nóvember
1978 og Úlfhildur Sigurbjörg
Hannesdóttir f. 3. desember
1897, d. 4. mars 1982. Albróðir
Hilmars er Kristján f. 25. ágúst
1935. Systkini Hilmars sam-
feðra voru Jón Pétur f. 10. októ-
ber 1920, d. 15. júní 2007, Sig-
júní 1933, d. 2. mars 2004. Börn
þeirra eru (1) Björn H. Hilm-
arsson f. 26. júlí 1965, maki
hans er R. Brynja Sverrisdóttir,
börn þeirra eru Hilmar Freyr,
Sverrir Leó, og Hannes Breki.
(2) Úlfhildur J. Hilmarsdóttir f.
2. mars 1967, maki hennar er
Ásgeir V. Ásgeirsson, börn
hennar eru Andrea og Eyþór.
(3) Kolbrún Hilmarsdóttir f. 1.
apríl 1968, börn hennar eru
Guðrún Heiða, Ragnheiður Sif,
Gísli, Andrea Karen og Kolbrún
María. Fyrir átti Ragnheiður
börnin Guðnýju Sólveigu f. 27.
mars 1952, d. 6. apríl 2007 og
Gísla Heiðberg f. 2. mars 1958.
Hilmar var lengi til sjós og var
með útgerð um tíma. Hann vann
einnig við ýmis störf í landi.
Hilmar Andrésson verður jarð-
sunginn frá Eyrarbakkakirkju í
dag, 15. júní 2018, klukkan 13.
mundur f. 20. ágúst
1922, d. 16. nóv-
ember 2016 og Þur-
íður f. 8. mars 1924,
d. 6. ágúst 2002.
Systkini Hilmars
sammæðra voru
Ingi Lífgjarn f. 31.
október 1920, d. 21.
janúar 1975, Hrafn-
hildur f. 22. sept-
ember 1922, d. 3.
janúar 1938, Þor-
gerður Hanna f. 21. apríl 1926,
d. 12. ágúst 1985 og Sigurður
Bjarni f. 9. maí 1930, d. 13. apríl
2002.
Hilmar kvæntist 26. desem-
ber 1965 Ragnheiði Björns-
dóttur frá Vötnum í Ölfusi f. 25.
Elsku pabbi.
Við munum seint gleyma öllum
þeim yndislegum stundum sem
við áttum í Smiðshúsum með þér
og mömmu. Það hafa verið for-
réttindi að fá að búa með þér í öll
þessi ár.
Hin síðustu ár dvaldir þú í góðu
yfirlæti á Sólvöllum og langar
okkur að þakka starfsfólkinu þar
fyrir góða umönnun og kærleik í
þinn garð.
Aldrei tölduð þið mamma það
eftir ykkur að gæta strákanna fyr-
ir okkur eða aðstoða okkur. Ynd-
islegar minningar ylja okkur og
ekki síst þegar fjölskyldan öll
sinnti áhugamálinu í fjár- og hest-
húsinu.
Nú er hvíldin komin og þú far-
inn til fundar við mömmu.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfan var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Minning þín er ljós sem lifir í
hjarta okkar.
Björn og Brynja.
Elsku besti pabbi minn, nú hef-
ur þú kvatt þennan heim og ert
kominn til hennar mömmu. Ég
mun sakna þess að koma í vinnuna
og þú ert ekki þar. Í öll þessi 5 ár
sem þú varst á Sólvöllum var góð-
ur tími og við skemmtum okkur
vel saman. Heima, í bíltúrum og
ferðalögum okkar líka. Takk fyrir
allt, þín verður sárt saknað.
Af eilífðar ljósi bjarma ber,
sem brautina þungu greiðir.
Vort líf, sem svo stutt og stopult er,
það stefnir á æðri leiðir.
Og upphiminn fegri en auga sér
móti öllum oss faðminn breiðir.
(Einar Ben.)
Minningar munum við geyma í
hjörtum okkar alla tíð.
Kolbrún Hilmarsdóttir.
Elsku afi minn, takk fyrir allt
sem þú gerðir fyrir okkur. Þín
verður sárt saknað en það er gott
að vita að þú og amma eru sam-
einuð á ný og getið hvílst saman í
friði. Guð
geymi þig.
Nú sefur þú í kyrrð og værð
og hjá englunum þú nú ert.
Umönnun og hlýju þú færð
og veit ég að ánægður þú sért.
Ég kvaddi þig í hinsta sinn
Ég kveð þig nú í hinsta sinn.
Blessun drottins munt þú fá
og fá að standa honum nær.
Annan stað þú ferð nú á
sem ávallt verður þér kær.
Ég kvaddi þig í hinsta sinn
Ég kveð þig nú í hinsta sinn.
Við munum hitta þig á ný
áður en langt um líður.
Sú stund verður ánægjuleg og hlý
og eftir henni sérhvert okkar bíður.
Við kveðjum þig í hinsta sinn
Við kvöddum þig í hinsta sinn.
(Þursi)
Andrea Karen og
Kolbrún María.
Alltaf varst þú vinur minn, elsku afi
minn.
Minningarnar mun ég geyma og aldrei
gleyma.
Til ömmu ertu kominn, kominn þar sem
sólin
skín og þið saman á ný.
Um litfagran dal hönd í hönd haldið í.
Ég bið að heilsa,
þá kveð ég þig um sinn
og kyssi þína kinn.
Elsku afi minn.
Takk fyrir að vera vinur minn.
Takk fyrir að kenna mér að
hella upp á kaffi. Takk fyrir að
koma fimm sinnum í heimsókn á
dag bara til að segja hæ.
Takk fyrir að leika úti í garði
þegar veðrið var gott . Takk fyrir
að vera þú. Sakna þín, afi minn.
Ragnheiður Sif og Gísli.
Ég átti því láni að fagna að alast
upp með ömmu og afa í sama húsi,
engu smá húsi Smiðshúsum. Afi
var harðduglegur maður sem
elskaði fólkið sitt, dýrin sín og
staðinn sinn, Eyrarbakka. Nú
langar mig að kveðja afa, sem átti
sérstakan stað í hjarta mínu og
hafði trúlega meiri áhrif á mig en
flestir aðrir.
Elsku afi, samband okkar var
einstakt, og vorum við alla tíð
gríðarlegir vinir. Vinskapur okkar
og tryggð hvors við annan lýsir
sér mjög þegar ég sagði þér frá
prakkarastrikum mínum sem
barn og unglingur og aldrei sagðir
þú foreldrum mínum, en vissulega
skammaðir mig. Það átti ekki við
þig, afi minn, að gera óþarfa vesen
úr hlutunum. Bílferðirnar okkar
voru ófáar. Alltaf varstu boðinn og
búinn að snúast í kringum í mig,
skutla mér hingað og þangað með-
an heilsan leyfði.
Ég vona að ég hafi staðið mig
þokkalega þegar það snérist við.
Mér þótti ofsalega vænt um hvað
það var alltaf stutt í húmorinn hjá
þér, t.d. gamla hrepparíginn, al-
veg fram til þess síðasta þótt
margt væri farið. Síðustu dagar og
vikur hafa verið erfiðar að sjá þig
veslast upp og að lokum fara.
Söknuðurinn er mikill að vita ekki
af þér í næsta húsi. Ég hlýja mér
við minningarnar sem eru marg-
ar. Nú loks hittist þið amma.
Vil ég þakka afa einlæga vin-
áttu gegnum árin og veit að hann
fær góða heimkomu. Starfsfólkið
á Sólvöllum á sérstaka þökk fyrir
það hve hugsað var vel um hann
síðustu ár. Finnst mér við hæfi að
enda þetta á sömu nótum og í
minningargrein frá mér til ömmu
Ragnheiðar
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesús mæti.
(Höf. ók.)
Takk fyrir allt, afi minn
Þinn,
Sverrir Leó Björnsson.
Hilmar Andrésson HINSTA KVEÐJA
Elsku afi.
Ég sakna þín.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta,
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti ekki um hríð,
þá minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Hannes Breki.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
vinarhug vegna andláts og útfarar
HILDAR EÐVARÐSDÓTTUR
frá Brautartungu,
Skagabraut 48, Akranesi.
Eiríkur Sveinsson
Margrét Kristjánsdóttir Helgi Hannesson
Sveinn Gunnar Eðvarðsson Anna E. Rafnsdóttir
Guðni Eðvarðsson Halldóra Ingimundardóttir
og systkinabörn
Bróðir minn,
ARNÞÓR BJÖRGVINSSON,
Leirubakka 28,
Reykjavík,
lést mánudaginn 28. maí á Skjóli í
Reykjavík. Útförin hefur farið fram í kyrrþey
að ósk hins látna. Sérstakar þakkir til starfsfólksins á Skjóli fyrir
góða umönnun og hlýtt viðmót.
Stella Sigurbjörg Björgvinsdóttir
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
JÓHANNA JÓHANNSDÓTTIR,
Smárahlíð 5e, Akureyri,
lést á sjúkrahúsi Akureyrar miðviku-
daginn 6. júní. Útför hennar fer fram
frá Akureyrarkirkju þriðjudaginn 19. júní klukkan 13.30.
Sigríður A. Whitt Jónas Valgeir Torfason
Birna H. Laufdal Þórir Steindórsson
Hreinn H. Laufdal Cristiane N. de Andrade
Hrönn H. Laufdal Kristján Knútsson
barnabörn, langömmu- og langalangömmubörn
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ÁSTBJÖRG ÖGMUNDSDÓTTIR,
Ásta,
Lækjargötu 4, Hvammstanga,
lést á dvalardeild Heilbrigðisstofnunar
Vesturlands, Hvammstanga, laugardaginn 9. júní.
Jarðarförin fer fram frá Hvammstangakirkju mánudaginn 18. júní
klukkan 14.
Birgir Jónsson Jónína Ögn Jóhannesdóttir
Anna Kristín Jónsdóttir
Ósk Jónsdóttir Magnús Smári Kristinsson
ömmu- og langömmubörn